Site icon ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Πατριωτισμός και Δημοκρατία

Πατριώτης είναι εκείνος που πιστεύει ότι η Πατρίδα προηγείται ως προτεραιότητα της δημοκρατίας. Δημοκράτης είναι εκείνος που πιστεύει ότι η δημοκρατία προηγείται της Πατρίδος. Η Πατρίδα έχει τέσσερις χιλιάδες χρόνια ζωής. Η δημοκρατία μόλις μισό αιώνα. Επομένως το υπέρτατο αγαθό είναι η Πατρίδα, την οποία η δημοκρατία οφείλει να υπηρετεί και όχι να βλάπτει. Όταν και εάν η δημοκρατία ωφελεί την Πατρίδα, είναι χρήσιμη. Όταν την ζημιώνει είναι άχρηστη. Το πολιτικό υποκείμενο της Πατρίδος είναι ο λαός, ο οποίος ενώνει. Αντιθέτως, το πολιτικό υποκείμενο της δημοκρατίας είναι τα κόμματα, τα οποία διχάζουν.

Γιατί ένας δημοκράτης δεν είναι Πατριώτης; Διότι δεν ενδιαφέρεται να προασπίσει τα δικαιώματα του λαού, αλλά να υπερασπιστεί τα προνόμια και τα κεκτημένα της άρχουσας τάξης. Ο Πατριώτης είναι πολίτης, διότι έχει συνείδηση του συλλογικού καθήκοντος υπέρ του λαού. Ο δημοκράτης είναι ιδιώτης, διότι έχει συνείδηση των ιδιοτελών προνομίων της άρχουσας τάξης στην οποία ανήκει. Τρεις είναι οι πυλώνες της άρχουσας τάξης, που αποτελούν τους στυλοβάτες της δημοκρατίας. Η δεξιά χρηματοπιστωτική πλουτοκρατία, ο πελατειακός εσμός των κομμάτων και των διαπλεκόμενων μέσων μαζικής ενημέρωσης, και ο αριστερός στρατός κατοχής των εργατοπατέρων κηφήνων.

Επομένως, τόσο η αριστερή όσο και η δεξιά όχθη της κομματικής δημοκρατίας είναι ιδιοτελείς διαχειριστές του πολιτικού συστήματος, προς όφελος της ολιγαρχικής άρχουσας τάξης και εις βάρος του λαού. Πενήντα χρόνια τώρα στην Πατρίδα μας, η δημοκρατία μεταγγίζει τον πλούτο από αυτούς που τον δημιουργούν και τον παράγουν, δηλαδή τον λαό, σε αυτούς που τον απομυζούν και τον λυμαίνονται, δηλαδή τους καπιταλιστές. Η Πατρίδα μας βρίσκεται υπό τον ζυγό μιας κλεπτοκρατικής δημοκρατίας, η οποία μεταστοιχειώνει την δημόσια περιουσία σε ιδιωτικό πλούτο, ερήμην του λαού και υπέρ της ολιγαρχίας.

Σήμερα το καθεστώς της κλεπτοκρατικής δημοκρατίας υφίσταται μια οβιδιακή μεταμόρφωση. Αυτό το ίδιο σύστημα που οδήγησε την Πατρίδα στην χρεοκοπία και την καταστροφή, ισχυρίζεται πως ως δια μαγείας απέκτησε την ικανότητα να της παράσχει την σωτηρία. Αυτό όμως είναι εντελώς αδύνατο για ένα απλούστατο λόγο. Διότι οι πυλώνες της άρχουσας τάξης που απομύζησαν τον λαό και τον ώθησαν κατά κρημνόν, παραμένουν απολύτως άθικτοι.
Η χρηματοπιστωτική πλουτοκρατία εξακολουθεί να λυμαίνεται τον πλούτο της Πατρίδος, μέσω της μνημονιακής εξάρτησης από τους διεθνείς τοκογλύφους, τους οποίους άλλωστε οι πολιτικάντηδες αποκαλούσαν “εκλεκτούς εταίρους”, δίχως να πληρώσουν το τίμημα που της αναλογεί, από την κλεπτοκρατική διαχείριση μισού αιώνα. Ο πελατειακός εσμός των κομμάτων και των μέσων μαζικής ενημέρωσης επιχειρεί να διαιωνίσει την πολιτική κυριαρχία του, εναλλάσσοντας τα ίδια πρόσωπα στην εξουσία. Χαρακτηριστικό της αβελτηρίας των κομμάτων εξουσίας είναι και το γεγονός ότι όχι μόνον δεν τιμωρήθηκαν οι υπεύθυνοι της καταστροφής, ολετήρες της Πατρίδος, κόκκινης, πράσινης και γαλάζιας απόχρωσης, αλλά αντιθέτως, στολίζουν με τα ονόματα τους την εκλογική τους λίστα οι κομματικοί οργανισμοί σε περίοπτες θέσεις. Από την άλλη, ο αριστερός στρατός κατοχής του παρακράτους, που αποτελείται από τους προνομιούχους νεοαστούς μπολσεβίκους τσέπης, συνεχίζει να ταλανίζει το λαϊκό σώμα οχυρωμένος στα ιδιοτελή κρατικοδίαιτα προνόμια του.

Η Χρυσή Αυγή απευθύνεται στους ειλικρινείς Πατριώτες, που αποτελούν την πλειοψηφία του λαϊκού σώματος, τον υγιώς σκεπτόμενο λαό. Ο λαός, είναι εκείνος που ακροάται τον πατριωτικό λόγο του κινήματος. Απευθυνόμενη στον λαό, η Χρυσή Αυγή υπογραμμίζει ότι οι όροι αριστερά και δεξιά, που διχάζουν το λαϊκό σώμα και διασπείρουν τις δυνάμεις του, ώστε να είναι ευάλωτο στην διαιώνιση της κλεπτοκρατικής ολιγαρχίας, είναι ψεύτικοι και παραπλανητικοί. Η υιοθέτηση των όρων αριστερός ή δεξιός, προδίδει προφανή πολιτική αναπηρία, διότι αντιστοιχεί σε μονομερή θέαση του πολιτικού τοπίου, που είτε από την μια είτε από την άλλη όχθη, διχάζει και δεν γεφυρώνει τα λαϊκά ρεύματα.  Ο αριστερός που υπερηφανεύεται ως αριστερός και ο δεξιός που βαυκαλίζεται ως δεξιός, επαίρονται για την πολιτική τους αναπηρία.

Η αριστερά είναι δοσιλογική, διότι εξισώνει και ομογενοποιεί τον Έλληνα πολίτη με τον στρατό κατοχής των λαθρομεταναστών εισβολέων. Η δεξιά είναι πατριδοκάπηλη, διότι υποκρίνεται ότι ενδιαφέρεται για τον λαό, ενώ απλά υπερασπίζει τα προνόμια και τα κεκτημένα της άρχουσας τάξης. Η δεξιά όχθη της άρχουσας τάξης, θέλει να συντηρήσει αλώβητο ένα σύστημα που έχει χρεοκοπήσει, τον καπιταλισμό. Η αριστερή όχθη της άρχουσας τάξης, θέλει να αντικαταστήσει τον χρεοκοπημένο καπιταλισμό με μια μούμια που έχει σαπίσει, τον κομμουνισμό. Ο Λαϊκός Σύνδεσμος αναδεικνύει ανάμεσα στους δυο αδιέξοδους δρόμους, τον Εθνικό Κοινωνισμό, ως τον μονόδρομο της αντίστασης και ανάταξης του ελληνικού λαού.

Exit mobile version