Για άλλη μια φορά τις τελευταίες ημέρες εκτυλίχθηκε ένα “μυστήριο” επεισόδιο στην μακρά και βρώμικη ιστορία της μεταπολιτευτικής τρομοκρατίας. Η έκρηξη σε διαμέρισμα των Αμπελοκήπων στις 31 Οκτωβρίου (για πολλούς όχι τυχαία ημερομηνία…) από βόμβα ισχύος την οποία προετοίμαζαν αναρχοκομμουνιστές τρομοκράτες, μπορεί να έφερε ως αποτέλεσμα έναν νεκρό και μια βαριά τραυματισμένη “συντρόφισσα”, πλήττοντας βαριά το προφίλ του ατρόμητου “αναρχικού αντάρτη πόλης”, όμως αφήνει πολλά ακόμη ερωτηματικά.
Δεν χρειάζεται να αναλάβουμε καθήκοντα αστυνομικού ρεπόρτερ για να ανιχνεύσουμε αν πράγματι ο στόχος της εμπρηστικής δολοφονικής επίθεσης ήταν η Ισραηλινή πρεσβεία, κατοικία μεγαλοδημοσιογράφου ή ακόμα και η συγκέντρωση Μνήμης στο Νέο Ηράκλειο. Όμως, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η αγάπη και το “προδέρμ” του συστήματος για τους αντιφασίστες, τα δικά τους παιδιά, τα οποία λίγο ως πολύ χάιδεψε ο ΠΑΣΟΚος Χρυσοχοΐδης στην ανακοίνωση του και τα περιέγραψε ως ούτε λίγο ούτε πολύ κάποια… “ζωηρά παιδάκια”.
Όταν ακόμα και οι ίδιοι οι παρακρατικοί έχουν δημοσιοποιήσει όλα τα ονοματεπώνυμα και τα στοιχεία των “θυμάτων” της ίδιας τους της βόμβας, και όλα τα κανάλια και ΜΜΕ αποκρύπτουν τα προσωπικά στοιχεία των δυνητικών βομβιστών από την κοινωνία, καταλαβαίνει κανείς πόσο δεμένοι ως νύχι–κρέας είναι το αστικό κατεστημένο και το αναρχοκομμουνιστικό παρακράτος.