Εικόνες μιας ημίγυμνης Ιρανής φοιτήτριας έκαναν τον γύρο του κόσμου εδώ και μέρες και οι συζητήσεις σχετικά με το αν είναι αποδεκτό ή όχι να φοράνε μαντήλα οι ισλαμίστριες δίνουν και παίρνουν σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η κοινή γνώμη για άλλη μια φορά είναι διχασμένη ανάμεσα σε αριστερούς που λένε πως είναι δικαίωμα των γυναικών να φοράνε μαντήλες, αλλά στηρίζουν την φοιτήτρια που δεν επιλέγει να ντύνεται έτσι και δεξιούς που λένε πως η μαντήλα καταπιέζει την γυναίκα και ότι θα έπρεπε να καταργηθεί. Ο κόσμος διαφώνησε, τσακώθηκε και συνέχισε τις ζωές του αφότου πέταξε μερικά ξεκαρδιστικά επιχειρήματα.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η συγκεκριμένη φοιτήτρια δέχτηκε επίθεση στο πανεπιστήμιο στο οποίο φοιτεί, επειδή δεν φορούσε μαντήλα και αυτό την έκανε να «βγει από τα ρούχα της». Για να διαμαρτυρηθεί επέλεξε να βηματίσει εντός του χώρου του πανεπιστημίου της φορώντας μονάχα τα εσώρουχά της, γεγονός που έκανε το θέμα να πάρει εξαιρετικές διαστάσεις κυρίως για προπαγανδιστικούς λόγους.
Ας βάλουμε όμως τα πράγματα σε μια σειρά. Είναι το λιγότερο υποκριτικό, όταν καίγεται το σπίτι σου να πηγαίνεις χαρωπά να βοηθήσεις τον γείτονα να πλύνει την αυλή του.
Για άλλη μια φορά αποδείχτηκε ότι ο μόνος τρόπος για να ακούσουν μια γυναίκα στην δύση είναι να την δουν ως είτε ως κρέας είτε ως προπαγανδιστικό μέσο. Το να παλεύεις για τα δικαιώματά σου, είναι πράγμα αξιοθαύμαστο. Το να διατηρείς την αξιοπρέπειά σου μέσα στον αγώνα σου, κρατάει όμως όλη την ουσία. Το θέμα εν προκειμένω δεν είναι ούτε τα πιστεύω της φοιτήτριας, ούτε οι ιδέες της, ούτε καν οι αγώνες της, εάν όντως πρόκειται για κάτι τέτοιο. Το θέμα είναι το σώμα της. Εδώ και δεκαετίες, ολοένα και αυξάνονται οι γυναίκες που δολοφονούνται και βιάζονται από άτομα που τις θεωρούν πρόστυχες επειδή δεν φορούν μαντήλες. Το φαινόμενο αυτό, όμως, δεν περιορίζεται μόνο στον «θεοκρατικό μεσαίωνα της Ανατολής», αλλά και στον δημοκρατικό παράδεισο της ανεπτυγμένης Δύσης. Συμβαίνει, δηλαδή, σε ολόκληρη την Ευρώπη και στην πατρίδα μας. Αυτούς τους ανθρώπους, με αυτή την κουλτούρα τόσο η αριστερά όσο και η δεξιά, τους καλοδέχεται στην Ελλάδα, ασυζητητί. Όταν όμως πρόκειται για τις δικές τους πατρίδες τραβούν την γραμμή και μοιράζονται την σοφία τους για να τις σώσουν. Είναι το λιγότερο υποκριτές!
