Σίγουρα θα γελάνε αυτοί που γράφουν στις φυλλάδες για τον κίνδυνο (!!!) της ενταύθα ακροδεξιάς, όπως ορίζουν τέλος πάντων τον όρο ακροδεξιά, η οποία ουδεμία σχέση έχει με το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα, το οποίο είναι βαθιά αντικαπιταλιστικό και σε καμία περίπτωση ένας φτηνός και στείρος αντικομμουνισμός. Ποιο θα είναι το μέλλον των κομμάτων, που θεωρούνται ακροδεξιά στη βουλή, τα οποία κάλυψε πολιτικά μέσα στην βουλή ο ίδιος ο Μητσοτάκης, λέγοντας ότι κάποια κόμματα θεωρούνται «ακροδεξιά»; Πόσος χρόνος πολιτικός τους απομένει; Μια αναδρομή στο παρελθόν από το 1974 μέχρι σήμερα είναι εξόχως διδακτική για το μέλλον τους. Έχουμε και λέμε:
1974: Ε.Δ.Ε. (κόμμα Γαρουφαλιά): 1% και διάλυση
1977: Εθνική Παράταξη, εκλογή βουλευτών (ο ένας ήταν ο… Χασάν Ιμάμογλου!), ξεπούλημα των βουλευτών για εκλογή Καραμανλή και διάλυση
1981: Κόμμα Μαρκεζίνη, κάτι πάνω από το 1% και διάλυση
1984: ΕΠΕΝ, εκλογή ευρωβουλευτού με 2,3% (δεν υπήρχε τότε το όριο του 3%) και διάλυση κατ’ ουσίαν, αφού στις βουλευτικές εκλογές του 1985 πήρε 0,6%
ΛΑΟΣ (Καρατζαφέρης): δύο επιτυχείς συμμετοχές σε εκλογές με 3,7% και 5% και μετά Μνημόνιο και διάλυση
Πιστεύετε ότι θα έχει διαφορετική τύχη η Λατινοπούλου, ο Βελόπουλος και ο Νατσιός; Με ποια ιδεολογία, ποια νεολαία, ποια οργάνωση; Ένα ΚΙΝΗΜΑ φοβήθηκε το σύστημα και το χτύπησε ανελέητα με λάσπη και αποκλεισμό από τα ΜΜΕ, με ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ και ΜΝΗΜΗ ΘΑΝΑΤΟΥ για τον Ηγέτη του. Και όμως ακόμη και σήμερα, 4 και πλέον έτη από τις άδικες φυλακίσεις υπάρχουν πιστοί…