Ο πολιτικός λόγος μας ως Εθνικιστές (πρέπει να) διαπνέεται από σοβαρότητα. Αυτό δεν σημαίνει επουδενί την «υποταγή» μας στην εκάστοτε «λογική» των αριθμών και της εξουσίας, αλλά προσαρμογή με σύνεση και πραγματισμό στις δοσμένες συνθήκες του γεωπολιτικού status quo, σε κάθε γωνία της Γης που διακυβεύεται ακόμα και το παραμικρό συμφέρον του Ελληνισμού.
Η Χρυσή Αυγή, ως Κίνημα με εναργή κατεύθυνση προς την κατάκτηση της πολυπόθητης Εθνικής μας Ανεξαρτησίας, έχει διακηρύξει παντί τρόπω την ανάγκη για ανάπτυξη εγχώριας παραγωγής οπλικών συστημάτων. Ο Λαϊκός Σύνδεσμος δια των στελεχών του έχει εκφράσει επίσης ουκ ολίγες φορές την υποχρέωση της προσήλωσης στο όραμα της ουσιαστικής σύνδεσης με τους Κύπριους αδελφούς μας σε κάθε επίπεδο.
Η προοπτική της διαπλάτυνσης του στρατηγικού μας βάθους στην ανατολική Μεσόγειο είναι βέβαιο πως θα αποτελούσε έκβαση δυσάρεστη για τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ και την Τουρκία. Στην πολιτική όμως δεν θα έπρεπε να εμπλέκεται κανείς για να κάνει τον «καλό» στους ξένους, φτιάχνοντας «δημόσιες σχέσεις» με δυνάστες και εχθρούς της Πατρίδος μας.
Όταν οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν καταντήσει κουρέλι στα χέρια του κομματικού κράτους, όταν δεν υπάρχει σοβαρή υλικοτεχνική υποστήριξη και σχέδιο ακόμα και για το πιο «ακραίο» σενάριο ενός θερμού επεισοδίου ή μιας πιο εκτεταμένης σύγκρουσης, και όταν οι εξορυκτικές πολυεθνικές έχουν προκαθορίσει ήδη την «μοιρασιά» των κοιτασμάτων χωρίς κανένα όφελος για τον λαό μας, σίγουρα δεν μπορούμε να μιλάμε για «περήφανη και στιβαρή» εξωτερική πολιτική, όταν η Ελλάδα με πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη είναι απλά ένα άβουλο, άμοιρο και κυρίως ανίσχυρο πιόνι–προτεκτοράτο των δυτικών.