Η εποχή Assad έλαβε και επίσημα τέλος και καταγράφηκε άλλη μια γεωπολιτική νίκη των αμερικανοσιωνιστικών αρπακτικών. Η πολύπαθη Συρία, η οποία εδώ και 14 έτη βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα και την οποία ταλάνισε ένας πολυμέτωπος συμμοριτοπόλεμος, έπεσε στα χέρια των Τζιχαντιστών (οι οποίοι παρ’ όλα αυτά έσπευσαν να επιβεβαιώσουν πως δεν αποτελεί εχθρικός τους στόχος το Ισραήλ, παρά το γεγονός πως αυτό ήδη πρόλαβε πάνω στην αναμπουμπούλα να καταλάβει συριακά εδάφη!).
Ο συνασπισμός των «αντάρτικων» ομάδων που σχηματίζει την νέα κυβέρνηση, έχει διακηρύξει επίσημα την στροφή της χώρας από την κεντρικά ελεγχόμενη οικονομία που κάποτε επικρατούσε (κυρίως βέβαια στα χρόνια του πατέρα Assad και όχι τόσο του υιού), στο μοντέλο της ελεύθερης οικονομίας ώστε «να προσκληθούν επενδυτές». Τα κοράκια της ελεύθερης αγοράς και του δυτικού φιλελευθερισμού είναι έτοιμα για γερό «πλιάτσικο» στον εθνικό πλούτο της Συρίας, έτοιμοι να ιδιοποιηθούν τα κέρδη από την εκμετάλλευση των μείζονων μέσων παραγωγής, των φυσικών μονοπωλίων και των πλουτοπαραγωγικών πηγών ενός έθνους με κρίσιμη γεωπολιτική βαρύτητα. Η νέα εξουσία εδραιώνεται με τις πλάτες των διεθνών βαρόνων και εις βάρος των συμφερόντων του λαού της Συρίας.
Πανηγύρια για αυτή την εξέλιξη είχαμε και από τον Άδωνι, ο οποίος στο μέσο X (πρώην Twitter) έγραψε σχετικά πως «ως και οι φανατικοί ισλαμιστές κατάλαβαν τι δουλεύει στην οικονομία…». Και αυτό τα λέει όλα σχετικά με την υποκρισία των θιασωτών του νεοφιλελεύθερου status quo, οι οποίοι λατρεύουν τις μουσουλμανικές φιλοδυτικές θεοκρατίες στις οποίες επελαύνει στυγνά ο καπιταλισμός, αλλά διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για τα «ανθρώπινα δικαιώματα που καταπιέζονται» σε καθεστώτα αντισιωνιστικά, με ψήγματα εθνικής ανεξαρτησίας και σοσιαλιστικής οικονομίας.