Η κοροϊδία των φιλελεύθερων κυβερνώντων πως θέλουν δήθεν να περιορίσουν την θεσμοθετημένη ληστεία των λεγόμενων «προμηθειών» (δηλαδή για την νομότυπη κλοπή των χρημάτων που ουδεμία σχέση έχουν με εξυπηρετική δραστηριότητα της ίδιας της τράπεζας, αλλά ανήκουν στην ολότητα τους στους πολίτες) δεν πείθει κανέναν.
Ένα κόμμα που χρωστάει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες (οι οποίες ανακεφαλαιοποιήθηκαν πολλάκις με το αίμα του ελληνικού λαού), είναι υπόλογο σε αυτές και βρίσκεται σε μειονεκτική θέση έναντι αυτών. Εκτός των άλλων, οι ίδιοι οι υπερασπιστές των μνημονίων τόσα χρόνια παρουσίαζαν ως αναγκαιότητα για να «ορθοποδήσει η οικονομία» τάχα, πως πρέπει πάση θυσία να σταθούν στα πόδια τους οι συστημικές τράπεζες, οι οποίες είναι ιδιωτικές και στον καπιταλισμό κρατούν τα κλειδιά της οικονομίας.
Είναι πράγματι ευρηματικοί στους τρόπους που κατά καιρούς εφευρίσκουν ώστε να απομυζούν τα λαϊκά εισοδήματα, δικαιολογώντας άριστα το γιατί συγκεντρώνουν την απέχθεια του κόσμου σε υπέρμετρο βαθμό. Οι αεριτζίδικες παραφυάδες του χρηματοοικονομικού παρασιτικού φιλελευθερισμού βρίσκουν και τα κάνουν με τις πλάτες της κυβέρνησης, αλλά και των εν ισχύ κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που διέπουν το «εθνικό» μας δίκαιο.