Μετά την δικαστική σκευωρία ετών που έφερε την φυλάκιση των εθνικιστών της Χρυσής Αυγής, άνοιξε η όρεξη σε διάφορα «μαγαζάκια» που θεώρησαν ότι άνοιξαν ευκαιρίες για μια ένδοξη πολιτική σταδιοδρομία. Κάποιοι επίδοξοι μιμητές, αλλά και μίζεροι αποστάτες της Ιδέας, κοντόφθαλμα σκεπτόμενοι κυλίστηκαν στον βούρκο της ντροπής και του πολιτικαντισμού, υιοθετώντας το «ήθος» και την φρασεολογία των αστικών, συστημικών πολιτικών στελεχών και συστημικών πολιτευτών.
Η μεγαλύτερη τιμωρία όμως για εκείνους, αλλά και για πάσης φύσεως ακροδεξιούς εντός και εκτός εισαγωγικών (οι οποίοι δηλώνουν εθνικιστές αλλά ασφαλώς δεν είναι), είναι πως για την ξενόδουλη εξουσία της χώρας μας και για τον πολύ λαό εκεί έξω, θα είναι σταμπαρισμένοι ως «Χρυσαυγίτες», καθώς δική τους ξεχωριστή υπόσταση δεν διαθέτουν, ούτε βέβαια κάποια σαφή πολιτική ταυτότητα ή πνευματική και κοσμοθεωρητική αυτοτέλεια για να στιγματιστούν με αυτήν.
Τώρα αυτό κατά πόσο καλό για τον Λαϊκό Σύνδεσμο είναι αυτό σηκώνει συζήτηση, σίγουρα όμως δεν είναι κάτι θετικό για αυτούς που πολεμούσαν και πολεμούν σκληρά το κίνημα, και στην ευρύτερη κοινωνία τους μπερδεύουν όλοι με τους αληθινούς εθνικιστές της χώρας, τους Χρυσαυγίτες.
Α. Λ. – Θεσσαλονίκη
