Ήταν Απρίλιος του 1943 όταν στρατιώτες της Wehrmacht ανακάλυψαν έναν μαζικό τάφο 4.243 νεκρών στο δάσος του Katyn. Ήταν μόλις το ένα πέμπτο των θυμάτων του Στάλιν, αξιωματικοί του Πολωνικού στρατού, ακαδημαϊκοί, διανοούμενοι, έμποροι, καλλιτέχνες, αστυνομικοί, πολιτικοί αιχμάλωτοι. Το σύνολο των νεκρών 21.768! Η απόφαση υπογεγραμμένη από τον ίδιο τον Στάλιν στις 5 Μαρτίου του 1940 προκειμένου να εκτελεσθούν 25.700 Πολωνοί «εθνικιστές και αντιστασιακοί επαναστάτες».
Η σφαγή σήμερα είναι παντού ξεχασμένη, όπως φυσικά και τα υπόλοιπα εγκλήματα των σοβιετικών και των συμμάχων, εκτός από την Πολωνία όπου κάθε χρόνο λαμβάνει χώρα τελετή στην μνήμη των θυμάτων. Η βρετανική κυβέρνηση μάλιστα είχε ταχθεί ενάντια στη ανέγερση μνημείου στη Βρετανία! Όταν το 1976 για πρώτη φορά στήθηκε ένα απλό μνημείο στο νεκροταφείο Gunnersbury του δυτικού Λονδίνου, το τοπικό συμβούλιο το αφαίρεσε άρον άρον. Αυτή η συμπεριφορά δείχνει με πολύ απλό τρόπο την έμμεση εμπλοκή των συμμάχων, εάν όχι πρακτικά τότε ηθικά, στην σφαγή.
Ο κύριος λόγος της σφαγής ήταν αυτός της απειλής μιας δυνατής Πολωνίας στα δυτικά σύνορα της Σοβιετικής Ένωσης, όπως οι Άγγλοι φοβόντουσαν μια ισχυρή Γερμανία στην κεντρική Ευρώπη. Οι φόβοι του Στάλιν και της υπόλοιπης ιεραρχίας μετουσιώθηκαν στην εξολόθρευση όλης της στρατιωτικής και μορφωμένης τάξης της Πολωνικής κοινωνίας και όλων αυτών που θα μπορούσαν να χτίσουν μια δυνατή Πολωνία. Από εκεί και πέρα, όλοι μας γνωρίζουμε την μοίρα που ακολούθησε η Πολωνία μετά την πλήρη ένταξη της στη Σοβιετικής Ένωση μέχρι και την πτώση αυτής.
