Ως αποτέλεσμα της διαρκούς επανάληψης των περί συνωστισμού εμετικών εφευρημάτων, είναι τραγικό να επικρατούν απόψεις που κάνουν λόγο για «ελληνοτουρκικές φιλίες, αντί να επικρατεί το μόνο δόγμα που συμφέρει το Έθνος μας, το οποίο δεν είναι άλλο από την Μεγάλη Ελλάδα εντός μιας ελεύθερης Ευρώπης. Το ψευτορωμαίικο έχει κάνει σημαία του την ιστορική λήθη, αλλά και όσοι το υπηρετούν πιστά, από φόβο μήπως χάσουν την κουτάλα της εξουσίας, την στιγμή που ο λαός φυτοζωεί εξαθλιωμένος.
Προς όλους εκείνους που αμφισβητούν την εθνική τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής, προτείνεται η παραπομπή στην περιγραφή του τότε Προξένου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής στην Σμύρνη George Horton: «Δεν θυμάμαι παρόμοιο επεισόδιο ανθρώπινης συμπεριφοράς στην Ιστορία. Με τα πυρπολημένα σπίτια γύρω τους, οι κάτοικοι της Σμύρνης – άνδρες, γυναίκες, παιδιά – περιμένουν με τις ώρες και με τις μέρες κραυγάζοντας και ικετεύοντας να φύγουν».
Ο Έλληνας συγγραφέας Ηλίας Βενέζης από το Αϊβαλί της Ιωνίας, στο έργο του «Το Νούμερο 31328», περιγράφει τα όσα έζησε ως αιχμάλωτος των ορδών του Κεμάλ. Οι φρικαλεότητες που διηγείται πως βίωσε κατά την διάρκεια της 14μηνης αιχμαλωσίας του και θητείας του ταυτόχρονα στα «ανθρωπιστικά» Τάγματα Εργασίας των νεότουρκων, αυτός ο κάθε άλλο παρά… φασιστικά σκεπτόμενος συγγραφέας της «Αιολικής Γης», είναι αρκετές για να πείσουν και τον πλέον δύσπιστο ότι η ανά τους αιώνες τουρκική θηριωδία δεν έχει ούτε αρχή, ούτε τέλος. Ένας άνθρωπος του πνεύματος καταγόμενος ομοίως από το Αϊβαλί, ο Στρατής Δούκας, καταθέτει συγγραφικά στην «Ιστορία ενός αιχμαλώτου» το 1929, όσα του αφηγήθηκε να είδε και να έζησε ο πρόσφυγας Νικόλαος Καρατζόγλου υπό οριακές συνθήκες αιχμαλωσίας σε έναν αντίξοο αγώνα για επιβίωση.
Τα παραδείγματα και οι παραπομπές θα μπορούσαν να συνεχίζονται επ’ άπειρον. Όπως ακριβώς και οι κορώνες μιας στείρας και υποτιθέμενης εθνικοφροσύνης εκ του ασφαλούς, θιασώτης και αριστοτέχνης της οποίας παρουσιάζεται εδώ και δεκαετίες η Δεξιά των αστών, των βολεμένων και των αρπακτικών των προμηθειών που θυμάται τους «εθνικούς αγώνες» στους πανηγυρικούς των ημερολογιακών επετείων.
Ο Λαϊκός Σύνδεσμος – Χρυσή Αυγή τιμάει την μνήμη εκείνων που στην ένδοξη και ιερή για τον Ελληνισμό Γη της Ιωνίας, στην Γη της Μεγάλης Πίστεως της Καππαδοκίας, έπεσαν θύματα μιας θηριωδίας πρωτοφανούς. Τιμούμε την μνήμη εκείνων που εγκαταλείποντας τα επίγεια, δεν πρόλαβαν να επιστρέψουν στις πατρογονικές τους εστίες, στις πόλεις και στα χωριά που κάποτε οι Έλληνες έγραφαν την δική τους ιστορία και προσέφεραν τα μέγιστα στις επιστήμες, στην φιλοσοφία και γενικά στην προαγωγή του πολιτισμού. Τιμούμε όλους εκείνους που ενάντια στην λήθη και τον ωχαδελφισμό των νεοραγιάδων, αρνούνται να χαρακτηρίσουν οποιαδήποτε ελληνική πατρίδα «χαμένη», συνεχίζοντας να ποθούν το σπάσιμο των αλυσίδων της σκλαβιάς.
Οι χαιρετισμοί μας προς τα σκλαβωμένα αδέλφια της Ίμβρου, της Τενέδου, του Πόντου, της Κύπρου, της Βορείου Ηπείρου και της Πόλης των Κωνσταντίνων, παραμένουν αγωνιστικοί σε μια εποχή που όλοι σιωπούν. Παραμένουν αγωνιστικοί, αντάρτικοι και πολεμικοί σε πείσμα των σημείων των καιρών. Το αίμα και η σταύρωση του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης, καθώς και των υπολοίπων ιερέων που στάθηκαν δίπλα του έως το τέλος, ως γνήσιοι Νεομάρτυρες της Πίστεως και της Πατρίδος, θα φέρουν την κάθαρση στην τραγωδία που έγραψαν οι υβριστές Κεμάλ και Νουρεντίν.