Παρά την όψιμα… «αντιεβραϊκή» (δήθεν αντισιωνιστική) στάση του μαγαζιού του Περισσού, με αφορμή τον πόλεμο που μαίνεται στην Μέση Ανατολή, καλό είναι να «φρεσκάρουμε» την μνήμη των αναγνωστών με ορισμένα ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία που αποσιωπώνται από την καθεστωτική ιστοριογραφία. Ο μαρξιστής είναι ο πλέον υποκριτής «αντισιωνιστής», καθώς η ΕΣΣΔ υπήρξε ιστορικά το πρώτο κράτος παγκοσμίως που αναγνώρισε την σιωνιστική κρατική οντότητα του Ισραήλ, δίνοντας μάλιστα πελώρια διπλωματική μάχη για να αναγνωριστεί και από άλλες χώρες στον ΟΗΕ. Εξόπλισε επίσης τους σιωνιστές πλαγίως μέσω διαδρομών που περνούσαν από την τότε κομμουνιστική Τσεχοσλοβακία.
Στα… «καθ’ ημάς», ο πρώην Γενικός Γραμματέας και βουλευτής του ΚΚΕ Ελευθέριος Σταυρίδης, στο αποκαλυπτικό βιβλίο του «Τα παρασκήνια του ΚΚΕ», μας πληροφορεί ότι: «Η Σοσιαλιστική Φεντερασιόν, αποτελούμενη από υπέρ τα 2.000 μέλη, κατά 90% μορφωμένους Εβραίους, ταξιδεύσαντας εις την Ευρώπην και μορφωθέντας εκεί σοσιαλιστικώς. Αυτή ήτο πολιτική οργάνωσις των Εβραίων κυρίως, αλλά σοσιαλιστική, με σοβαράν πολιτικήν δράσιν, ακόμη από της εποχής της Τουρκοκρατίας. Ήτο συνδεδεμένη με το διεθνές σοσιαλιστικόν κίνημα και απετέλει επισήμως τμήμα της Β’ Σοσιαλιστικής Διεθνούς της Βέρνης εις τα συνέδρια της οποίας απέστελλε τακτικά τους αντιπροσώπους της. Από του 1908 είχε συνεργασθή με τους Νεότουρκους, των οποίων το κέντρον ήτο η Θεσσαλονίκη, προς ανατροπήν του Σουλτάνου Χαμίτ, και πολλά μέλη αυτής, εν οις και ο γνωστός μετέπειτα Αβραάμ Μπεναρόγια, μετέσχον του αγώνος των Νεότουρκων και εξεστράτευσαν εκ Θεσσαλονίκης κατά της Κωνσταντινουπόλεως και του Χαμίτ».
Στο βιβλίο του Σταυρίδη βλέπει κανείς την εβραϊκή επιρροή πάνω στο ΚΚΕ. Κομμουνιστές βουλευτές και ανώτατα κομμουνιστικά στελέχη ήταν εβραίοι, βλέπε Βεντούρα, Κοέν, Αρντίττι, Πινχάς, Μπεναρόγια, Σουλάμ κ.α. Όλοι αυτοί οι Εβραίοι αγωνίζονταν για την εξασθένηση της Ελλάδος και κυρίως για την απόσπαση Ελληνικών εδαφικών περιοχών. Το 1927 οι Εβραίοι βουλευτές υποκινούν την αυτονόμηση της Μακεδονίας. Ο εισαγγελέας ζητάει από την βουλή την άρση της ασυλίας τους, για να ασκήσει εναντίον τους ποινική δίωξη «ως επιζητούντων την απόσπαση τμήματος της επικρατείας».
Μαζί με τους Εβραίους βουλευτές κατηγορούνται και οι Έλληνες που ανήκαν στο ΚΚΕ. Κατά την συζήτηση στην βουλή, οι Εβραίοι αυθαδίασαν και υποστήριξαν την «ελευθερία των μειονοτήτων»! Ιδιαιτέρως εξοργιστικός υπήρξε ο Ζακ Βεντούρα: «Ο Βεντούρα, καθαρά Εβραίος, μετέφερε το ζήτημα και ωμίλησεν ως εκπρόσωπος της ισραηλιτικής μειονότητας υπέρ των ελευθεριών των μειονοτήτων, τονίσας τελικώς ότι «εις την έννοιαν της αυτονομήσεως της Μακεδονίας περιλαμβάνεται ακριβώς η έννοια της ελευθερίας των μειονοτήτων!» Φυσικά η Βουλή δεν επερίμενε ν’ ακούση το πως οι Εβραίοι εννοούσαν την αυτονόμησιν της Μακεδονίας, αφού ταύτην θα την επεθύμουν και οι αστοί Εβραίοι και όχι μόνον οι κομμουνισταί τοιούτοι!»
Τελικά η βουλή, επί 128 παρόντων έδωσε 98 καταδικαστικές ψήφους στον Βεντούρα και 96 στον Σουλάμ. Οι σχέσεις εβραϊσμού με κομμουνισμού στην Ελλάδα είναι πασίγνωστες. Από το 1918 οι Εθνικοί Σοσιαλιστές έχουν καταγγείλει ότι το ΚΚΕ υπήρξε εβραϊκό δημιούργημα, όπως άλλωστε και ο μαρξισμός, με σκοπό την εξυπηρέτηση των εβραϊκών συμφερόντων που ήθελαν αδύνατη, μικρή και συνεχώς σπαρασσομένη από εσωτερικές έριδες την Ελλάδα.
Το «Σοσιαλιστικό Κέντρο Αθηνών» δια του προέδρου του Ν. Γιαννιού διεκήρυττε και πληροφορούσε τον Ελληνικό λαό ότι: «Ιδρυταί του Κ.Κ.Ε. τόσον εις τας Αθήνας, όσον και εις την Θεσσαλονίκην, ήσαν Ισραηλίται ή κρυπτοεβραίοι Έλληνες, το δε κίνημά των, παρ’ όλα τα σοσιαλιστικά φαινόμενα ή προσχήματα, ήτο εβραϊκόν εθνικιστικόν. Προσήλθαμεν, εν τούτοις, ως μειοψηφία εις το πρώτον Σοσιαλιστικόν Συνέδριον (1918), ηγωνίσθημεν και πάλιν, αλλ’ απεχωρήσαμεν εν τέλει δια να μη γίνωμεν όργανα της κομμουνιζούσης εβραϊκής πλειοψηφίας».
Ωστόσον οι Έλληνες βουλευτές του ΚΚΕ ανησυχούσαν, διότι διεπίστωναν ότι οι εβραίοι χρησιμοποιούν το ΚΚΕ ως όργανο τους. Ο Σταυρίδης σημειώνει σχετικά: «Το ότι οι Εβραίοι απεδείχθησαν περισσότερον Εβραίοι και ολιγώτερον κομμουνισταί ή μάλλον το ότι απεδείχθη ότι οι Εβραίοι παραμένουν Εβραίοι και όταν ακόμη, είναι κομμουνισταί και απειθαρχούν εις το κόμμα προκειμένου να ψηφίσουν ομοεθνείς των προεκάλεσεν αγανάκτησιν».