Οι πολιτικές τακτικές προσαρμόζονται στις ανάγκες των καιρών. Μπορούμε να πούμε το ίδιο για τις ιδεολογίες; Η απάντηση είναι Ναι, εάν κρίνουμε από τους μαρξιστές που επικαλούνται την δημοκρατία, τους πράσινους κλέφτες που δηλώνουν ψευδεπίγραφα «σοσιαλιστές», τους γαλάζιους φιλελεύθερους που μιλούν για λαϊκή(!) δεξιά και τους πατριδέμπορους τηλεμαϊντανούς του «πατριωτικού χώρου». Στην πραγματικότητα όλοι αυτοί δεν πίστευαν ποτέ και σε τίποτα, εκτός των στενών οικονομικών τους συμφερόντων και συναγωνίζονται μόνο στο ποιος θα υπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα του κοινού τους αφεντικού, της πλουτοκρατίας.
Απέναντι στο ενιαίο αυτό μέτωπο, το οποίο δεν έχει τίποτα να προσφέρει στο Έθνος, στεκόμαστε εμείς οι Εθνικιστές. Οι, σύμφωνα με τα κανάλια, εξόριστοι του «περιθωρίου», οι αμετανόητοι «φασίστες», το απόλυτο κακό. Όλα τα αναθέματα του κόσμου για ένα Κίνημα που με σκληρούς αγώνες και με λίγα μέσα απέκτησε ανησυχητικά (για το καθεστώς) μεγάλη πολιτική υπόσταση. Το Κίνημα για να γιγαντωθεί και να εδραιωθεί στις λαϊκές μάζες, δεν πρέπει με τίποτα να πέσει στην πολιτικάντικη παγίδα να στρογγυλέψει τις ιδέες του, να κάνει εκπτώσεις στις αρχές του.
Αντιθέτως, οι ιδέες μας πρέπει τώρα να περάσουν στο προσκήνιο και να τις μεταλαμπαδεύουμε συνεχώς σε έναν λαό που σταδιακά χάνει την πίστη του. Εδώ ακριβώς εγείρεται ένας εύλογος προβληματισμός. Δηλώνουμε πως δεν κάνουμε καμία ιδεολογική υποχώρηση. Θέλουμε παράλληλα όμως να ισχυροποιήσουμε την πολιτική μας θέση. Είναι εφικτός ένας τέτοιος συνδυασμός; Θα πρέπει να είναι. Θα πρέπει οι καθαρές ιδέες τις οποίες εκπροσωπούμε να μην παρουσιάζονται με μια μυστηριώδη αύρα ψευτοελιτισμού, που άλλωστε θα ήταν και η εύκολη λύση στην οποία καταφεύγουν δειλά και συνωμοτικά, διάφοροι «υπερεπαναστάτες» επικριτές του αγώνα μας.
Δεν είναι επίσης συνετό οι πρωτοπόρους μαχητές του σύγχρονου εθνικιστικού κινήματος να μιμούνται τακτικές άλλων εποχών ή άλλων πολιτικών χώρων για να επιβεβαιώσουν την επαναστατικότητα τους. Ο Εθνικισμός είναι η Επανάσταση απέναντι στον υπνωτικό αστικό εφησυχασμό και τις κομματικές συμμορίες που στηρίζονται σε αυτόν. Η Επανάσταση μας θα πρέπει πρωτίστως να είναι ο μετασχηματισμός της σκέψης της λαϊκής κοινότητας ώστε αυτή να μετουσιωθεί σε καθολική ενέργεια και δράση που θα δώσει μορφή στο Εθνικό κράτος.
Αυτή η επανάσταση δεν θα επιτευχθεί ποτέ μέσω ασκητικής αδράνειας, αλλά ούτε και με ξύλινη γλώσσα ψευτοδιανόησης. Οι λαϊκές μάζες θα πρέπει να γίνουν κοινωνοί των ιδεών μας, να τις κατανοήσουν και να τις αγκαλιάσουν, και για να συμβεί αυτό θα πρέπει να είμαστε κατανοητοί στην καθημερινή μας επικοινωνία και τις πολιτικές διακηρύξεις μας.
