Ο Λένιν, την ώρα που οι Ρώσοι πέθαιναν από την πείνα, ενίσχυε με δέκα εκατομμύρια χρυσά ρούβλια και ανυπολόγιστης αξίας οπλισμό τον σφαγέα του Μικρασιατικού Ελληνισμού, Κεμάλ. Οι κομμουνιστές της Ελλάδος σε επίσημα κείμενα τους υπερηφανεύονται ότι επεδίωξαν την «αστικοτσιφλικάδικη ήττα της Ελλάδος στην Μικρά Ασία». Ο λόγος για τον οποίον οι μπολσεβίκοι τάχθηκαν κατ’ ουσίαν στο πλευρό του Κεμάλ, ήταν η απόφαση του Λένιν να στηρίξει με κάθε τρόπο τους εβραϊκής προέλευσης νεότουρκους. Άλλωστε, τόσο οι περισσότεροι νεότουρκοι, όσο και οι περισσότεροι ηγέτες των μπολσεβίκων, μοιράζονταν την αυτή την κοινή τους καταγωγή. Εάν η Ρωσία είχε μείνει αυτοκρατορία και δεν είχε μετατραπεί σε Σοβιετική Ένωση, είναι πιθανό το ενδεχόμενο να υπήρχε μια μεγάλη Ελλάδα των τριάντα εκατομμυρίων και ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας και του Πόντου να μην είχε ξεριζωθεί. Η ενίσχυση του Κεμάλ με όπλα και πολεμικό υλικό δεν ήταν δυνατή από την Δύση, διότι τα παράλια της Μικράς Ασίας τα ήλεγχε η Ελλάδα και η ενίσχυση αυτή ήλθε από τον στρατό που διοικούσε ο εβραιομπολσεβίκος Τρότσκι (Μπρονστάιν).
Σχετικά με το ζήτημα έχει γράψει ο καθηγητής Ιστορίας Κώστας Φωτιάδης τα εξής: «Την ίδια μέρα υπογράφτηκε και η συμφωνία για τη χορήγηση δωρεάν οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας στον Μουσταφά Κεμάλ. Σε μια περίοδο που ο σοβιετικός λαός πέθαινε καθημερινά από την πείνα, ο Λένιν δεν δίστασε να δωρίσει 10 εκατομμύρια χρυσά ρούβλια και ανυπολόγιστης αξίας οπλισμό στο δικτάτορα Μουσταφά Κεμάλ, όχι για να πολεμήσει τους ιμπεριαλιστές, όπως υποκριτικά δήλωνε ο ίδιος και οι συνεργάτες του, αλλά για να εξασφαλίσει τα δικά του ζωτικά συμφέροντα στη μεγάλης στρατηγικής, οικονομικής και γεωπολιτικής σημασίας περιοχή. Με ποια λογική θεωρείται ιμπεριαλιστικός ο πόλεμος των Ελλήνων στη Μικρά Ασία, όταν το 25% του συνολικού πληθυσμού, που στέναζε κάτω από την τουρκική βαρβαρότητα, ήταν δεδηλωμένης ελληνικής καταγωγής;».
Το υλικό που παρείχε η Σοβιετική Ένωση στον Κεμάλ το κρίσιμο έτος 1921 μέχρι τον Μάρτιο, πριν δηλαδή από την ελληνική επίθεση για κατάληψη της Αγκύρας, υπήρξε καθοριστικός παράγοντας για την έκβαση των πολεμικών επιχειρήσεων. Τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 1921 παρελήφθησαν από τα στρατεύματα του Κεμάλ χίλιες βόμβες, τέσσερις χιλιάδες χειροβομβίδες και τέσσερις χιλιάδες εγκαιροφλεγείς σφαίρες. Τον Μάρτιο του 1921 οι σοβιετικοί έδωσαν στον Κεμάλ 33 χιλιάδες τυφέκια, 58 εκατομμύρια φυσίγγια, τριακόσια πολυβόλα, 54 κανόνια, 130 χιλιάδες οβίδες κ.α.
Στα τέλη του ίδιου μήνα η σοβιετική εξουσία απέστειλε επίσης δωρεάν για τις ανάγκες του κεμαλικού στρατού, τριάντα δεξαμενές με πετρέλαιο, δυο δεξαμενές βενζίνης και οκτώ δεξαμενές κηροζίνης. Είναι παγκοίνως γνωστό ότι στην μεγάλη ελληνική επίθεση του 1921 ο Ελληνικός στρατός είχε μεγάλες ελλείψεις πολεμικού υλικού, ενώ ο στρατός του Κεμάλ σταδιακά γέμιζε με άφθονα πολεμοφόδια. Και όμως κάποιοι σήμερα, κάποιοι μαρξιστογενείς πατριδοκάπηλοι “φιλειρηνιστές”, έχουν το θράσος να μιλούν για την γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, μια γενοκτονία που υπήρξε κυρίως έργο και αποτέλεσμα της ενισχύσεως του Κεμάλ από τους αγαπημένους τους κομμουνιστές.