Είναι πλέον αποδεκτό ότι η Νομική Επιστήμη τελεί στην υπηρεσία της παγκοσμιοποίησης και του εθνομηδενισμού. Διότι έχει τόσο πολύ αλλοιωθεί ο σκοπός της ώστε πλέον δεν ομιλούμε για Επιστήμη, αλλά για ένα στρατευμένο σύστημα νόμων που επιβάλλεται από παράγοντες οι οποίοι αποδομούν Αξίες και Αρχές.
Αρχικώς είναι απαραίτητο να αναφερθούν κάποιοι ορισμοί. Ιθαγένεια είναι ο δεσμός ενός ατόμου με έναν λαό. Συγκεκριμένα πρόκειται για φυλετικό δεσμό, εφόσον η λέξη ιθαγένεια περιέχει την λέξη γένος. Ιθαγενής επομένως είναι ο αυτόχθων, αυτός που ανήκει στο ίδιο γένος με τους υπόλοιπους ομογενείς τους, ομοφύλους του. Ιθαγενείς είμαστε οι Έλληνες μεταξύ μας. Συνεπώς η ιθαγένεια είναι η βάση της εθνικότητας. Αναφέρεται στη φυλετική καταγωγή. Αυτά ισχύουν πραγματικά, σύμφωνα με την ετυμολογία. Αν κάποιος πιστέψει ότι αυτήν την απόδοση την υιοθετεί και η επιστήμη της νομικής, πλανάται. Το κατεστημένο έχει αλλοιώσει πλήρως την έννοια της ιθαγένειας. Ίσως δεν τους αρέσει που στην ιθαγένεια υφέρπει ο φυλετικός παράγοντας, ο δεσμός Αίματος. Για ποιον λόγο; Διότι η φυλή ως έννοια είναι υπό διωγμό. Οπότε ήταν επιτακτική η ανάγκη να αλλάξει η έννοια της ιθαγένειας, προκειμένου να υπηρετήσει την παγκοσμιοποίηση και την πολυπολιτισμικότητα.
Αν λοιπόν κάποιος ψάξει στο ιδιωτικό διεθνές δίκαιο να βρει τον ορισμό της ιθαγένειας, θα διαβάσει το εξής: «Ιθαγένεια είναι ο νομικός δεσμός που συνδέει ένα άτομο με το λαό της πολιτείας στης οποίας το έδαφος ανήκει». Η λέξη κλειδί είναι «νομικός». Δηλαδή για την Νομική, η ιθαγένεια είναι ένα νομικό γεγονός, μια σύνδεση νομική και όχι πραγματική. Χρησιμοποιούν την σημαντική έννοια της ιθαγένειας για να προσδιορίσουν τον νομικό δεσμό που είναι δυνατόν να αναπτύξει ο οποιοσδήποτε με ένα κράτος. Με άλλα λόγια η ιθαγένεια στην νομική επιστήμη ταυτίζεται σχεδόν με την υπηκοότητα! Έτσι έλληνας «ιθαγενής» μπορεί να είναι οποιοσδήποτε αλλόφυλος ή αλλογενής. Την νομική δεν την ενδιαφέρει καν η καταγωγή, η φυλετική καταγωγή. Άρα ημεδαποί δύνανται να θεωρούνται αλλόφυλοι, που έχουν λάβει την ιθαγένεια! Έχουν καταφέρει λοιπόν την ιθαγένεια να την διαχωρίσουν από την εθνικότητα, που και οι δυο έννοιες αποτελούν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ γεγονότα , και η ιθαγένεια ταυτίζεται με την υπηκοότητα, η οποία υπηκοότητα αποτελεί καθαρά νομικό γεγονός που πλέον στις μέρες μας απονέμεται σε πλήθος αλλοφύλων, με την πράξη της πολιτογράφησης. Η εθνική καταγωγή εξαφανίζεται, δεν ενδιαφέρει το ένοχο σύστημα του εθνομηδενισμού. Η ιθαγένεια αναλαμβάνει τον ρόλο της έννοιας της υπηκοότητας, και η υπηκοότητα εξαφανίζεται ως λέξη διότι τάχα εκφράζει “αυταρχικότητα”!
Γίνεται αντιληπτό ότι η ταύτιση των εννοιών ιθαγένειας και υπηκοότητας γίνεται εκ του πονηρού και έχει έναν σκοπό. Να αποπροσανατολίσει και να απεμπολήσει κάθε δείγμα εθνικής αντιλήψεως. Με την ταύτιση αυτή που οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι είναι ιδιοφυές εύρημα, λαμβάνει χώρα μια από τις πιο αποτελεσματικές τακτικές προπαγάνδας: δυο βήματα εμπρός, ένα πίσω. Λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι η ιθαγένεια ταυτίζεται με την υπηκοότητα, επιτυγχάνονται στόχοι που εξαρχής φαντάζουν απίθανοι. Κερδίζουν χρόνο και καταφέρνουν να ενσταλάξουν στην συνείδηση του Λαού ότι δεν έχει σημασία ο τόπος καταγωγής κάποιου, απλώς αρκεί η ελληνική «ιθαγένεια» για την απόκτηση της ιδιότητας του πολίτη. Ξεκινώντας λοιπόν από αυτή την διαπίστωση, ο αντίπαλος έχει ήδη κερδίσει έδαφος και μας έχει αναγκάσει να παίξουμε με τους δικούς του όρους. Το όπλο του είναι οι διατάξεις του νόμου, όπως ισχυρίζεται, πως δήθεν ιθαγενής και υπήκοος είναι το ίδιο και το αυτό. Όμως υπάρχει κάτι που βρίσκεται πάνω από νόμους και διατάξεις. Η Φύση. Και αυτό είναι το όπλο μας και ο οδηγός μας έναντι του σάπιου καθεστώτος.
Ένας φοιτητής λοιπόν της νομικής, διδάσκεται ότι ημεδαπός είναι αυτός που κατέχει την ελληνική ιθαγένεια (υπηκοότητα στην ουσία), ακόμα και εάν κατάγεται από την Σενεγάλη. Δεν έχει καμιά σχέση με την φυλή μας. Αν όμως πληρεί τις προϋποθέσεις που απαιτεί το αντεθνικό καθεστώς, θεωρείται Έλληνας. Οπότε όλες αυτές οι χιλιάδες αλλοδαπών που λαμβάνουν ελληνική «ιθαγένεια», είναι και νόμιμοι πλέον! Ας φανταστεί κανείς στο μέλλον τι προβλήματα θα αντιμετωπίσουμε με όλους αυτούς που ήρθαν στην Πατρίδα μας ως εισβολείς και γίνονται «Έλληνες». Μπήκαν ως εισβολείς και γίνονται ημεδαποί, ίσοι με τους Έλληνες πολίτες. Στις μέρες μας λοιπόν η έννοια της Φυλής θεωρείται κάτι ξεπερασμένο έως επικίνδυνο. Ιθαγένεια και υπηκοότητα πλέον είναι σχεδόν το ίδιο και το αυτό, άσχετα αν εμείς γνωρίζουμε ότι αυτές οι έννοιες απέχουν πολύ μεταξύ τους. Οι διαφορές που αναφέρει το ιδιωτικό διεθνές δίκαιο, στερούνται ουσίας, και αναφέρονται απλώς για λόγους τάξεως, τυπικώς και μόνο. Η νομική επίσημα έχει μιλήσει και έχει αποφανθεί ότι η Ιθαγένεια ορίζει τον νομικό δεσμό και οι διαφορές με την υπηκοότητα είναι τόσο μηδαμινές, ώστε γίνεται λόγος για ταυτοποίηση. Η υπηκοότητα «γίνεται» (πραγματική) ιθαγένεια.
Για την επιστήμη της Νομικής, δεν γίνεται λόγος για διαφορετική φυλή, για αλλοφύλους. Για αυτήν, Έλληνας γίνεται κάποιος με κάποια χαρτιά. Για εμάς όμως ο Έλληνας γεννιέται. Για εμάς Έλληνας είναι κάποιος ΦΥΣΕΙ και όχι ΝΟΜΩ. Είναι υπόθεση βιολογικής πραγματικότητας, και όχι υπόθεση γραφειοκρατίας. Κανένας νόμος και καμία διάταξη δεν θα υποδείξει ποιος είναι Έλληνας και ποιος όχι. Αυτό το πράττει η Φύση. Η αλήθεια πρέπει να αποκατασταθεί. Διότι η Φυλή είναι το θεμέλιο του Έθνους, το θεμέλιο της Ελληνικότητας. Είναι η ταυτότητα μας.