Συχνά γίνεται λόγος για τον ρόλο των γυναικών στην κοινωνία αλλά και συγκεκριμένα στον ελληνικό εθνικισμό. Οι απόψεις πολλές και διαφορετικές. Η συμμετοχή των γυναικών στα εθνικιστικά κινήματα, και ιδιαίτερα στον ελληνικό εθνικισμό, αποτελεί κρίσιμο πυλώνα για τη διατήρηση και την ενίσχυση της εθνικής ταυτότητας. Οι γυναίκες, διαδραματίζουν έναν μοναδικό ρόλο στη μεταλαμπάδευση των αξιών, της γλώσσας και των εθίμων στις επόμενες γενιές. Στην ελληνική κουλτούρα, η γυναίκα υπήρξε ανέκαθεν ο συνδετικός κρίκος της οικογένειας, φροντίζοντας για τη διατήρηση της πίστης, της ιστορίας και των παραδόσεων, όπως τα ήθη της Ορθοδοξίας και οι λαϊκές παραδόσεις. Η αγάπη για τις ρίζες δεν είναι απλώς μια νοσταλγική ανάμνηση, αλλά μια ζώσα δύναμη που οι γυναίκες μπορούν να καλλιεργήσουν, ενισχύοντας την εθνική συνείδηση μέσα από την καθημερινή τους δράση και το παράδειγμά τους.
Παράλληλα, ο ελληνικός εθνικισμός βασίζεται στον σεβασμό των παραδοσιακών ρόλων των φύλων, οι οποίοι δεν περιορίζουν αλλά αναδεικνύουν τη μοναδική συμβολή κάθε φύλου στην κοινωνία. Η διατήρηση αυτών των ρόλων, δεν συνεπάγεται περιορισμό ή ανισότητα, αλλά μια αρμονική συνεργασία που ενισχύει την κοινωνική συνοχή και την εθνική ταυτότητα. Οι άνδρες και οι γυναίκες, με τις μοναδικές τους ικανότητες και ρόλους, όπως η γυναίκα ως θεματοφύλακας της οικογένειας και της παράδοσης και ο άνδρας ως προστάτης και υπερασπιστής, συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον, δημιουργώντας μια ισορροπημένη κοινωνία. Η συνεργασία αυτή, βασισμένη στον αμοιβαίο σεβασμό και την αναγνώριση των φυσικών και πολιτισμικών διαφορών, διασφαλίζει τη μεταφορά των αξιών, της ιστορίας και των εθίμων στις επόμενες γενιές, χωρίς να χρειάζεται σύγχυση ή αλλοίωση των ρόλων, αλλά με έμφαση στην ενότητα και την κοινή δέσμευση για την πατρίδα. Οι γυναίκες, ως μητέρες, αδελφές και σύζυγοι, καλλιεργούν την ενότητα και την αλληλεγγύη, ενώ ταυτόχρονα εμπνέουν με το ήθος και την αξιοπρέπειά τους. Η ελληνική ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα γυναικών, όπως οι Σουλιώτισσες, η Μαντώ Μαυρογένους, η Δόμνα Βισβίζη και τόσες άλλες, που με θάρρος και αφοσίωση υπερασπίστηκαν την πατρίδα και τις αξίες της. Η συμμετοχή τους στα εθνικιστικά κινήματα δεν είναι μόνο συμβολική, αλλά και ουσιαστική, καθώς ενσαρκώνουν το πνεύμα της θυσίας και της ανθεκτικότητας που χαρακτηρίζει τον ελληνισμό.
Τέλος, η ενεργή εμπλοκή των γυναικών στα εθνικιστικά κινήματα ενισχύει τη συνοχή της κοινωνίας και διασφαλίζει ότι οι αξίες του ελληνικού πολιτισμού θα συνεχίσουν να ανθίζουν. Η αγάπη για την παράδοση και τις ρίζες δεν είναι στατική, αλλά δυναμική, και οι γυναίκες μπορούν να πρωτοστατήσουν στη διάδοσή της μέσα από την εκπαίδευση, την τέχνη και την κοινωνική δράση. Σε μια εποχή που η παγκοσμιοποίηση απειλεί την εθνική ταυτότητα, η παρουσία των γυναικών στο εθνικιστικό κίνημα αποτελεί εγγύηση για τη διατήρηση της ελληνικής ψυχής, συνδυάζοντας τη δύναμη της παράδοσης με τη σύγχρονη πραγματικότητα.
