Οι τελευταίες ειδήσεις από τη Συρία δεν άφησαν περιθώρια παρερμηνειών: Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, ισλαμιστές εισέβαλαν σε ναό και κατέσφαξαν αθώους πιστούς, παιδιά, γυναίκες, άνδρες — επειδή δεν έκρυψαν τον Σταυρό τους. Ένα από τα πιο ιερά σημεία της ανθρώπινης ύπαρξης, ο ναός, βανδαλίστηκε με αίμα, εν μέσω προσευχής.
Κι όμως, η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίζει απτόητη τη χρηματοδότηση της Συρίας. Μόλις πριν από λίγες ημέρες ανακοινώθηκε νέα δέσμευση ύψους 2,5 δισεκατομμυρίων ευρώ με στόχο την «ανάκαμψη και σταθεροποίηση». Σε ποια βάση, αλήθεια;
Η Συρία σήμερα δεν είναι κράτος. Είναι μια χώρα διαλυμένη από πόλεμο, φανατισμό, ένοπλες οργανώσεις και διεθνή συμφέροντα. Το καθεστώς Άσαντ, σεβόταν τις Χριστιανικές κοινότητες. Από την ώρα που κατέρρευσε η ισορροπία εκείνη, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουν μείνει απροστάτευτοι, αθέατοι και σφαγιασμένοι. Η Ε.Ε., αντί να καταδικάσει τις φρικαλεότητες και να σταματήσει κάθε χρηματοδότηση, συνεχίζει να ρίχνει δισεκατομμύρια σε μια μαύρη τρύπα γεμάτη φανατισμό και αβεβαιότητα. Σαφώς, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πού ακριβώς καταλήγουν αυτά τα κονδύλια. Παρά τις διαβεβαιώσεις για ελέγχους μέσω ΜΚΟ και «ανθρωπιστικών οργανώσεων», έχουμε δει πολλές φορές αυτά τα σχήματα να λειτουργούν ως προκάλυμμα για ύποπτες διαδρομές και γνωρίζουμε πλέον πώς καταλήγουν.
Την ίδια στιγμή, οι πραγματικοί πρόσφυγες — οι Ορθόδοξοι και γενικότερα οι Χριστιανοί της Ανατολής – δεν λαμβάνουν καμία στήριξη. Δεν οργανώνονται αποστολές επαναπατρισμού, δεν δημιουργούνται ασφαλείς ζώνες για εκείνους, δεν προσκαλούνται με τιμή στις χώρες που μιλούν ακόμη ελληνικά σαν να προσδοκούμε σε νεομάρτυρες.
Η ελληνική κυβέρνηση πλήρως απούσα, με προκλητική υποκρισία και δήθεν συμπόνια. Η χώρα μας, θεματοφύλακας της Ορθοδοξίας και φυσικός προστάτης κάθε Χριστιανού της Ανατολής, πρέπει να υψώσει φωνή. Δεν μπορεί να σιωπά όταν, με την υπογραφή της, η Ευρώπη χρηματοδοτεί περιοχές που στάζουν αίμα Χριστιανών. Δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια μπροστά στη μαρτυρία ανθρώπων που έχουν ρίζες ελληνικές, πίστη κοινή, ιστορία που διασώζεται από τις εποχές των Αγίων Πατέρων. Τι θα ζητούσαμε από μία κυβέρνηση Ελλήνων και όχι προδοτών; Να απαιτήσει αμεση αναστολή όλων των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων προς τη Συρία. Διπλωματική παρέμβαση της Ελλάδας, όχι μόνο ως κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και ως έθνος με ιστορική ευθύνη και πνευματική υποχρέωση απέναντι στην Ορθοδοξία και στην καρδιά του Ελληνισμού της Ανατολής.
Όχι άλλη ανοχή στην υποκρισία! Ας το πούμε ξεκάθαρα, δεν είναι ανθρωπισμός να πληρώνεις τους φονιάδες των Χριστιανών. Δεν είναι ειρήνη η σιωπή μπροστά στο αίμα του αδερφού σου. Δεν είναι ευρωπαϊκή πρόοδος να ξεχνάς τις ρίζες που σε έθρεψαν. Η Ε.Ε. οφείλει να προστατέψει όχι τους «όποιους» αμάχους, αλλά τους αληθινά διωκόμενους για την πίστη τους. Και η Ελλάδα οφείλει να της το θυμίσει. Εμείς, οι Έλληνες Ορθόδοξοι, δεν γεννηθήκαμε για να σιωπούμε.
Α. Μ.
