Τα γεγονότα που προέκυψαν εσχάτως με την απρόκλητη επίθεση του Ισραήλ και των -δουλικών του- Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής στο Ιράν, αποτέλεσε μια ακόμη αφορμή για να αποκαλυφθεί ο βρώμικος ρόλος των κίβδηλων «πατριωτών». Βασισμένοι στο «δόγμα» της ανώδυνης πολιτικολογίας, αλλά και του κλεισίματος του ματιού στους δυνάστες της Ελλάδος, αρκετοί αυτοαποκαλούμενοι «εθνικιστές» λαμβάνουν μια άκρως ύπουλη στάση, εξισώνοντας στην τρέχουσα πολεμική σύρραξη το άκρως μισελληνικό, κρατικό μόρφωμα των Σιωνιστών, με το ευμενές προς την Ελλάδα, ή στην χειρότερη αδιάφορο ως προς αυτήν, καθεστώς του Ιράν.
Το καθεστώς του Ιράν, σε κάθε περίπτωση δεν δρα ανθελληνικά ούτε στον απειροελάχιστο βαθμό, ειδικά εν συγκρίσει με το Ισραήλ, το οποίο αποτελεί την αιχμή του δόρατος του δυτικού φιλελευθερισμού στην Μέση Ανατολή, και που πλήττει καίρια τα συμφέροντα μας ως Ελληνικό Έθνος. Μην ξεχνάμε ότι εκτός της ιστορικής αντιπαλότητας η οποία διαρκεί από την αρχαιότητα ακόμα (η οποία δεν διαφέρει από αυτήν την αντιπαλότητα του Γένους μας που υπάρχει με τους Τούρκους), το εν λόγω κράτος αποτελεί τον βασικό γεωπολιτικό μας ανταγωνιστή -και όχι «σύμμαχο»- στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου.
Antonio Gramsci και «ουδετερότητα»
Ο γνωστός, παλαιός Ιταλός μαρξιστής Gramsci, είχε τονίσει πως η «ουδετερότητα» είναι μια μορφή απάθειας, ή ακόμα και συμβιβασμού και διαιώνισης του κυρίαρχου εξουσιαστικού πλαισίου, καθώς η μη λήψη θέσης, συνεπάγεται ακριβώς την λήψη θέσης υπέρ του εκάστοτε πολιτικά ισχυρού.
Στην περίπτωση αυτή, τον ρόλο του θύτη έχει ξεκάθαρα το Ισραήλ. Είναι το Ισραήλ το οποίο διαθέτει από μερικές δεκάδες, έως και εκατοντάδες πυρηνικά (εν αντιθέσει με το Ιράν το οποίο δεν διαθέτει κανένα!), το Ισραήλ είναι αυτό που έχει επιτεθεί σε τουλάχιστον πέντε χώρες (εν αντιθέσει με το Ιράν το οποίο δεν εισέβαλλε πουθενά), το Ισραήλ είναι αυτό που βυσσοδομεί για να ξεριζώσει τα απομεινάρια της Ελληνιστικής και της Βυζαντινής κληρονομιάς στην περιοχή, το Ισραήλ είναι αυτό που διαπράττει γενοκτονία στην Παλαιστίνη, για την οποία εσχάτως κλαψουρίζουν υποκριτικά οι εβραιογενείς μπολσεβίκοι κάθε τάσης. Επομένως, το ανυπόστατο αφήγημα περί «ημίτρελων πολεμοχαρών Μουλάδων» καταρρίπτεται εύκολα, μόνο και μόνο μέσω της ορθής ανάγνωσης της επικαιρότητας και της αληθούς πληροφόρησης. Ο πραγματικός κίνδυνος για την παγκόσμια «ασφάλεια» σαφέστατα δεν είναι το Ιράν, καίτοι έχει διαπράξει ένα πολύ σοβαρό «έγκλημα» για τους ευρωνατοϊκούς χασάπηδες: διαθέτει κεντρική κρατική Τράπεζα, η οποία δεν υπάγεται στον έλεγχο του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος των Ιουδαίων τοκογλύφων της Δύσης…
Περί «Θεοκρατίας» και «ελευθεριών»
Ένα άλλο ψευδές «επιχείρημα» το οποίο προβάλλουν οι θιασώτες του συνταγματικού «πατριωτισμού», είναι αυτό της δήθεν «θεοκρατικής κόλασης» του Σιιτικού Ιράν, και του «παράδεισου» δικαιωμάτων και κοινωνικοπολιτικών ελευθεριών του Σιωνιστικού κράτους. Αυτό που παραλείπουν να αναφέρουν οι δυτικόφιλοι «ειδήμονες» της σιωνόδουλης άκρας δεξιάς, είναι πως το Ισραήλ αποτελεί το ένα από τα δυο μοναδικά κράτη παγκοσμίως (το δεύτερο της «λίστας», ΔΕΝ είναι το Ιράν), το οποίο δεν διαθέτει επίσημο Σύνταγμα. Σύνταγμα των Εβραίων εν τοις πράγμασι αποτελούν τα «ιερά» θρησκευτικά τους κείμενα, σύμφωνα με τα οποία ακριβώς απαγορεύεται η θέσπιση «αστικού», «κοσμικού» Συντάγματος.
Στο Σιιτικό Ιράν από την άλλη, πράγματι επικρατεί το Ισλάμ το οποίο είναι αναντίλεκτα ασύμβατο με την Ελληνική κοσμοθέαση στο σύνολό της, αλλά και με τον τρόπο ζωής μας ως Ευρωπαίοι. Όμως, η υποκρισία των φιλελεύθερων περισσεύει, καθώς πέρα από τις όποιες διαφωνίες μπορεί να παραθέσει κανείς για το αξιακό σύστημα της εν λόγω χώρας, στην φίλη του Ισραήλ και των Η. Π. Α. Σαουδική Αραβία, επικρατεί ένας απείρως σκληρότερος ισλαμικός φονταμενταλισμός, από αυτόν που επικρατεί στους «καταπιεστές Μουλάδες». Συνελόντι ειπείν, οι «Θεοκρατικοί» της υπόθεσης είναι οι Ισραηλινοί, παρά τα όσα ψευδώς προπαγανδίζουν τα πληρωμένα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης και τα ανιστόρητα φερέφωνά τους!
Το ελληνικό συμφέρον μέσα από την σύγκρουση δυο κόσμων
Στην σημερινή εποχή που η αποικία–προτεκτοράτο «Ελλάς» υπομένει τον στρατιωτικό ζυγό των ΝΑΤΟϊκών (ήτοι των Αμερικανών), τον πολιτικό ζυγό της σιωνιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, και τον οικονομικό ζυγό των τοκογλύφων πάσας καταγωγής (και δη των Εβραίων που αγοράζουν συνεχώς γη και εγκαταστάσεις στην χώρα!), αποτελεί επιλογή πολιτικής αυτοχειρίας η μη ΕΜΠΡΑΚΤΗ θέληση για αποδυνάμωση και καταστροφή του δυτικού στρατοπέδου. Συνεπώς, το συμφέρον μας ως Εθνικιστές είναι να συνηγορούμε υπέρ των συνθηκών που θα «στρώσουν το έδαφος» για να αναρριχηθεί μελλοντικά στην εξουσία μια εθνικοανεξαρτησιακή πολιτική παράταξη. Όχι το να αβαντάρουμε την «ουδετερότητα», η οποία οδηγεί στην συνέχιση της επικυριαρχίας της παγκοσμιοποίησης πάνω σε Έθνη και Πατρίδες σε ολόκληρη την υφήλιο.
Ό, τι διαφορές και εάν έχει κανείς ιδεολογικά ή κοσμοθεωρητικά με τους «δαιμονικούς Αγιατολάδες», πρέπει να γνωρίζει πως το Ιράν είναι αυτό που προσφέρθηκε να δανειοδοτήσει την χώρα μας στα πρώτα χρόνια των Μνημονίων, με όρους ευνοϊκότερους από αυτούς των κομισάριων των Βρυξελλών. Το Ιράν επίσης, σε αντίθεση με την κατά καιρούς κάργα τουρκόφιλη Σιωνιστική κρατική οντότητα, αποτελεί ιστορικά παραδοσιακό εχθρό των Οθωμανών και των Τούρκων, καθώς και υπολογίσιμη τροχοπέδη στα σχέδια των – ένοπλων και χρηματοδοτούμενων – Σουνιτών για παντελή κυριαρχία στην πολυτάραχη και γεωπολιτικά «καυτή» Μέση Ανατολή. Επιπροσθέτως, το Ιράν δεν χρηματοδοτεί Μ. Κ. Ο. προώθησης της λαθρομετανάστευσης και περισυλλογής σκουρόχρωμων «μωρομάνων» στα ελληνικά παράλια, σε αντίθεση πάλι με το Ισραήλ, το οποίο ανοιχτά και επίσημα απεργάζεται τον φυλετικό θάνατο του Ελληνισμού ποικιλοτρόπως!
Για το τέλος, αξίζει η υπενθύμιση του πιο θεμελιώδους αξιώματος, το οποίο κοντόφθαλμα παρακάμπτουν οι φοβικοί ισραηλινόφιλοι λακέδες της (άκρας) Δεξιάς: στην γεωπολιτική δεν υπάρχουν ιδεολογίες, παρά μόνο ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, και η αποχή από κάθε ζήτημα πελώριας στρατηγικής σημασίας στα διεθνή τεκταινόμενα δεν αποτελεί μια βολική «υπεκφυγή» ως εύκολη λύση, αλλά πασιφανές δείγμα της δικής τους νοητικής γύμνιας, και του δικού τους πνευματικού ελλείμματος ως «πολιτικώς δρώντα» πρόσωπα. Πρόκειται περί «σύγχυσης» η οποία ίσως απορρέει από αμορφωσιά, ή μήπως οι ακροδεξιοί «εθνικιστές» των μόνιμων «ούτε – ούτε» κάνουν απλά «δημόσιες σχέσεις» (με τον νου τους..), αποφεύγοντας να «δυσαρεστήσουν» εκλογικά κοινά, στα οποία επί ματαίω προσβλέπουν για στήριξη σε επερχόμενες «μάχες» της κάλπης; Ρητορικό το ερώτημα…
