Ό,τι χαράχτηκε βαθιά στην ψυχή της Φυλής μας, δεν σβήνει. Η Μνήμη της Μεγάλης μας Πατρίδας, των ηρώων, των ματωμένων χωμάτων, της θυσίας και της πίστης, δεν πεθαίνει. Μιλάει ακόμη. Ζει μέσα στο αίμα μας, στο βλέμμα του στρατιώτη, στον ψίθυρο της σημαίας όταν κυματίζει με περηφάνια. Όσοι πολεμούν την Ιδέα μας, όσοι επιχειρούν να μας δαιμονοποιήσουν, το κάνουν γιατί τη φοβούνται, γιατί νιώθουν πως η σπίθα που κρατάμε μέσα μας μπορεί να ξυπνήσει και να φωτίσει το σκοτάδι τους.
Σε μια εποχή που προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε, η μνήμη μας γίνεται πράξη αντίστασης. Δεν ξεριζώνεται ό,τι μίλησε στη φυλετική μας ψυχή, ό,τι σημάδεψε βαθιά την ιστορία μας με αίμα, με τιμή, με αντρειοσύνη. Οι ψευτοδιανοούμενοι, οι διεθνιστές και οι επαγγελματίες «ανθρωπιστές» μπορούν να χλευάζουν όσο θέλουν. Η Ελλάδα που κουβαλάμε μέσα μας, τους ξεπερνά, τους τρομάζει. Γι’ αυτό μας δαιμονοποιούν.
Μας αποκαλούν «ακραίους» και «φασίστες», με σάλιο και φτηνά επίθετα. Δεν είναι προσβολές, είναι τίτλοι τιμής, είναι παράσημα όταν προέρχονται από στόματα που προσκυνούν κάθε τι ξένο και μισούν οτιδήποτε θυμίζει Έθνος, Θεό, Παράδοση, Αλήθεια. Η Πίστη μας δεν είναι κάτι που εξηγείται. Είναι κάτι που βιώνεται. Κάτι που λάμπει σιωπηλά, ακόμα κι όταν όλοι οι άλλοι επιλέγουν το σκοτάδι.
Α. Μ.
