Ζούμε σε μια εποχή βίαιων πολιτισμικών ανατροπών, όπου πανίσχυρα κέντρα εξουσίας επιχειρούν να κατεδαφίσουν θεμελιώδεις έννοιες όπως το έθνος, η ταυτότητα κι η ιστορική συνείδηση. Μέσα σε αυτό το ιδεολογικό ναρκοπέδιο, η πολιτική ορθότητα λειτουργεί ως εργαλείο λογοκρισίας, χειραγώγησης και καταστολής κάθε φωνής που υπερασπίζεται την εθνική ιδιαιτερότητα και την παραδοσιακή κοσμοαντίληψη. Στα χέρια της παγκοσμιοποιημένης ελίτ, μετατρέπεται σε δόγμα φίμωσης: λέξεις, ιδέες και αλήθειες λογοκρίνονται με το πρόσχημα της «ευαισθησίας» απέναντι σε μειονοτικές ή μεταναστευτικές ομάδες. Στην πραγματικότητα όμως, πρόκειται για μια συντονισμένη επίθεση στην εθνική ταυτότητα των λαών, και η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση, βρίσκεται στο στόχαστρο.
Η χώρα μας βιώνει έναν ακήρυχτο ιδεολογικό πόλεμο. Πόλεμο κατά της Ιστορίας της, της Πίστης της, της Γλώσσας της, των Συμβόλων της. Στα σχολεία διδάσκεται μια εξευγενισμένη, ουδέτερη, σχετικοποιημένη «ιστορία» – απονευρωμένη από αγώνες, αίμα, ιδανικά και θυσίες. Η Επανάσταση του 1821 παρουσιάζεται ως σύγκρουση κοινωνικών συμφερόντων. Η Γενοκτονία των Ποντίων γίνεται “αντιπαράθεση πληθυσμών”. Η ιστορία της Βορείου Ηπείρου και της Κύπρου «αποσιωπώνται» για να μη διαταραχθούν οι… «διεθνείς ισορροπίες». Οι ήρωές μας λοιδορούνται ως «ακραίοι» και «σκοταδιστές». Η αυτοθυσία για την Πατρίδα και την Πίστη χλευάζεται από τους ίδιους που προσκυνούν τα είδωλα της πολυπολιτισμικότητας και της παγκοσμιοποίησης. Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Είναι μελετημένα. Είναι μεθοδευμένα. Σκοπός τους; Η αποξένωση του Έλληνα από την ταυτότητά του. Η πολτοποίηση της εθνικής μνήμης. Η μετατροπή των πολιτών σε «καταναλωτές» χωρίς παρελθόν, χωρίς ρίζες, χωρίς ιδανικά. Να μην ξέρουμε ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε και πού πηγαίνουμε.
Η πολυπολιτισμικότητα, αυτό το κατασκεύασμα των διεθνιστών, πλασάρεται ως «ανώτερη» ηθική στάση. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι το όχημα της ισοπέδωσης. Δεν σέβεται τις διαφορές, τις ακυρώνει. Δεν προάγει την ισοτιμία, αλλά την εξίσωση προς τα κάτω. Και ο Ελληνισμός δεν επιβίωσε επί αιώνες μέσα από εξισώσεις, αλλά από αντίσταση. Από Πίστη. Από Παιδεία. Από Παράδοση.
Η Ελλάδα δεν είναι απλώς ένα κράτος, είναι Έθνος, με Ιστορία που γράφτηκε με αίμα, με Γλώσσα που μιλιέται από την αρχαιότητα, με Πίστη που άντεξε στους σκληρότερους διωγμούς. Έχει κάθε δικαίωμα μα και ύψιστη ευθύνη να προστατεύσει την πολιτισμική της ταυτότητα, να θωρακίσει την Παιδεία της, να ξαναδώσει νόημα στις λέξεις: πατρίδα, πίστη, ελευθερία. Ο Εθνικισμός δεν είναι μίσος ή «σοβινισμός», είναι άρνηση της λήθης και της υποταγής, είναι αυτογνωσία, είναι η επιλογή κάθε υγιούς ανθρώπου!