Κάθε μέρα, κάθε μήνα, μια ιστορική επέτειος κομβικού χαρακτήρα. Η πατρίδα μας πατάει πάνω σε ιερά χώματα, γεμάτα αρχέγονες μνήμες και κόκκαλα ηρώων. Αυτήν την ιερή ελληνική γη, κάποιοι, με μομφές και αθλιότητες, προσπαθούν να μας κάνουν να την αρνηθούμε. Στρατιές «χρήσιμων ηλιθίων» διατυμπανίζουν σε κάθε ευκαιρία πόσο «ντρέπονται που είναι Έλληνες». Η πατρίδα σκοπίμως συνδέεται με το κράτος, ένα κράτος ανθελληνικό, που χτυπάει τα ίδια του τα θεμέλια και ύστερα απορεί που καταστρέφεται, που προωθεί τον εποικισμό από ορδές Αφροασιατών και πέφτει από τα σύννεφα για τις συνέπειες των επιλογών του. Ένα κράτος που ποινικοποιεί τους εθνικούς αγώνες, λοιδορεί την εθνική μνήμη, θυσιάζει τη φιλοπατρία στον βωμό του γρήγορου κέρδους και του φτηνού θεάματος. Άρτος και θεάματα, αυτό μονάχα έχει να προσφέρει η μεταπολίτευση στην ένδοξη πατρίδα μας: εθνικές προδοσίες, υποχωρητικότητα, σκάνδαλα, διασπάθιση δημοσίου χρήματος, αστικοποίηση, πυρκαγιές, ρουσφέτια και μίζες, υποκλοπές κ.ά.
Οι εθνικιστές έχουμε ξεκαθαρίσει τη στάση μας ως προς το κράτος και το έθνος. Ο Ίων Δραγούμης το αποτυπώνει ξεκάθαρα λέγοντας: «Ας λείψη το κράτος, που θα είναι εμπόδιο ή θα παραμορφώνει την εθνική ψυχή. Αν το κράτος στενοχωρεί το έθνος, πρέπει αναγκαστικά ή να αλλάξει μορφή ή να χαθεί. Το κράτος, που εμποδίζει το έθνος, είναι περιττό και βλαβερό».
Αυτό ακριβώς είναι που φοβούνται οι καρεκλοκένταυροι της Βουλής, των ΜΚΟ, των λόμπι. Για αυτές τις καρέκλες, αυτούς τους μισθούς, αυτήν την εξουσία, γίνονται αδίστακτοι. Φυλακίζουν αθώους, απαγορεύουν εκδηλώσεις μνήμης, κάνουν τα πάντα για να κρύψουν την αλήθεια, χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να περιθωριοποιήσουν κάθε άνθρωπο με κριτική σκέψη.
Σε έναν κόσμο βουτηγμένο στη σήψη, που κυβερνάται από ουροβόρους όφεις, η ανάγκη για ενεργούς πολίτες είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Καμιά πατρίδα δεν φταίει για τις επιλογές μερικών προσκυνημένων. Δεν είναι η γη που γεννάει το πρόβλημα, γενιές ολόκληρες τις σπρώχνουν προς την απαξίωση, την απελπισία, την παραίτηση, τον υλισμό, τη λήθη, την καταστροφή. Επί σαρανταπέντε χρόνια, αρνούμαστε να παίξουμε το παιχνίδι τους! Στα δύσκολα, στα εύκολα και ξανά στα δύσκολα, παραμένουμε αμετακίνητοι στις θέσεις μας. Το ΑΙΜΑ μέσα μας βράζει. Αγωνιζόμαστε με πυγμή, αποφασιστικότητα και ΤΙΜΗ! Όσο κι αν δυσκολέψουν οι καιροί, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ θα παραμένει για πάντα κομιστής της αρχέγονης μνήμης!
