Είναι γνωστά τα δεινά που συνεπάγονται για την Πατρίδα μας οι λαθρομετανάστες. Αφ’ ενός, κινδυνεύει άμεσα από διάβρωση ο κοινωνικός ιστός του λαού μας, και αφ’ ετέρου, κινδυνεύει μακροπρόθεσμα η ίδια η φυλετική ομοιογένειά του και ο εθνολογικός του χαρακτήρας. Έτσι, οι άμεσες οικονομικές συνέπειες της λαθρομετανάστευσης είναι το «μικρότερο» κακό, που όμως δημιουργεί άμεσα τεράστιο πρόβλημα για την οικονομική υπόστασή μας, ιδιαίτερα υπό την παρούσα οικονομική συγκυρία.
Είναι κανόνας της μακροοικονομικής ότι σε ένα ελεύθερο παγκόσμιο εμπόριο σαν αυτό που ζούμε σήμερα, ως απότοκο της παγκοσμιοποίησης, τα εμπορεύματα κινούνται από τις χώρες συγκριτικού πλεονεκτήματος προς τις χώρες συγκριτικού μειονεκτήματος, ή με άλλα λόγια από τις χώρες χαμηλού κόστους προς τις χώρες υψηλού κόστους. Ο καπιταλισμός βέβαια δεν κάνει διάκριση όσον αφορά το είδος των εμπορευμάτων, αρκεί να προκύπτει κέρδος. Το σύστημα αυτό, θεωρεί χωρίς ντροπή και τους ανθρώπους σαν εμπορεύματα χρήσιμα στους κεφαλαιοκράτες, διότι οι τελευταίοι, πληρώνοντας ένα μεροκάματο ή έναν μισθό, μπορούν να τούς χρησιμοποιούν επικερδώς. Έτσι ο κεφαλαιοκράτης είναι ο αγοραστής εν προκειμένω και ο εργάτης είναι το εμπόρευμα. Το δε μεροκάματο ή ο μισθός είναι η «τιμή» του εμπορεύματος – της εργατικής δύναμης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο κανόνας της μακροοικονομικής επεκτεινόμενος στον εργάτη–εμπόρευμα, σημαίνει ότι η εργατική δύναμη ρέει από τις χώρες χαμηλού κόστους εργασίας («εξαγωγές εργατών») προς τις χώρες υψηλού κόστους εργασίας («εισαγωγές εργατών»), λ.χ. από τις τριτοκοσμικές χώρες της Ασίας και της Αφρικής προς την Ευρώπη, και ειδικά προς την Ελλάδα. Πρόκειται «απλώς» για ένα εμπόριο εργατών μεταξύ των κρατών με «εισαγωγές» και «εξαγωγές», δηλαδή, ένα σύγχρονο σκλαβοπάζαρο!
Το αποτέλεσμα είναι ότι ο κεφαλαιοκράτης της Δύσεως αγοράζει τώρα φθηνότερα την εργατική δύναμη των λαθρομεταναστών στον τόπο μετανάστευσης (αντί να πηγαίνει στον τόπο τους για να στήσει εκεί τα εργοστάσιά του), με συνέπεια να τους προτιμά και να μένει χωρίς δουλειά ο ντόπιος εργάτης, μέχρι και εκείνος να περιορίσει τις απαιτήσεις του και να αποφασίσει και αυτός, για να βρει δουλειά, να εργαστεί με μεροκάματο ή μισθό πείνας. Πρόκειται για μια μισθολογική εξίσωση προς τα κάτω, κάτι που είναι ανήθικο να γίνεται σε ανθρώπους. Αυτό λέγεται «απελευθέρωση της αγοράς εργασίας»! Και επειδή η νομοθεσία προβλέπει κατώτατα όρια μισθών για τους ντόπιους εργάτες εν είδει «προστατευτισμού», θα πρέπει η νομοθεσία αυτή ή να καταργηθεί, ή τουλάχιστον να αναθεωρηθεί προς τα κάτω. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον οι φιλελεύθεροι ανέκαθεν ασκούν πίεση για να εφαρμοστεί η μείωση των κατώτερων μισθών.
Ποιο συμφέρον κρύβεται πίσω από αυτή την πίεση; Αυτό δεν είναι άλλο από το συμφέρον της ευρωπαϊκής και της αμερικάνικης κεφαλαιοκρατίας. Αυτή η κεφαλαιοκρατία καραδοκεί πότε να πέσουν οι μισθοί στην Ελλάδα ακόμα περισσότερο, για να έλθει εδώ μεταξύ άλλων και να στήσει τα εργοστάσιά της. Οι «επενδύσεις» αυτές, με τις οποίες η εγχώρια πολιτική ελίτ νομίζει ότι θα «ανορθώσει» την οικονομία, είναι εκ του πονηρού και οι μόνες ουσιώδεις βασικές επενδύσεις μπορούν και πρέπει να γίνουν από εμάς τους ίδιους ως ένα κυρίαρχο εθνικό και σοσιαλιστικό κράτος, αφού διώξουμε πρώτα τους λαθρομετανάστες ασφαλώς, και προχωρήσουμε σε εκτεταμένα μέτρα όπως εθνικοποιήσεις, επιστροφή σε εθνικό νόμισμα κ.α. Ο καπιταλισμός είναι άρρωστος ως σύστημα, έμπλεος αντιφάσεων, και «στρώνει τον δρόμο» για την αντικατάσταση των – φτωχοποιημένων – Ελλήνων από αλλόφυλους τριτοκοσμικούς.
