Ο μπολσεβικισμός προβλήθηκε ως η ιδεολογία που θα απελευθέρωνε τη γυναίκα από τα «δεσμά» της παράδοσης. Στην πραγματικότητα, εφάρμοσε μία από τις πιο ανελέητες μορφές συστημικής βίας που γνώρισε ποτέ το γυναικείο φύλο. Στη σοβιετική κοινωνία, η γυναίκα έπαψε να είναι φορέας ζωής, μητέρα, σύζυγος, θεμέλιο της οικογένειας και μετατράπηκε σε εργαλείο παραγωγής. Η θηλυκότητά της θεωρήθηκε εμπόδιο. Η μητρική της ταυτότητα αντιμετωπίστηκε ως βάρος. Το κράτος δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για την ευημερία της παρά μόνο για τη χρησιμότητά της.
Η υποτιθέμενη «ισότητα» που της υποσχέθηκαν δεν ήταν τίποτε περισσότερο από την εξίσωση προς την απανθρωπιά. Η γυναίκα εξαναγκάστηκε να ζήσει μια ζωή φτιαγμένη για άντρες: βαριά εργασία, εξαντλητικά ωράρια, συμμετοχή στη βιομηχανία και ταυτόχρονα πλήρη ευθύνη για το σπίτι και την ανατροφή των παιδιών. Το σοβιετικό καθεστώς δεν της έδωσε ελευθερία, της πήρε την επιλογή. Δεν της πρόσφερε φωνή, της στέρησε την ίδια της τη φύση. Και για δεκαετίες, η προπαγάνδα βάφτιζε αυτή τη βία «χειραφέτηση».
Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης απλώς αποκάλυψε το μέγεθος του τραύματος. Όταν οι θεσμοί γκρεμίστηκαν, οι κοινωνίες της Ανατολικής Ευρώπης βυθίστηκαν στην αβεβαιότητα. Χωρίς οικογένεια να λειτουργεί ως στήριγμα, χωρίς ηθικό ιστό, χωρίς προστατευτικές δομές, οι γυναίκες βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της καταστροφής. Χιλιάδες οδηγήθηκαν στη φτώχεια και στην ανασφάλεια. Εκατοντάδες χιλιάδες έγιναν εύκολη λεία των κυκλωμάτων πορνείας και κάθε άλλου είδους εκμετάλλευσης. Η Δύση γέμισε με γυναίκες από τον μετασοβιετικό χώρο που δεν είχαν πλέον τίποτε να τις προστατεύσει. Το ίδιο σύστημα που δήθεν τις «απελευθέρωσε» τις είχε αφήσει πιο μόνες, πιο ευάλωτες, πιο εκτεθειμένες από ποτέ.
Ένα από τα πιο σκοτεινά κεφάλαια αυτής της ιστορίας είναι η τραγωδία των αμβλώσεων. Στη σοβιετική πραγματικότητα, η άμβλωση, χρησιμοποιήθηκε συστηματικά ως εργαλείο κοινωνικής μηχανικής. Σε πολλές περιόδους, μετατράπηκε στη βασική μορφή «ρύθμισης» γεννήσεων. Το αποτέλεσμα ήταν εκατομμύρια γυναίκες με σωματικές βλάβες, στειρώσεις, ψυχικά τραύματα και απώλειες που δεν ειπώθηκαν ποτέ δημόσια. Η άμβλωση χρησιμοποιήθηκε ως υποκατάστατο οικογενειακής στήριξης, ως λύση φτώχειας, ως μηχανισμός επιβίωσης. Ήταν μια ακόμη μορφή κρατικά οργανωμένης βίας απέναντι στη γυναίκα και στο αγέννητο παιδί.
Η ιστορία του μπολσεβικισμού δείχνει με αδιαπραγμάτευτη σαφήνεια τι συμβαίνει όταν η οικογένεια διαλύεται, όταν η γυναίκα ξεριζώνεται από τον φυσικό της ρόλο, όταν η κοινωνία χάνει την ηθική της δομή. Χωρίς την προστασία της οικογένειας, χωρίς την ασφάλεια που προσφέρει ο πατέρας, χωρίς τη σταθερότητα της παράδοσης, η γυναίκα δεν ευημερεί. Εκτίθεται, καταρρέει κι εν τέλει χάνεται μέσα σε έναν κόσμο που δεν έχει φτιαχτεί για να την προστατεύσει.
