Το αποτρόπαιο περιστατικό στη Ρώμη, με τον ομαδικό βιασμό μίας 18χρονης από τρεις λαθρομετανάστες, δεν είναι είδηση-σοκ επειδή είναι σπάνιο, είναι είδηση-σοκ επειδή επιβεβαιώνει μια πραγματικότητα που η Ευρώπη προσπαθεί πεισματικά να θάψει: η ανεξέλεγκτη εισβολή μεταναστών έχει μετατραπεί σε απειλή για την ασφάλεια των ευρωπαϊκών λαών και της ταυτότητας τους. Και κάθε φορά που «θάβεται» ένα τέτοιο περιστατικό κάτω από την «πολιτική ορθότητα», η κατάσταση χειροτερεύει.
Τα επίσημα στοιχεία από ευρωπαϊκές υπηρεσίες δείχνουν μία σταθερή και ανησυχητική τάση: η αύξηση των σεξουαλικών επιθέσεων από άνδρες που εισήλθαν χωρίς νόμιμα χαρτιά ή δήλωσαν ψευδή στοιχεία στα σύνορα έχει ξεπεράσει, σε ορισμένες χώρες, το 30% μέσα σε λίγα χρόνια. Στη Γερμανία, οι αναφορές για βιασμούς και σεξουαλικές παρενοχλήσεις όπου εμπλέκονται άτομα χωρίς έγγραφα αυξήθηκαν δραματικά μετά το 2015. Στη Σουηδία, η ίδια χώρα που κάποτε παρουσιαζόταν ως «πρότυπο ασφάλειας», οι στατιστικές καταγράφουν σταθερή άνοδο επιθέσεων από άτομα με μεταναστευτικό υπόβαθρο που εισήλθαν παρατύπως. Η Ιταλία, η Γαλλία, το Βέλγιο και η Ολλανδία εμφανίζουν την ίδια εικόνα. Δεν μιλάμε για μεμονωμένα περιστατικά, αλλά για συστηματική αποτυχία ελέγχου.
Η νεαρή στην Ρώμη δεν ήταν ούτε άτυχη ούτε «στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή». Ήταν θύμα μιας πολιτικής που επιτρέπει σε τρεις λαθρομετανάστες να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Ήταν θύμα ενός συστήματος που προστατεύει περισσότερο τον εισβολέα παρά τη γυναίκα που ζει, εργάζεται και πληρώνει φόρους στη χώρα της. Ήταν θύμα μιας Ευρώπης που προτιμά να σωπαίνει παρά να παραδεχτεί ότι η ιδεοληψία της έχει κόστος και το κόστος αυτό το πληρώνουν νεαρά κορίτσια.
Η πραγματικότητα είναι ωμή. Όταν μπαίνουν εκατοντάδες χιλιάδες εισβολείς χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο, με ιστορικά βίας που κανείς δεν μπορεί να διασταυρώσει, η κοινωνία μετατρέπεται σε πείραμα. Όσοι αρνούνται αυτή την αλήθεια δεν υπερασπίζονται τα «ανθρώπινα δικαιώματα» αλλά την αδιαφορία και την πολιτική συνενοχή τους. Όταν μια 18χρονη βιάζεται από τρεις παράνομους άνδρες που δεν θα έπρεπε καν να βρίσκονται στη χώρα, το πρόβλημα δεν είναι «πολύπλοκο». Είναι απλό και σαφέστατο! Κάποιος τους άφησε να μπουν, κάποιος δεν τους έλεγξε, κάποιος τους κράτησε εδώ. Και κάποιος προσποιείται ότι δεν βλέπει τις συνέπειες.
Όσο η Ευρώπη επιμένει να κρατά ανοιχτά τα σύνορα και κλειστά τα μάτια της, τα εγκλήματα αυτά θα αυξάνονται. Όσο αρνείται να εφαρμόσει απελάσεις, θα συνεχίσει να δημιουργεί εκρηκτικές συνθήκες. Και όσο επιμένει να αποσιωπά το πρόβλημα για να μη «στεναχωρήσει» τις ευαισθησίες των γραφειοκρατών των Βρυξελλών, η κάθε λευκή γυναίκα στην Ευρώπη θα νιώθει λιγότερο ασφαλής.
Η ουδετερότητα και οι αποστάσεις είναι συνενοχή. Μόνη λύση σε κάθε τέτοιο πρόβλημα είναι τα κλειστά σύνορα και οι μαζικές απελάσεις. Μόνο έτσι θα νιώσουμε ξανά ελεύθεροι στη χώρα μας.