Ο καπιταλισμός έρχεται σε πλήρη σύγκρουση ως προς την θεωρία και τις αξίες του εθνικισμού, καθιστώντας ανακόλουθο οποιονδήποτε δηλώνει εθνικιστής και ταυτόχρονα καπιταλιστής. Ο καπιταλισμός αναπόφευκτα διαχωρίζει το έθνος ανάλογα με την οικονομική ευρωστία του κάθε ατόμου δημιουργώντας κοινωνικοοικονομικές τάξεις, δημιουργώντας ουσιαστικά μια ανισότητα μέσω της οποίας η καταγωγή και ο τρόπος ζωής δεν έχουν απολύτως καμία αξία. Το μόνο σημείο αναφοράς είναι το χρήμα και το κέρδος.
Τα άτομα καταλήγουν να μην έχουν κοινή αφετηρία εντός του εθνικού συνόλου, με αποτέλεσμα να μην διαπρέπουν οι άριστοι και οι ικανοί, καταδικάζοντας στην ουσία μια ολόκληρη κοινωνία στο να υποκλίνεται σε αμφιβόλου ποιότητας, αξίας και ικανοτήτων άτομα, παρεκκλίνοντας από τις πραγματικές αξίες της ζωής. Η κυριαρχία της ανώτερης τάξης σε κάθε επίπεδο της κοινωνικής ζωής επί των κατωτέρων τάξεων είναι έκδηλη στον καθένα μας. Ακόμα και στις μικτές οικονομίες ο καπιταλισμός είναι αυτός που κινεί τα νήματα και κατευθύνει τις ζωές των ατόμων. Ξεκινώντας από την πολιτική και καταλήγοντας στον καθημερινό τρόπο ζωής βλέπουμε την αιτία, μεταξύ άλλων, πίσω από τον εκφυλισμό που βιώνουμε ως έθνος. Το χρήμα και ο πλουτισμός γίνεται η κινητήριος δύναμη, αναγκάζοντας το σύνολο σε ένα αέναο κυνήγι χρημάτων.
Μια τάξη καταλήγει λοιπόν να απολαμβάνει τον σεβασμό του συνόλου λόγω ενός ευτελούς οικονομικού παράγοντα, σεβασμός ο οποίος επιτυγχάνεται μέσω της οικονομικής ισχύος. Η υποδούλωση των άλλων δύο τάξεων, μεσαίας και κατώτερης, είναι αποτέλεσμα της προαναφερόμενης ισχύος, μέσω της οποίας ένα μικρό σύνολο ατόμων υποχρεώνει τα εναπομείναντα δύο κοινωνικά στρώματα να αφεθούν στους όρους του κεφαλαίου, προσπαθώντας απλά να επιβιώσουν σε ένα πραγματικά άνισο αγώνα.
Ελεύθερη αγορά και εταιρειοκρατία
Φυσικά τέκνα του καπιταλισμού αποτελούν οι δύο παραπάνω έννοιες, οι οποίες ως υποκείμενοι παράγοντές του, διεισδύουν πολύ εύκολα και σιωπηρά σε ένα καπιταλιστικό οικονομικό μοντέλο. Με την ελεύθερη αγορά η εθνική παραγωγή παραλύει και σιγά σιγά πεθαίνει, τσακίζοντας τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αφού δίδει το ελεύθερο σε διάφορες πολυεθνικές να εισβάλουν στην εθνική οικονομία φέρνοντας την εταιρειοκρατία. Πρόκειται για μια εισβολή με οικονομικό χαρακτήρα η οποία χτυπά την πρωτογενή παραγωγή συμβάλλοντας στην εξασθένιση της εθνικής κυριαρχίας. Συστατικό στοιχείο ενός υγιούς έθνους είναι ενότητα κάτω από τις κοινές μας αξίες. Κανένας άλλος παράγοντας δεν πρέπει να μας αποσπά από τον κοινό αγώνα.
Ο διαχωρισμός των μελών του έθνους με βάση την οικονομική κατάσταση του κάθε ατόμου είναι καταστροφικός για την ομοψυχία ενός λαού. Κανένας δεν είναι πιο σημαντικός από τον άλλον στον εθνικισμό. Κάθε ενέργειά μας θεμιτό θα ήταν να αποβλέπει στην ευημερία του κοινού συνόλου και όχι στον άκρατο ατομικισμό, ο οποίος προωθείται μέσω του καπιταλισμού και της ελεύθερης αγοράς. Ξεκινώντας από το αίμα (καταγωγή), προχωρώντας στον κοινό τρόπο ζωής (ήθη και έθιμα), και καταλήγοντας στην κοινή θρησκεία, μπορούμε να δούμε τι μας ενώνει ως εθνικιστές. Έχει να διαλέξει κανείς ανάμεσα σε εθνικισμό ή καπιταλισμό. Ποιο είναι σημαντικότερο; Δεν δικαιούται κανείς και δεν μπορεί να είναι και τα δύο, αν θέλει να δηλώνει εθνικιστής.
