Ο εκνευρισμός, το μίσος και οι σταλινικού περιεχομένου απαγορευτικές προτάσεις κατά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ εμφανίζονται πλέον σε σχεδόν καθημερινή βάση. Μετά τα όσα ανεκδιήγητα και αντιδημοκρατικά έγραψε ο Μαραντζίδης, ένας νέος «φωστήρας» του «συνταγματικού τόξου» έρχεται να προστεθεί στο ίδιο ανατριχιαστικό πνεύμα απαγόρευσης ενός λαοφιλούς πολιτικού κόμματος.
Μια σαφέστατα εγκληματική οργάνωση, η οποία επιτίθεται με σφυριά και λοστούς σε κτίρια, γραφεία και αμάξια σπάζοντάς τα και «παρελαύνει» ποζάροντας με όπλα (!) είναι δυνατόν να θεωρείται ως κάτι το οποίο περιέχει «πολιτική ταυτότητα»; Αν πιστέψουμε την φυλλάδα των Συντακτών, ναι.
Για την στήριξή μου στην Χρυσή Αυγή το Σύστημα μου έστησε συμβόλαιο θανάτου. Με εξαφάνισαν επαγγελματικά. Όλος ο κόσμος όμως μου σφίγγει το χέρι. Ειδικά στα Μεσόγεια δεν μπορώ να κυκλοφορήσω από τα “Μπράβο, είσαι παλικάρι”!
Με την κατάθεση του Αντιστρατήγου ε.α. της ΕΛΑΣ Βασίλειου Γεωργακόπουλου συνεχίστηκε η δίκη της Χρυσής Αυγής κατά τη συνεδρίαση της 22ας Μαΐου στο Εφετείο Αθηνών.
Η ανοργανωσιά και η «μπαχαλοποίηση» που επικρατούν στην μνημονιακή Ελλάδα βρίσκουν πολλούς τρόπους έκφρασης ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης μέσω του λογαριασμού του στο Twitter εξέφρασε τον αποτροπιασμό και την αγανάκτησή του για το τρομοκρατικό χτύπημα στο Μάντσεστερ με τους 22 νεκρούς και τους δεκάδες τραυματίες, ανάμεσά τους πολλά ανήλικα παιδιά…
Πάλι… κορόιδα πιαστήκανε οι συριζαίοι. Υπογράψανε βαρύ μνημόνιο με φόντο υποσχέσεις και ευχολόγια για μία «διευθέτηση» του χρέους και τελικά δεν κατάφεραν να πάρουν τίποτα.
Ούτε τα νοσοκομεία δεν σέβονται κάποιοι εκ των λεγομένων «ευπαθών»… Δύο οικογένειες «ευπαθών», λοιπόν, μετέτρεψαν σε πεδίο μάχης το νοσοκομείο της Καλαμάτας.
Επίθεση στην Ε.Ε. για την «μεταναστευτική» της πολιτική, αλλά και στον άνθρωπο που κρύβεται πίσω απ’ αυτήν, έκανε ο Εθνικός Κυβερνήτης της Ουγγαρίας, Βίκτορ Όρμπαν, με αφορμή την απειλή επιβολής κυρώσεων στην χώρα του, για δήθεν «σοβαρή παραβίαση των θεμελιωδών αξιών της Ευρώπης».
Υπάρχουν στιγμές όπου και οι φιλελεύθεροι, οι οποίοι παρουσιάζονται δήθεν ως υπερασπιστές της ελεύθερης εκφοράς λόγου όσο «ακραίος» κι αν ακούγεται αυτός, δείχνουν τα πραγματικό τους πρόσωπο, της ανελευθερίας και της επιλεκτικής ευαισθησίας απέναντι στο δικαίωμα ανεμπόδιστης έκφρασης.