«Ανάληψη ευθύνης» είχαμε πριν από λίγες ώρες για την άνανδρη δολοφονική επίθεση στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην Λεωφόρο Μεσογείων. Σε εισαγωγικά η «ανάληψη ευθύνης», γιατί οι παρακρατικοί της αριστεράς δεν φέρουν ευθύνη, γεγονός που φάνηκε και από την επιλογή του Υπουργείο Προ.Πο να τους «καλύψει» σε όλα τα επίπεδα.
Στο επίκεντρο των τελευταίων δηλώσεων Ερντογάν υπήρξαν και πάλι αναφορές στην Μικρασιατική Καταστροφή του 1922. Όλα αυτά προκειμένου για άλλη μία φορά να προκαλέσει και να συσπειρώσει εν όψει του επερχόμενου δημοψηφίσματος.
Είχαμε προειδοποιήσει εγκαίρως για τους σκληρούς ανθέλληνες που έχουν αναλάβει την συγγραφή των νέων συριζαίικων βιβλίων ιστορίας, που θα αναλάβουν τον αφελληνισμό της Ελληνικής Νεολαίας.
Εικόνες από ένα απόλυτα πολυπολιτισμικό μέλλον φαίνεται ότι ονειρεύεται η φιλελεύθερη «Καθημερινή» αν κρίνουμε τόσο από τον τίτλο «Μια συνηθισμένη ημέρα το 2040» όσο (κυρίως) και από το περιεχόμενό του.
Η επέλαση του εθνομηδενισμού από την συγκυβέρνηση οδηγεί στο ενδεχόμενο λανθασμένης πολιτικής επιλογής από ένα μέρος των συμπατριωτών μας στις επόμενες εκλογές, οι οποίοι ίσως κρίνουν ότι η ψήφος στην ΝΔ μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη σ’ αυτήν ακριβώς την κυβερνητική κυριαρχία του εθνομηδενισμού. Τα πράγματα, όμως, είναι
Η ανικανότητα και οι καταστροφικές ιδεοληψίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ συνεχίζονται καθημερινά με απίστευτες ενέργειες. Μη μπορώντας να εφαρμόσουν στοιχειώδη μεταναστευτική πολιτική, θέλουν να γεμίσουν την χώρα με “κέντρα φιλοξενίας” λαθρομεταναστών. Ακόμη και στην Καλαμπάκα, κάτω από τους Ιερούς Βράχους των Μετεώρων, ένα από τα σύμβολα της Ορθοδοξίας, οι κυβερνώντες σχεδιάζουν να δημιουργήσουν ακόμη ένα καταυλισμό λαθρομεταναστών.
Αφού «έλυσε» όλα τα προβλήματα που απασχολούν την πόλη και τους κατοίκους της, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης φαίνεται ότι επανέρχεται σ΄ένα θέμα στο οποίο έχει δώσει επανειλημμένως επιτυχημένες
Το μένος των ανθελλήνων συριζαίων για το Έθνος και την Ορθόδοξη Πίστη είναι γνωστό.
Γράφει ο Οδυσσεύς Πατεράκης Ν’ απευθύνεσαι εις ώτα μη ακουόντων, δεν είναι το βασανιστικότερο. Πιο βασανιστικό είναι να επιχειρηματολογείς για το αυτονόητο. Και τούτο, διότι οι μη ακούοντες, έτσι κι’ αλλιώς δεν έχουν την απαίτηση ν’ αποκαλούνται συζητητές.
Η Ουγγαρία αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση ως προς το πώς πρέπει να φέρεται ένα κράτος, το οποίο θεωρείται ως ανεξάρτητο και κυρίως προσπαθεί να φέρεται ως τέτοιο. Η αντιμετώπιση του αδίστακτου διεθνούς κερδοσκόπου Τζορτζ Σόρος από την κυβέρνηση του Βίκτορ Ορμπάν αποδεικνύει του λόγου το αληθές.