Στα 1949 ο μεγαλύτερος ίσως Νομικός και Πολιτειολόγος του 20ου Αιώνος, ο Καρλ Σμιτ, ευρισκόμενος στο περιθώριο και στιγματισμένος, έχοντας αποφυλακιστεί πριν ένα χρόνο από τους συμμάχους έγραφε τα παρακάτω σε ένα κείμενό του, που δημοσιεύθηκε σύμφωνα με την επιθυμία του μετά τον θάνατό του το 2014:
“Και τι θα λέγαμε λοιπόν πως είναι περισσότερο αναξιοπρεπές; Το να έχει στηρίξει κανείς τον Χίτλερ το 1933 ή να τον φτύνει το 1945;”
Κατ’ αναλογίαν: Αυτοί που με χειροκροτούσαν όχι μόνον τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2012, αλλά και τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2015 και το 2019 όταν μου έδιναν οι δημοσκοπήσεις 12% θετική άποψη για το πρόσωπό μου του Ελληνικού λαού, όλοι αυτοί μετά από μία πολυετή ΑΜΝΗΣΙΑ (που κράτησε εννέα ολόκληρα χρόνια, τα χρόνια που ΝΙΚΟΥΣΕ η Χρυση Αυγή) θυμήθηκαν ξαφνικά τα λάθη μου. Και όπως δήλωσα δημόσια λάθη έκανα και το μεγαλύτερο από τα λάθη μου ήταν κάποια από τα πρόσωπα που επέλεξα για κρίσιμες θέσεις του μηχανισμού του κόμματος.
Και για να τελειώνουμε πολύ απλά σχετικά με το “ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ”. Ας το θυμόντουσαν τον Ιούλιο του 2019 ή διαφορετικά: “Σώστε” την Ελλάδα, (αυτή λένε ότι είναι η “αγωνία” τους και δεν τους πιστεύω) ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ! Χωρίς την Χρυσή Αυγή, που πολεμήσατε με λύσσα.
