Απ’ όπου πετούν οι αετοί

Εκείνες τις σιωπηρές και ομιχλώδεις νύχτες, όταν ο ήλιος κρύβει την τελευταία του αχτίδα, ο αέρας σταματά να θροΐζει τις φυλλωσιές των δέντρων. Ολόκληρη η πλάση μοιάζει να κοιμάται σα να ‘ναι κουρασμένη και ακόμα και η θάλασσα παύει να κυματίζει. Και θαρρείς πως θέλει να ξανασάνει βυθισμένη μέσα στο σκοτεινόχρωμο πέπλο της, αφήνοντάς μόνο το λιγοστό…

Απ’ όπου πετούν οι αετοί

Εκείνες τις σιωπηρές και ομιχλώδεις νύχτες, όταν ο ήλιος κρύβει την τελευταία του αχτίδα, ο αέρας σταματά να θροΐζει τις φυλλωσιές των δέντρων. Ολόκληρη η πλάση μοιάζει να κοιμάται σα να ‘ναι κουρασμένη και ακόμα και η θάλασσα παύει να κυματίζει. Και θαρρείς πως θέλει να ξανασάνει βυθισμένη μέσα στο σκοτεινόχρωμο πέπλο της, αφήνοντάς μόνο το λιγοστό…