Η ημέρα της Λαμπρής 1. Καθαρώτατον ήλιο επρομηνούσε Της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι, Σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε Τ’ ουρανού σε κανένα από τα μέρη∙ Και από ’κει κινημένο αργοφυσούσε Τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ’ αέρι, Που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα: Γλυκειά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα. 2.
Η ημέρα της Λαμπρής 1. Καθαρώτατον ήλιο επρομηνούσε Της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι, Σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε Τ’ ουρανού σε κανένα από τα μέρη∙ Και από ’κει κινημένο αργοφυσούσε Τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ’ αέρι, Που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα: Γλυκειά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα.
Η ημέρα της Λαμπρής 1. Καθαρώτατον ήλιο επρομηνούσε Της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι, Σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε Τ’ ουρανού σε κανένα από τα μέρη∙ Και από ’κει κινημένο αργοφυσούσε Τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ’ αέρι, Που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα: Γλυκειά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα.