21 Νοεμβρίου 1940: Η απελευθέρωση της Κορυτσάς από τον Στρατηγό Τσολάκογλου Ο Ελληνικός στρατός εισέρχεται στην Κορυτσά, απελευθερώνοντας την καθώς και το Λεσκοβίκι και τους ορεινούς όγκους Μοράβα και Ιβάν. Η ελληνική αντεπίθεση ξεκίνησε στις 16 Νοεμβρίου 1940, μόλις δύο εβδομάδες μετά την ιταλική εισβολή και τον επιτυχημένο επιβραδυντικό αγώνα των ελληνικών δυνάμεων στη μάχη…
«Μόνον όταν δείχνη κανείς απόφασιν και θέλησιν μέχρι τέλους να ταφή κάτω από τα ερείπια για να νικήση, ημπορεί να νικήση» Ι. Μεταξάς
Είναι γνωστή η θέση της Αλβανίας ότι στην Κορυτσά δεν υπήρχαν ποτέ Έλληνες. Μάλιστα, πριν από λίγα χρόνια μια αλβανική εφημερίδα («Gazeta Shqiptare») έγραψε, προκειμένου να στηρίξει την θέση αυτή, ότι στην απογραφή του 1945 (την οποία διοργάνωσε το «φρέσκο» στην εξουσία κομμουνιστικό κόμμα της Αλβανίας) δεν βρέθηκε ούτε ένας Έλληνας.
Ακολουθώντας την γνωστή λενινιστική τακτική του «ένα βήμα πίσω, δύο βήματα μπρος», οι αλβανοί εκμεταλλεύονται την πλήρη αδράνεια (ενοχής) των εκάστοτε κυβερνήσεων της Ελλάδας και προχωρούν τα ανθελληνικά τους σχέδια.
Μια είδηση, της οποίας η αξία και η σημασία είναι κατά πολύ μεγαλύτερη της δημοσιότητας που της δόθηκε, δείχνει το εύρος και την δυναμική του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού σ’ όλη την σκλαβωμένη στους αλβανούς αυτήν επικράτεια.
Στις 22 Νοεμβρίου 1940 τμήματα του ελληνικού στρατού εισέρχονται απελευθερωτές του βορειοηπειρωτικού διαμερίσματος της Kορυτσάς. O κόσμος βγήκε στους δρόμους και ζητωκραύγαζε: «Πήραμε την Kορυτσά!». H απελευθέρωση της Kορυτσάς ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Ελληνικού Στρατού στο βορειοηπειρωτικό μέτωπο.
Στις 22 Νοεμβρίου 1940 τμήματα του ελληνικού στρατού εισέρχονται απελευθερωτές του βορειοηπειρωτικού διαμερίσματος της Kορυτσάς. O κόσμος βγήκε στους δρόμους και ζητωκραύγαζε: «Πήραμε την Kορυτσά!». H απελευθέρωση της Kορυτσάς ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Ελληνικού Στρατού στο βορειοηπειρωτικό μέτωπο.
Ο ναός της Παναγίας στην Κορυτσά βεβηλώθηκε για πολλοστή φορά. Σύμφωνα με την ηλεκτρονική εφημερίδα «ΠΕΛΑΣΓΟΣ», το πρωί της Δευτέρας ο νεωκόρος βρήκε κατεστραμμένες τις πόρτες και τα παράθυρα, κλεμμένες αλυσίδες και κλειδαριές της Εκκλησίας. Ενώ προφανώς για «ξεκάρφωμα» είχαν κλαπεί τα παγκάρια.
«Μόνον όταν δείχνη κανείς απόφασιν και θέλησιν μέχρι τέλους να ταφή κάτω από τα ερείπια για να νικήση, ημπορεί να νικήση.» Ι. Μεταξάς