Ο Μεσολογγίτης – Ένα ποίημα του Αλεξάνδρου Πάλλη
«Είχα ντουφέκι αλάθευτο, περήφανο σαν άτι, που μήνες δεν παραίτησε τ’ ασάρκωτό μου χέρι, κι όσες οι τρίχες μου έφαγε τόσων οχτρών το μάτιּ φτάνει η Αραπιά, το πέταξα κι αδράζω το μαχαίρι!
«Είχα ντουφέκι αλάθευτο, περήφανο σαν άτι, που μήνες δεν παραίτησε τ’ ασάρκωτό μου χέρι, κι όσες οι τρίχες μου έφαγε τόσων οχτρών το μάτιּ φτάνει η Αραπιά, το πέταξα κι αδράζω το μαχαίρι!