Ζωντανούς συντρόφους! Όσους ζωντανούς!
«Ο Ζαρατούστρας κοιμήθηκε πολλή ώρα, και δεν πέρασε μόνον η αυγή πάνω από την θωριά του, μα και το πρωί. Στο τέλος, όμως, άνοιξε τα μάτια του: απορημένος κοίταξε ο Ζαρατούστρα το δάσος και τη γαλήνη, απορημένος κοίταξε και μέσα του… Κ’ έτσι μίλησε τότε στην καρδιά του: «Καινούργιο φως ανάφτηκε μέσα μου: Συντρόφους χρειάζομαι,…