«Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά του Πατριάρχη!» «Το μάρμαρο μένει βουβό. Και θε να μείνη ακόμα ποιος ξέρει ως πότ’ αμίλητο το νεκρικό του στόμα. Κοιμάται κι’ ονειρεύεται. Και πότε θα ξυπνήση, όταν στα δάση, στα βουνά, στα πέλαγα βροντήση, το φοβερό ας κήρυγμα: «Χτυπάτε, πολεμάρχοι! Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά του Πατριάρχη!»
«Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά του Πατριάρχη!» «Το μάρμαρο μένει βουβό. Και θε να μείνη ακόμα ποιος ξέρει ως πότ’ αμίλητο το νεκρικό του στόμα. Κοιμάται κι’ ονειρεύεται. Και πότε θα ξυπνήση, όταν στα δάση, στα βουνά, στα πέλαγα βροντήση, το φοβερό ας κήρυγμα: «Χτυπάτε, πολεμάρχοι! Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά του Πατριάρχη!»
«Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά του Πατριάρχη!» «Το μάρμαρο μένει βουβό. Και θε να μείνη ακόμα ποιος ξέρει ως πότ’ αμίλητο το νεκρικό του στόμα. Κοιμάται κι’ ονειρεύεται. Και πότε θα ξυπνήση, όταν στα δάση , στα βουνά, στα πέλαγα βροντήση, το φοβερό ας κήρυγμα: «Χτυπάτε ,πολεμάρχοι! Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά του Πατριάρχη!»
«Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά του Πατριάρχη!» «Το μάρμαρο μένει βουβό. Και θε να μείνη ακόμα ποιος ξέρει ως πότ’ αμίλητο το νεκρικό του στόμα. Κοιμάται κι’ ονειρεύεται. Και πότε θα ξυπνήση, όταν στα δάση , στα βουνά, στα πέλαγα βροντήση, το φοβερό ας κήρυγμα: «Χτυπάτε ,πολεμάρχοι! Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά του Πατριάρχη!»
«Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά του Πατριάρχη!» «Το μάρμαρο μένει βουβό. Και θε να μείνη ακόμα ποιος ξέρει ως πότ’ αμίλητο το νεκρικό του στόμα. Κοιμάται κι’ ονειρεύεται. Και πότε θα ξυπνήση, όταν στα δάση , στα βουνά, στα πέλαγα βροντήση, το φοβερό ας κήρυγμα: «Χτυπάτε ,πολεμάρχοι! Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά του Πατριάρχη!»