Κάποια χρόνια πριν, πιο φτωχή σε οικονομικά μεγέθη, αλλά πιο πλούσια σε ψυχοσυναισθηματικό απόθεμα και με μεγαλύτερη εθνοσυλλογική αυτοπεποίθηση ήταν η Πατρίδα μας. Στα σχολειά μας μιλάγαμε όλοι την ίδια γλώσσα. Όλοι ήμασταν Χριστιανοί και κάναμε πρωί-πρωί προσευχή και έπαρση σημαίας, τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο. Ήμασταν πιο φτωχοί μα γελαστοί. Περιμέναμε
«Όταν όλοι θα καταρρέουν στα σκουπίδια των καπιταλιστικών μεγαλουπόλεων εμείς θα στέκουμε όρθιοι, αμετανόητοι κι απροσκύνητοι ενάντια στους εμπόρους των εθνών κρατώντας ψηλά την σημαία του Εθνικισμού. Το
Λίγους μήνες μετά την τελευταία εκλογική διαδικασία και ενώ τα πάντα στη δημόσια ζωή εξακολουθούν να κινούνται γύρω από την οικονομία, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι τίποτε δεν άλλαξε στην χώρα. Κάποιοι μίλησαν για το «τέλος της μεταπολίτευσης», όμως δεν είναι έτσι και αλλοίμονο αν πιστέψουμε κάτι τέτοιο. Ο πολιτικός χάρτης άλλαξε σίγουρα…
Μέσα σε μια χώρα, η οποία ακόμη κατ’ ευφημισμόν αποκαλείται Ελλάς, το μοναδικό πρόβλημα, το οποίο απασχολεί την «νομενκλατούρα» αυτού του τόπου, μία «νομενκλατούρα» αποτελούμενη από πιστούς υπηρέτες του χρεοκοπημένου λιμπεραλισμού και του ιστορικά αποτυχημένου μαρξισμού, το μέγα τους πρόβλημα είναι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και η συνεχής άνοδός της! Περιφρονώντας δε με τρόπο απόλυτο το…
Ανήλικος στο Διδυμότειχο, συνελήφθη διότι υπέστειλε και κατέστρεψε Ελληνική σημαία, που βρίσκονταν στον προαύλιο χώρο του Α΄ γυμνασίου Διδυμότειχου!