Τoν περασμένο Οκτώβριο σύσσωμο το αντισυνταγματικό τόξο υφάρπαξε την θέση του Ε’ Αντιπροέδρου της βουλής από την Χρυσή Αυγή και σήμερα όλοι μαζί ολοκλήρωσαν αυτό το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, χαρίζοντας την κλεμμένη αυτή θέση στο ανύπαρκτο Ποτάμι.
Για να αντιληφθεί ο οποιοσδήποτε το μεγαλείο της ψευτοδημοκρατίας του «συνταγματικού τόξου», παραθέτουμε το παρακάτω κείμενο από ”Το Παρόν”, το οποίο από τον τίτλο: «Δώρο στο Ποτάμι», αναφέρει τα εξής:
Άλλη μια ιταμή πρόκληση από τον μουσουλμάνο βουλευτή του Ποταμιού Ιλχάν Αχμέτ, ο οποίος κινείται παράλληλα με τις επιθυμίες του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή.
Η “δημοκρατική” ΕΡΤ αρνήθηκε να μεταδώσει ζωντανά το συνέδριο της Χρυσής Αυγής όπως είχε κάνει πριν ένα μήνα για το συνέδριο του “Ποταμιού”, το οποίο μετέδωσε ζωντανά επί 80 λεπτά!
Όχι ένας, όχι δύο, αλλά όλοι οι μελλοντικοί συντελεστές της μεγάλης μνημονιακής συγκυβέρνησης ήταν στο “μνημόσυνο” του μπομπολικού μορφώματος για να μοιράσουν τα απομεινάρια του “Ποταμιού”.
Ως χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου μπορεί να χαρακτηριστεί το πρώτο συνέδριο του μορφώματος του Ποταμιού, το οποίο ξεκινά την Παρασκευή και όλα δείχνουν ότι θα είναι και το τελευταίο του.
Η άλλοτε μεγάλη ελπίδα της διαπλοκής σ’ αυτόν τον Τόπο εμφανίζει σαφή εικόνα διάλυσης.
Παρήλθαν οι καιροί κατά τους οποίους όλοι οι «νταβατζήδες» έδειχναν το Ποτάμι στο 18% (!), μπας και «τσιμπήσει» κανάς αφελής και το ψηφίσει. Το κόμμα της διαπλοκής τώρα δεν έχει καμία χρησιμότητα, αφού ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αρχηγός της νουδούλας και ο κόσμος του πήρε χαμπάρι.
Σε εξέλιξη βρίσκεται το σχέδιο των «νταβατζήδων» και των διεθνών τοκογλύφων για την συγκρότηση ενός μνημονιακού μετώπου, το οποίο από κοινού με τον μνημονιακό Σύριζα και τους μερκελοψεκασμένους να συγκροτήσουν τον νέο δικομματισμό της μνημονιακής εποχής.
Ένα ποτάμι το οποίο στέρεψε; Ή, μήπως, μια στυμμένη λεμονόκουπα; Όπως και να το δει κανείς, είναι ολοφάνερο ότι το μόρφωμα του Θεοδωράκη δεν έχει πλέον καμία χρησιμότητα γι’ αυτούς οι οποίοι ώθησαν τον εκπρόσωπο της παρακμιακής δημοσιογραφίας να στήσει κόμμα, συγκεντρώνοντας «εκσυγχρονιστικές», νεοφιλελεύθερες και κοσμοπολίτικες δυνάμεις.