Με ερωτηματικό η περίφημη φράση του χορού από τον «Αγαμέμνονα» του τρισμάκαρος Αισχύλου, μιας και είναι εύκολη η γενίκευση που μας επιτρέπει «πληγώνοντας να ξεπληρώσουμε την πληγή», όμως προαπαιτείται εξαίρετο ζύγισμα της αυτόδικης ανταπόδωσής μας, κατόπιν συσχέτισης της εχθρικής πρόθεσης και δράσης με το δικό μας αξιακό σύστημα και την δύναμή μας. Το Κίνημα δεν εμφορείται από συγχωρητικές ιδέες ψευδοανθρωπιστικού τύπου και ερημοαναχωρητικού προβληματισμού, όμως δεν διακατέχεται από καμιά στείρα οργίλη διάθεση άνανδρης ή μικρόψυχης εκδικητικότητας, που υπερβάλλει τις διαστάσεις των εχθρικών πραγμάτων και ατόμων. Στον προκείμενο προβληματισμό εκτιμάται ως επιτομή δικαιοκρισίας η ευαγγελική φράση «εκάστω κατά την πράξιν αυτού». Εμείς οι Χρυσαυγίτες, κατά τα πάτρια, διατηρούμε το παραδοσιακά καταξιωμένο δικαίωμα του θιγμένου να ζητήσει ικανοποίηση στον χρόνο της δικής του επιλογής.
Είναι συνεπώς πολιτικός παιδισμός και άκαιρη χρονοσπατάλη κάθε είδους διάλογος με τα πολυώνυμα και ποικιλόχρωμα σκύβαλα του «εξ επαγγέλματος αντιχρυσαυγιτισμού». Όμως ενίοτε οφείλουμε «θεωρίης είνεκεν», ως «αλήται» της πολιτικής επιστήμης, να εγκύπτουμε σε περιπτώσεις ψυχοπαθολογικών εχθρών του Κινήματος, εξόχως ιδιάζουσες και ιδιοπαθείς, εχθρών οι οποίοι άλλοτε ως νανόσωμοι μυρμηκολέοντες διανοητές της χύδην αριστεράντζας, άλλοτε ως ευτραφέστατοι, αυτοκλήτως θεόσταλτοι τιτλούχοι του παραθρησκευτικού ημιπατριωτισμού, δεν παύουν να εκκενώνουν εναντίον μας την πλημμύρα της ψυχικής κόπρου τους.
Θεωρείται ότι στην αστική μεταπολιτευτική δημοκρατία του ραγιάδικου ψευτορωμαίικου «είναι δικαίωμα του κάθε Έλληνα να αντιδρά όπως γουστάρει και φυσικά δεν θα ρωτήσει το κάθε τσοπανόσκυλο, βρωμερό μαντρόσκυλο και γίδι για το τι και πως θα το κάνει!». Κι επειδή «όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα» – όπως έλεγε και ο Χιονόμπαλας -το αρχιγουρούνι στην οργουελική «Φάρμα των ζώων»- ο κάθε «Έλληνας» παπαρδέλας, αερολόγος χαφιές κι ο κάθε ελληνόφωνος μπούρδας, παρλαπίπας ρουφιάνος, έχουν ακόμη πιο τρανό δικαίωμα να αντιδρούν όπως γουστάρουν, μάλιστα δε «εν ταις συναγωγαίς και εν ταις ρύμαις»
Εμείς «το μόνο που έχουμε να προσθέσουμε», (για λόγους ζωολογικής αρτιότητας), είναι πως εκτός από τα προαναφερόμενα συμπαθή ή και χρήσιμα τετράποδα, υπάρχουν επίσης και περιζήτητα βόδια (ταύροι μουνουχισμένοι από χρονιάρικα μοσχαράκια), κατάλληλα για παραγωγή κρέατος και …..για να σέρνουν το κάρο. Στην κύλιση του ιστορικού γίγνεσθαι, τα εδώλια είναι τα ίδια, αλλάζουν απλώς οι κατηγορούμενοι. Εμείς ως Πολιτικοί Στρατιώτες του Εθνικισμού και απολογητές της Ιερότητας της Δικαιοσύνης πορευόμαστε έτσι ώστε, οι άδικοι υπονομευτές και διαβολείς μας «εν ω κρίματι κρίνουνκριθήσονται και εν ω μέτρω μετρούν μετρηθήσεται αυτοίς».
Ακκιζόμενοι μαρξίζοντες ερωτομανείς «λογοτέχνες» και θρησκόπληκτοι, βουλιμικοί επιδειξίες «ασκητές», αμφότεροι λάτρεις της «κόλου μάχης», ξερνούν ύβρεις σε βάρος της Χρυσής Αυγής. Οι άρχοντες Φαρισαίοι του ερυθρού Μολώχ και οι αργυρώνητοι Γραμματείς της επιληπτοειδούς ψευτοευλάβειας, παραληρούν οι αθεόφοβοι κατά του Εθνικισμού εκ περιτροπής. Βολεμένοι και καλοθρεμμένοι με δίαιτα γλωσσικής και πνευματικής σκουπιδοτροφίας, έτσι που μόνο στην φρενήρη βωμολοχία, στην συκοφαντική χυδαιολογία και στην αισχρογραφία εναντίον του Κινήματος διαπρέπουν, κατά τις προσταγές των αφεντικών τους. Δεν πρέπει να γελιόμαστε από την επιφανειακή μεταξύ τους αποστροφή : H ναρκισσιστική διαταραχή των αριστερών φωστήρων (ενισχυμένη με ανέξοδο εγωκεντρισμό, ασφαλή «τσαμπουκά» και φιλαυτία) είναι συμπληρωματική του καταθλιπτικού ιδεοψυχαναγκασμού των υλοφρόνων ηγουμενιάρηδων (γεμάτου ψευδοταπείνωση, παθολογικές ενοχές, ανορεξικοβουλιμικούς κύκλους και θρησκευτικό παραλήρημα).
Συναγωνιστές και Φίλοι : Υπομονή κι ετοιμασία ! Βρισκόμαστε στην αρχή του «τέλους εποχής» : Αποφυλακίζονται παιδεραστές, πρεζέμποροι και φονιάδες. Αναρχοκομουνιστές βυσσοδομούν και διαμαρτύρονται υπέρ των αλλόφυλων εισβολέων. Ζητωπατριώτες παριστάνουν την σκληροπυρηνική ορθοδοξία του αδέσμευτου «εθνικόφρονος» ακτιβισμού. Ανθέλληνες και κίναιδοι ορίζουν την «πνευματική» ζωή του τόπου και κατευθύνουν την κοινωνική αποσύνθεση του Ελληνισμού. Προβοκάτορες, φαύλοι, ιστορικά τυφλοί και πολιτικά ανίκανοι, που «διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλον», συνεργαζόμενοι αρμονικά, παλεύουν λυσσασμένα να σταματήσει ο εξελισσόμενος Λαϊκός Συναγερμός του Κινήματος, να καταστραφεί οριστικά η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, Η ΜΟΝΗ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ.
Προφανώς λοιπόν είναι αυτονόητο ότι, κάθε ανέραστος, ευνουχοειδής, θεοφοβούμενος και οδαλίσκος μασοδιάκονος, κάθε σκηνοθετικά ανεπαρκής, παχουλός και μασαμπούκας διαδικτυακός Αγγελό-πουλος, μπορεί να συνεχίσει «τελών εν ασυλία» ως μακάριος αθίγγανος, ώστε να μας διασκεδάζει με τα θρησκειολογικά του παραληρήματα, πιστεύοντας ότι «εν τη πολυλογία του εισακουσθήσεται». Τέτοια διανοητικά αποβλήματα είναι ανάξια αντιπαλότητας και αποτελούν αφορμές διασκέδασης.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, μια ενδελεχής έρευνα σχετικά με τον συνδυασμό των ψυχοφαρμάκων που λαμβάνει ο «αν-όσιος Γάστρων ο εκλεροφάγος», θα μας έλυνε πιθανότατα την πικάντικη απορία για την ιδιοτυπία της ψυχοπάθειάς του. Αλλά αυτά είναι προσωπικά δεδομένα που συνήθως γίνονται αντιληπτά και καταγράφονται στο …. «Περιοδεύον Συμβούλιο Επιλογής Οπλιτών». Τι να ειπεί κανείς… συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες. Έτσι εύλογα, ο κάθε σαπιοκοιλιάς πορεύεται κρίνοντας και υβρίζοντας ατιμώρητα και ασταμάτητα το Κίνημα, δίχως να βγάλει το δοκάρι από το μάτι του. Νοιώθει ότι έχει το ακαταλόγιστο και απολαμβάνει τα αργύρια που του πλασάρουν τ’ αφεντικά του, ξεσπώντας σε ανένταχτες επαναστατικές ονειρώξεις την αδιοχέτευτη λιβιδώ του. «Πλατύνει τα φυλακτήριά» του και «μεγαλύνει τα κράσπεδα των ιματίων» του. Ίδωμεν!
Παρατηρούμε, διαπιστώνουμε και καταγράφουμε : Ουδείς λόγος εκνευρισμού συντρέχει γι’ αυτά τα καθημερινά και «ανθρώπινα, πολύ ανθρώπινα» μικροζητήματα. Καθώς πορευόμαστε στον Μεγάλο Σκοπόμας αποφασισμένοι και αδίστακτοι, πρέπει να στέκει ακλόνητη προμετωπίδα του στοχασμού μας ο προφητικός λόγος του τιτάνιου αρχαϊκού βάρδου του Γένους :
«ευ γαρ εγώ τόδε οίδα κατά φρένα και κατά θυμόν : ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ οτ’ αν ποτ’ ολώλη Ίλιος».
