Μέχρι πρότινος και ιδιαίτερα με την απαρχή της διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, είχε διαμορφωθεί η ακλόνητη πεποίθηση πως η Ελλάς απολαμβάνει μιας συμμαχίας μείζονος σημασίας με το Ισραήλ, οικονομικής, πολιτικής και κυρίως στρατηγικής, η οποία την καθιστούσε ασφαλή και σε θέση ισχύος, εις ότι αφορά τις σχέσεις με την Τουρκία. Πάνω σε αυτή τη βάση, κινήθηκε η ελληνική εξωτερική πολιτική αλλά και η μελλοντική πορεία της ανακήρυξης ΑΟΖ, η οποία όπως ήταν φυσικό, αντιμετωπιζόταν με εχθρική διάθεση από την αντίπερα όχθη του Αιγαίου.
Η Χρυσή Αυγή, εξ’ αρχής διατύπωσε τις ξεκάθαρες επιφυλάξεις της, στην σιγουριά με την οποία η ελληνική πολιτική ηγεσία αντιμετώπιζε την πολυδιαφημισμένη συμμαχία της με το Ισραήλ. Η καταστροφική εγκατάλειψη των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, υπό το πρίσμα της ισραηλινής στήριξης έναντι της τουρκικής επιθετικότητος, υπήρξε πράξη εγκληματική προς το Έθνος. Επιπρόσθετα, η Χρυσή Αυγή κατά τρόπο σαφή υπέδειξε την αναγκαιότητα της στροφής του γεωπολιτικού μας προσανατολισμού, έναντι της σημερινής ομηρίας από τον αμερικανικό παράγοντα. Επιπλέον, τόνισε τη σημασία της ελληνικής – και όχι της ισραηλινής εγγύησης- της ακεραιότητας της Κύπρου, δίνοντας πνοή στο Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα.
Παρά ταύτα, οι πολιτικές ηγεσίες της χώρας, υποχείριο των συμφερόντων του διεθνούς σιωνισμού, έσπρωξαν την Κύπρο και ακολούθησαν κι εκείνες την πορεία προς την «προστατευτική» αγκαλιά του Ισραήλ. Το κράτος του Ισραήλ είχε κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένο με μια τέτοια εξέλιξη. Αυτό το οποίο βεβαίως δεν αντελήφθησαν οι «σοφοί» της χάραξης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ήταν το γεγονός πως ουδέποτε το Ισραήλ εγκατέλειψε τον άξονα της ευρύτερης συμμαχίας με την Τουρκία. Αντίθετα, χρησιμοποίησε την ανούσια για το ίδιο συμμαχία με Ελλάδα και Κύπρο ως μοχλό πίεσης προς την Άγκυρα, προκειμένου η τελευταία να τείνει ξανά χείρα φιλίας προς το Ισραήλ, μετά τα γεγονότα του Μαβί Μαρμαρά, τα οποία είχαν οδηγήσει σε πρόσκαιρη ψύχρανση των σχέσεων των δυο κρατών.
Μετά την ανέξοδη για το Ισραήλ «συγνώμη» του Νετανιάχου προς τους Τούρκους, το πρότερο status quo επανήλθε στο σημείο όπου το Ισραήλ επιθυμούσε διακαώς να βρίσκεται. Η ολιγοετής ενοχλητική για τους ισραηλινούς υποκρισία της διατήρησης καλών σχέσεων με τον Ελληνισμό, δεν προκάλεσε κανένα τριγμό στις σχέσεις με την Τουρκία, ενώ παράλληλα, δεν επέφερε κανένα ουσιαστικό όφελος για την ελληνική πλευρά. Αποδεικνύεται λοιπόν εκ των πραγμάτων, πως τόσο οι ελληνικές κυβερνήσεις όσο και εκείνες της Κύπρου χρησιμοποιήθηκαν, οδηγώντας στην ενδυνάμωση της σχέσεως Τουρκίας-Ισραήλ, τα αποτελέσματα της οποίας θα διαπιστώσουμε στο άμεσο μέλλον.
Τα ανωτέρω έρχεται να επιβεβαιώσει η Wall Street Journal, σε άρθρο της οποίας καταγράφεται η ωμή πραγματικότητα, από ισραηλινά χείλη. Επικαλούμενη τον ισραηλινό διπλωμάτη Αλόν Λιέλ, υποστηρίζει πως η Τουρκία είναι σαφώς ελκυστικότερος σύμμαχος για το Ισραήλ, δεδομένης και της σημερινής δεινής οικονομικής κατάστασης της Κύπρου. Στο άρθρο δίνεται μια νέα διάσταση στις τουρκοισραηλινές σχέσεις, καθώς η Τουρκία αποτελεί δυνητικό συνεργάτη της μεταφοράς του ισραηλινού φυσικού αερίου. Χαρακτηριστικά αναφέρει πως: «Η Κύπρος καταρρέει οικονομικά και το Ισραήλ αντιλήφθηκε ότι δεν μπορεί να υλοποιήσει τα σχέδιά του για εξαγωγή μέσω του νησιού», οπότε η νέα κατάσταση δύναται να αποτελέσει ένα επιπλέον δέλεαρ για τον τουρκικό παράγοντα.
Επισημαίνεται τέλος, πως η επαναπροσέγγιση των δυο κρατών, υπό τις ευλογίες της αμερικανικής κυβέρνησης, θα προκαλέσει και πλήγμα για το Ιράν, κύριο στόχο της ισραηλινής εξωτερικής πολιτικής. Καθίσταται σαφές ότι οι εξελίξεις αυτές έχουν άμεση σχέση με τα αμερικανικά σχέδια για τη Συρία, όπου οι δυνάμεις του Προέδρου Άσαντ, εξακολουθούν να διατηρούν τον έλεγχο της εξουσίας, παρά την ανοιχτή στήριξη(σε χρήμα και υλικά μέσα) ΗΠΑ και Τουρκίας προς τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης.
Είναι βέβαιο πως η Ελλάς θα βρεθεί για μια ακόμη φορά παρατηρητής των ραγδαίων μεταβολών οι οποίες λαμβάνουν χώρα στη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Ενώ η Τουρκία αναβαθμίζεται ακόμη περισσότερο ως περιφερειακή δύναμη, υπό τις ισραηλινές μάλιστα ευλογίες, οι πολιτικές ηγεσίες της Ελλάδος χάρη στις εγκληματικές τους επιλογές, πλήττουν θανάσιμα τόσο τα συμφέροντα όσο και την ίδια την ύπαρξη του Ελληνικού Έθνους. Ο Λαός μας, δε δύναται να κατηγορήσει το Ισραήλ και κάθε κράτος της περιοχής για τις πολιτικές και στρατηγικές επιλογές σύναψης συμμαχιών. Έχει όμως κάθε δίκαιο να κατηγορήσει το μεταπολιτευτικό Καθεστώς των Αθηνών, το οποίο δρώντας αντεθνικά σε κάθε του απόφαση, υποθηκεύει το μέλλον του Ελληνισμού. Για τη μεταστροφή της δυσμενούς καταστάσεως, δεν αρκούν τα ευχολόγια. Απαιτείται η μεταβολή της γενικότερης φύσεως της εθνικής εξωτερικής πολιτικής, από την ηττοπάθεια και υποχωρητικότητα του σήμερα, στην ισχυρή και εθνικά ωφέλιμη πολιτική του αύριο. Η επιτακτικότητα της αντικατάστασης, προϋποθέτει βεβαίως ένα ακμαίο Εθνικό Κράτος, την ύπαρξη και εύρυθμη λειτουργία του οποίου, δύναται μονάχα η Χρυσή Αυγή να εγγυηθεί.
Ευάγγελος Καρακώστας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/epibebaiwsh-chrushs-aughs-epanaproseggish-israhl-tourkias#.UVYEHByePRM#ixzz2OxvxiS9V
