«Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά του Πατριάρχη!»
«Το μάρμαρο μένει βουβό. Και θε να μείνη ακόμα ποιος ξέρει ως πότ’ αμίλητο το νεκρικό του στόμα. Κοιμάται κι’ ονειρεύεται. Και πότε θα ξυπνήση, όταν στα δάση , στα βουνά, στα πέλαγα βροντήση, το φοβερό ας κήρυγμα: «Χτυπάτε ,πολεμάρχοι! Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά του Πατριάρχη!»
Λαμπρή του 1821 και ολόκληρος ο Μωριάς και η Ρούμελη συγκλονίζονται από τον Αναστάσιμο λόγο της Επαναστάσεως του Γένους. Λαμπρή του 1821, 22 Απριλίου (10 Απριλίου με το νέο ημερολόγιο) και αυτήν την Κυριακή της Λαμπρής, στην πόλη των Κωνσταντίνων δεν υπάρχει ανάσταση ,παρά μονάχα θάνατος. Σε μια πύλη του Πατριαρχείου με διαταγή σουλτάνου ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ απαγχονίζεται. Η είδηση κάνει ολόκληρο τον Ελληνισμό να παγώσει. Οργή και αίμα ξεσπούν απ’ άκρη σ’ άκρη στην χώρα. Ο φιλέλληνας και ιστορικός Γεώργιος Φίνλεϊ γράφει σχετικά στην Ιστορία της ελληνικής επαναστάσεως:
“Το πτώμα του Πατριάρχη έμεινε εκτεθειμένο τρεις ημέρες. ‘Έπειτα το δώσανε στους εβραίους να το σύρουν μέσα από τους δρόμους και να το ρίξουν στην θάλασσα. Αυτή η μυσαρή αποστολή ήτανε πηγή τρομερής ικανοποίησης για τον Ιουδαϊκό όχλο της Κωνσταντινούπολις, εξ’ αιτίας του μεγάλου μίσους που επικρατεί σε όλη την αναστολή μεταξύ Ελλήνων και Εβραίων”.
Αυτά γράφει ο Γεώργιος Φίνλεϊ και αυτά καθώς και πολλά άλλα θα φροντίσουν (ήδη φροντίζουν)κάποιοι κύριοι να λησμονηθούν γιατί είναι … επικίνδυνα!
Η συνέχεια γνωστή. Χαλασμός, μάχες, θυσίες. Μέχρι που ήλθε η στιγμή κατά την οποία το Έθνος μας απέκτησε την ελευθερία του, μια ελευθερία πέρα για πέρα λειψή, πάντως έστω και κατ’ όνομα ελευθερία. Το 1912 βαδίσαμε προς την δόξα. Το 1919 οι Τούρκοι “φίλοι” μας εξόντωναν περισσότερες από πεντακόσιες χιλιάδες Ελλήνων του Πόντου. Το 1922 έγινε ο μεγάλος Ξεριζωμός. Εκατομμύρια Ελλήνων σφαγιάστηκαν και ξεριζώθηκαν από τις πατρικές τους εστίες. Όλα αυτά πριν 91 μόλις χρόνια. Ζουν ακόμη ανάμεσα μα κάποιοι ασπρομάλληδες γέροντες και γερόντισσες, που είδαν το πρώτο φως του ήλιου στην γη της Ιωνίας. Το 1955, διωγμός στη Κωνσταντινούπολη. Περισσότεροι από εκατό χιλιάδες Έλληνες διώκονται. Οι περιουσίες τους λεηλατούνται. Δολοφονίες, βιασμοί, βεβηλώσεις νεκροταφείων και Ναών. Η Ίμβρος και η Τένεδος στα χέρια των Τούρκων γίνεται κάθε ημέρα και λιγότερο ελληνική, με αποτέλεσμα σήμερα στα δυο αυτά νησιά να ζουν μόνο λίγες εκατοντάδες ηλικιωμένοι. Το 1974, τουρκική εισβολή στην Κύπρο και μια συνεχιζόμενη κατοχή 39 ολόκληρων χρόνων. 1996, πάνω από μια βραχονησίδα του Αιγαίου γράφεται μια νέα σελίδα της ελληνικής ιστορίας. Οι Τούρκοι αμφισβητούν ευθέως την κυριαρχία μας στο Αιγαίο. Τρεις γενναίοι αξιωματικοί του πολεμικού μας ναυτικού οι Καραθανάσης, Βλαχάκος και Γιαλοψός δίνουν το αίμα τους για την Πατρίδα. Όλα όμως γρήγορα λησμονούνται και έτσι φθάνουμε στην συμφωνία του Ελσίνκι, με την οποία επίσημα η Ελλάδα δέχεται να συζητήσει θέμα συνόρων με την Τουρκία. Αυτά τα υπέγραψε η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Από το 1821 έως το 1921 για εκατό ολόκληρα χρόνια ο Ελληνισμός βρισκότανε στην επίθεση και αναζητούσε την χαμένη του δόξα, την πραγμάτωση του προαιώνιου ονείρου του. Από το 1922 μέχρι σήμερα ζούμε την αντεπίθεση των Οθωμανών, μια αντεπίθεση που βρίσκεται πλέον στην τελευταία της φάση. Οι Τούρκοι έχουν κατορθώσει στο όνομα της περίφημης ελληνοτουρκικής “φιλίας” να εξαγοράσουν τους πάντες σε αυτήν την χώρα. Έχοντας στο πλευρό τους τη σιωνιστική υπερδύναμη κρατούν στα χέρια τους και ελέγχουν όλες τις πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις του τόπου και προπαντός αυτούς που έχουν στα χέρια τους τα μεγάλα μέσα μαζικής ενημερώσεως.
Εμείς σε όλα αυτά που γίνονται γύρω μας έχουμε αντίθετη γνώμη και θα αντισταθούμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι αυτή η περίφημη ελληνοτουρκική «φιλία» δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η αρχή μιας νέας περιόδου τουρκοκρατίας και το δίλημμα είναι ποιο ρόλο θα διαλέξει να παίξει ο καθένας από εμάς για τον εαυτό του, εκείνον του κλέφτη ή αυτόν του προσκυνημένου Φαναριώτη ;
Δεν είναι ρομαντισμός όλα αυτά, ούτε και στείρα λαγνεία της Ιστορίας, είναι ωμός ρεαλισμός με σκοπό την επιβίωση του Έθνους μας.
Στα 1872 ο Εθνικός Ποιητής, ο γνήσιος εκφραστής της γλώσσας και της ρίμας του λαού μας, Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, μπροστά στον ανδριάντα του Εθνομάρτυρα Γρηγορίου του Ε’, αφιέρωνε το γνωστό ποίημα του με τίτλο: “ ΣΤΟΝ ΑΔΡΙΑΝΤΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ Ε’”, που άρχιζε με τα λόγια “πως μας θεωρείς ακίνητος, που τρέχει ο λογισμός σου;” Το ποίημα τελείωνε με το μεγάλο συμπέρασμα του εθνικού στοχαστή ότι το μάρμαρο θα μείνει βουβό μέχρι εκείνη τη στιγμή…
“όταν στα δάση, στα βουνά, στα πέλαγα βροντήση, το φοβερό μας κήρυγμα: ‘’Χτυπάτε, πολεμάρχοι! Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά του Πατριάρχη!”
Αυτά έλεγε στα 1872 ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης. Εμείς όσο κι αν αυτό ακούγεται παράταιρο στην εποχή μας ακόμη τα πιστεύουμε γιατί 141 χρόνια στην Ιστορία ενός Έθνους δεν είναι παρά μονάχα μια στιγμή.
“Πως Μας Θεωρείς Ακίνητος;”
Μετά την απελευθέρωση το Βασίλειον της Ελλάδος λησμόνησε τον Γρηγόριο. Αντίθετα στην Ρωσία από το 1848, ο Πατριάρχης των Ελλήνων ετιμάτο ως Άγιος. Ρώσοι και Έλληνες προσήρχοντο στον τάφο του και άναβαν κεριά. Το 1862, ο Ιλάριος Γεώργιος Αγγελόπουλος, επίσημα ζητάει να επιστραφεί στην Ελλάδα το σεπτό λείψανο του Γρηγορίου και να ιδρυθεί Μνημείο αφιερωμένο στη μεγάλη θυσία του. Το 1871, ο βασιλεύς Γεώργιος ο Α’ με τηλεγράφημα του προς τον Τσάρο Αλέξανδρο, ζητά την απόδοση του ιερού λειψάνου. Η τουρκική κυβέρνηση, όμως, με επίσημη αίτηση του Σουλτάνου Αβδούλ Αζίζ ζητά το ιερό λείψανο του Γρηγορίου διότι.. ήτο λέει, Οθωμανός υπήκοος! Σκοπός της ενέργειας αυτής της Τουρκίας να μην γίνει το λείψανο του Πατριάρχη πηγή εμπνεύσεως των Ελλήνων. Ο Τσάρος Αλέξανδρος αποφασίζει και στέλνει τα Ιερά Λείψανα του Γρηγορίου στην Αθήνα. Το 1872, γίνονται τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντος του Πατριάρχου Γρηγορίου στον χώρο προ του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου βρίσκεται και σήμερα. Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης διαβάζει τους φλογερούς του στίχους, τους αφιερωμένους στη μνήμη του μάρτυρος του Έθνους, στίχους που περιέχουν το διαχρονικό και αιώνιο μήνυμα και καθήκον του Ελληνισμού.
Υ.Γ.: Στις 8 Απριλίου 1921 η Ιερά Σύνοδος της Ελλάδος παρόντος και του Πατριάρχου Αλεξανδρείας Φωτίου ανακηρύσσει τον Γρηγόριο τον Ε’ Άγιο και Ιερομάρτυρα. Η απόφαση αυτή δεν επικυρώθηκε από το Φανάρι…
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/gia-ton-thanato-tou-patriarchh-grhgoriou-tou-e#.UWbiDLWePRM#ixzz2QAk8V2nE
