Αν επιθυμείς την ειρήνη, προετοίμαζε πόλεμο, έλεγαν οι Λατίνοι. Ένας πόλεμος μαίνεται στην ελληνική πολιτική σκηνή. Πίσω του, ένας ακόμη, αυτός εναντίον του Ελληνικού Λαού και της Ελλάδας. Ο πόλεμος εναντίον της Χρυσής Αυγής έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός παγκοσμίου πολέμου. Στρατηγική, μηχανορραφίες, εφορμήσεις, παραπλανήσεις, προπαγάνδα. Ταυτόχρονα είναι ένας καθαρά Ελληνικός πόλεμος. Όλα τα χαρακτηριστικά της Φυλής μας στο διάβα του χρόνου, οι ολιγότεροι που αντιμετωπίζουν τους πολυπληθέστερους, οι Δίκαιοι μαχόμενοι υπέρ ιδανικών, υπέρ βωμών και εστιών έναντι των βαρβάρων εισβολέων, κι ακόμη οι Μηδίσαντες, οι Εφιάλτες, οι Ήρωες Γιώργος και Μάνος, οι φυλακισμένοι, τα μικρά δράματα κάθε μιας οικογένειας και κάθε ενός έγκλειστου ξεχωριστά. Το άγος, τέλος, αυτών που ορκίστηκαν να φυλάγουν το Σύνταγμα, τους Νόμους και τα Δίκαια του Ελληνικού Λαού και αντ’ αυτών έχουν μετατραπεί σε δημίους του και βιαστές της θέλησής του.
Πού είναι λοιπόν μέσα σε όλα αυτά η ειρήνη;
Είναι ασφαλώς αφελής όποιος νομίζει ότι οι ίδιοι αυτοί που έχτισαν το πλέγμα της ανομίας γύρω από τους Έλληνες και την Ελλάδα, αυτοί που εκμαύλισαν το λαό μας και ξεπούλησαν την Πατρίδα, θα συγκινηθούν από την έντιμη είσοδο της Χρυσής Αυγής στην κεντρική πολιτική σκηνή. Μην γελιέται κανείς. Αυτοί που άνοιξαν την πόρτα κι έμπασαν στην Ελλάδα τους τοκογλύφους, δεν έχουν Πατρίδα, δεν έχουν φιλότιμο, δεν έχουν ιερό και όσιο. Δεν έφτασαν ως τις αυλές των διεθνών κέντρων εξουσίας για να παραδεχθούν την ήττα τους. Με νύχια και με δόντια θα κρατηθούν στην εξουσία που θεωρούν δική τους, χρησιμοποιώντας ακόμη και τα εθνικά μας θέματα προκειμένου να οδηγήσουν στην ανωμαλία που απεργάζονται. Λάθεψαν και λαθεύουν. Κανείς δεν τους ζήτησε να παραδώσουν κάτι που δεν έχουν: την δύναμη του Ελληνικού Έθνους που το απέταξαν όταν προσκολλήθηκαν δούλοι των εχθρών του. Διάλεξαν, δεν τους ανάγκασαν. Στην ερώτηση με την Ελλάδα ή ενάντιά της, στάθηκαν και στέκονται ενάντιοι.
Η Χρυσή Αυγή δεν ζήτησε από τους έλληνες πολιτικούς να σκύψουν το κεφάλι και να εγκαταλείψουν την Ελλάδα. Ζήτησε να σηκώσουν το κεφάλι και να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Δεν ζήτησε από τους βιομηχάνους να παραδώσουν τα εργοστάσιά τους όπως οι οπαδοί των κολχόζ ομοτράπεζοί τους. Ζήτησε δουλειά για τους Έλληνες. Δεν ζήτησε τα υπέρ εαυτής αλλά τα υπέρ της Ελλάδος. Στο κάλεσμα αυτό της Χρυσής Αυγής που είναι κάλεσμα του ελληνικού λαού και της Πατρίδας, ήσαν άπαντες εκείνοι, απόντες. Εμμένουν όμως στα σφάλματά τους. Φευ. Το σφάλειν ανθρώπινο, το εμμένειν δαιμονικόν.
Πόλεμος κι άλλος πόλεμος, λοιπόν, από τα ΜΜΕ και τα κέντρα που τα καθοδηγούν. Συκοφαντίες, ψεύδη, σκηνοθεσίες, όλα τα κάνουν και όλα θα τα κάνουν. Κανείς τους, και εννοώ κανείς τους, ούτε πολιτικός ούτε δημοσιογράφος ούτε δικαστικός, ούτε ακόμη και οι ανώτατοι πολιτειακοί παράγοντες δεν διαθέτουν το θάρρος να ζητήσουν συγγνώμη από τον Ελληνικό Λαό. Να πουν αμαρτήσαμε, λαθέψαμε, έτσι μας είπαν, άνθρωποι με αδυναμίες είμαστε, υποκύψαμε. Το θράσος περίσσεψε. Οι καρδιές σκλήρυναν. Οι πόρνες και οι αρσενοκοίτες των καναλιών δεν διαθέτουν το ηθικό ανάστημα να κάνουν χαρακίρι.
Είναι δειλοί και προδότες. Είμαστε Χρυσαυγίτες.
Στη Χρυσή Αυγή οι πόρτες ανοίγουν για κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα που λέει «Ως εδώ!» Φτάνει η παρακμή, φτάνει το κατρακύλισμα. Υπεράνω όλων, μικροπολιτικών και μικροπρεπειών και μικροσυμφερόντων, ίσταται η Ελλάς.
Οι μέρες πλησιάζουν. Μέρες αγώνα, μέρες νίκης. Περπατώντας στα αγκάθια των άνομων και παράνομων εξουσιαστών που απεργάζονται νέα πραξικοπήματα για να κρατηθούν στην εξουσία, μας κρατά πάνω από όλα η Πίστη μας. Μέσα από την κακοφωνία και τα γρυλίσματά τους, ακούμε την δική μας μουσική: « Εμπρός, πάντα εμπρός, μας οδηγεί του Ελληνισμού το Φως».
Το Φως θα νικήσει και πάλι. Το Φως θα επιστρέψει στην Ελλάδα και από την Ελλάδα.
Ζήτω η νίκη!
Η ΟΧΙΑ
(Εφημερίδα ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, Αρ. Φύλλου 874)
