Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου.
Είναι επιβεβαιωμένο, ότι σ’ αυτό τον τόπο σε περιόδους μεγάλης πολιτικής κρίσης, πάντα βρίσκεται ο αποστάτης, ο ρίψασπις, ο καιροσκόπος που θα εκμεταλλευτεί προς όφελος του την κατάσταση παραχωρώντας την υποστήριξη του στο ετοιμόρροπο καθεστώς.
Συνήθως το «αουσάϊντερ» όπως λένε και στον Ιππόδρομο, αυτό που κανείς δεν υπολογίζει, την τελευταία στιγμή περνάει στην τελική ευθεία φέρνοντας την νίκη.
Ας θυμηθούμε την περίπτωση ενός βουλευτού (δεν βρίσκεται πλέον εν ζωή), που στις εκλογές του 1990 όταν είχε ξεσπάσει η μεγάλη πολιτική κρίση μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, με την πρώτη να συγκεντρώνει οριακά 150 έδρες, εκείνος αποχώρησε από τον κοινοβουλευτικό κόμμα που ανήκε και του οποίου ήταν η μόνη εκλεγείσα έδρα στην επικράτεια, στο υπόλοιπο Αττικής, για να προσχωρήσει στην Νέα Δημοκρατία και να σώσει την τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη δίνοντάς της για μια ψήφο την πλειοψηφία εντός του κοινοβουλίου.
Έτσι και σήμερα μετά από τόσα χρόνια εν όψει της εκλογής προέδρου της δημοκρατίας, οι κύριοι Σαμαράς και Τσίπρας, προσπαθώντας να παρατείνει έως το τέλος την πρωθυπουργική του θητεία ο πρώτος, με την εκλογή του προέδρου και να αναγκάσει την κυβέρνηση να προχωρήσει σε εθνικές εκλογές ο δεύτερος, με την μη εκλογή προέδρου, ετοιμάζονται να στρατολογήσουν δεξιά και αριστερά τον κάθε πικραμένο και απογοητευμένο που λειτουργεί βάσει ωφελιμιστικών κινήτρων.
Και ποιοι είναι αυτοί;
Μα οι βουλευτές του κόμματος που αν αύριο το πρωί διενεργούνταν εθνικές εκλογές και λάμβανε το ποσοστό που έλαβε στις ευρωεκλογές, θα βρίσκονταν εκτός κοινοβουλίου, του κόμματος που με μη αναστρέψιμους ρυθμούς προχωρεί στην ταχεία διάλυση, του κόμματος που όπως επισήμανε και ο Συναγωνιστής Ηλίας Κασιδιάρης, αποτελεί την πλέον θλιβερή μορφή της αριστεράς.
Και φυσικά εννοούμε τον «καραγκιόζ μπερντέ» του κυρίου Κουβέλη, την ΔΗΜΑΡ.
Πλέον είναι πασιφανές για όλους τους εκλεγμένους της ΔΗΜΑΡ, ότι αν η κυβέρνηση δεν κατορθώσει να εκλέξει πρόεδρο της δημοκρατίας, προκηρύσσονται εκλογές που αυτό συγχρόνως σηματοδοτεί το άμεσο πολιτικό τους φινάλε. Ήδη οι ευρωεκλογές έδειξαν την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη που τρέφει ο Λαός στο κοινοβουλευτικό θίασο του κυρίου Κουβέλη, με την πολιτική τύπου συνειδησιακά είμαστε αντιμνημονιακοί, αλλά συμμετέχουμε για τα οφίκια, στην μνημονιακή κυβέρνηση.
Έτσι λοιπόν οι αρουραίοι θα εγκαταλείψουν λίαν συντόμως το μισοβυθισμένο σκαρί του καπετάν – Φανούρη για να μετεπιβιβαστούν στα παραπλέοντα, δηλαδή Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά κάποια κομματικά στελέχη ομιλούν και αναφέρονται σε «μεγαλειώδη» οράματα δημιουργίας της κεντροαριστεράς, παρέα με Ελιά και Ποτάμι, αλλά θεωρούμε ότι οι εκλεγμένοι θα κοιτάξουν πρωτίστως να διασφαλίσουν τις καρεκλίτσες τους και το κοινοβουλευτικό ευ ζην, έστω και μέχρι το 2016. Θα τολμήσουμε να πιθανολογήσουμε, ότι προς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τους βλέπουμε να κινούνται παρά τις προτροπές του κυρίου Τσίπρα για συμμαχίες με την κεντροαριστερά, λόγω του ότι αφ ενός μεν υπάρχει ισχυρή εσωκομματική αντίδραση αφ ετέρου δε σε περίπτωση εθνικών εκλογών δεν είναι βέβαιον ότι θα προβληθεί και θα στηριχθεί όσο πρέπει από το νέο τους κόμμα η υποψηφιότητά τους, έναντι αυτής των παλαιών κομματικών υποψηφίων.
Γι αυτό ο μόνος δρόμος που τους μένει μετά την αναπόφευκτη διάλυση, είναι η οδός της «απώλειας» για την Ελλάδα και τον Λαό, αλλά και η μόνη διέξοδος, για την διασφάλιση του εδράνου τους στο κοινοβούλιο.
Στηρίζοντας με την ψήφο τους την εκλογή προέδρου αποφεύγονται οι εκλογές και παραμένουν βουλευτές μέχρι το πέρας της θητείας της σημερινής κυβέρνησης. ‘Άλλωστε η συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής της ΔΗΜΑΡ το προηγούμενο Σάββατο, επιβεβαίωσε τις εσωκομματικές τάσεις διάλυσης καθώς και το πολιτικό και ιδεολογικό αδιέξοδο που οδηγούνται.