Εδώ και δυο μέρες, ένα κομμάτι της επικαιρότητας των ΜΜΕ καταλαμβάνει ο ξυλοδαρμός του καθηγητή Μαραντζίδη, από αριστεριστές. Ωστόσο, αυτό το τελευταίο έμεινε κρατικό… μυστικό, που ελάχιστοι το παραβίασαν, παρότι οι δράστες δήλωσαν αμέσως την πολιτική τους ταυτότητα. Έμαθε, λοιπόν, ο ελληνικός λαός, ότι κάποιοι άγνωστοι «νεαροί», άγνωστης πολιτικής ταυτότητας, χτύπησαν τον καθηγητή. Και πως σε κάθε περίπτωση, οι «νεαροί» αυτοί «καμία σχέση δε μπορούν να έχουν με την αριστερά», όπως απεφάνθη η ΔΗΜΑΡ (η οποία, ψηφίστηκε στις πρόσφατες εκλογές από έναν στους εκατό Έλληνες…). Αλλά, ούτε με το «φοιτητικό κίνημα» είχαν σχέση, όπως απεφάνθησαν οι σπαγκοραμμένοι του Περισσού.
Ακόμα χειρότερα, το ίδιο το κόμμα στο οποίο ανήκει ο καθηγητής, οι αριστεριστές τραμπούκοι βαφτίζονται «φασίστες»!!! Ιδού: «Οι φασίστες είναι ένα δράμα. Οι δειλοί είναι για λύπηση. Οι δειλοί φασίστες που περικυκλώνουν, χτυπούν και μετά το βάζουν στα πόδια, είναι για γέλια. Νίκο περαστικά και συνέχισε να γελάς μαζί τους».
Χωρίς πολλά λόγια, αυτή είναι που λέμε η κυριαρχία της αριστεράς στην Ελλάδα, από τη μοιραία μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Να βαράνε, να καίνε, να καταστρέφουν και να σκοτώνουν οι αριστεροί, αλλά ο κόσμος να μαθαίνει για «άγνωστους νεαρούς» ή ακόμα και για… «φασίστες», έτσι γενικά κι αόριστα.
Ε, αυτή την κυριαρχία της αριστεράς ήρθε να σπάσει η Χρυσή Αυγή (και θα τη σπάσει!), γι’ αυτό έπεσαν απάνω της να τη φάνε τα κοράκια! Αλλά, δε θα τους περάσει!
