Όπως θυμάται η Δρ Guest: «Η Daisy πίεζε με τις πατούσες της το στήθος μου. Ανέβαινε πάνω μου κατ “επανάληψη – την έσπρωχνα μακριά, αλλά επέμενε ακόμα πιο πιεστικά. Με έσπρωξε τόσο δυνατά που μου μελάνιασε το στήθος. Η συμπεριφορά της ήταν εντελώς έξω από το χαρακτήρα της -συνήθως ήταν ένα ήρεμο και χαρούμενο σκυλί. Τις επόμενες μέρες, έπιασε περιοχή όπου με έσπρωχνε και διέκρινα ένα μικροσκοπικό εξόγκωμα».
Λίγες μέρες αργότερα πήγε στον παθολόγο της, ο οποίος την παρέπεμψε σε έναν σύμβουλο. Νόμιζε ότι ήταν κύστη, αλλά είπε ότι θα κάνει μια μαστογραφία για να είναι σίγουροι.
«Ήταν σωστός -το εξόγκωμα ήταν μια εντελώς αβλαβής κύστη», λέει η Claire. «Αλλά βαθύτερα στον ιστό του μαστού ήταν ένας βαθιά ριζωμένος καρκίνος». Διαγνώστηκε πολύ νωρίς και έγινε ογκεκτομή και αφαίρεση ορισμένων λεμφαδένων, καθώς και έξι μήνες ακτινοθεραπεία.
«Ήμουν 46 και ο γιατρός μου είπε ότι μέχρι να γινόταν αισθητός, ο καρκίνος θα είχε ήδη εξαπλωθεί και η διάγνωση θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετική…»
Τώρα, πέντε χρόνια και πολλές εξετάσεις μετά από όταν ο σκύλος μύρισε τον καρκίνο, η Daisy έχει μυρίσει 6.000 δείγματα ούρων και έχει ανιχνεύσει περισσότερες από 551 περιπτώσεις καρκίνου με διαγνωστική ακρίβεια 93%, ενώ συνεχίζονται οι μελέτες για το αν αυτή είναι έμφυτη ικανότητα των σκύλων.
