Η αναμενόμενη διάψευση των κυβερνητικών προσδοκιών για ανάκαμψη της οικονομίας οδηγεί αναπόφευκτα στην κλιμάκωση της δυσαρέσκειας και της αντίθεσης της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού κατά της ασκούμενης μνημονιακής πολιτικής. Ως εκ τούτου, το λογικό αποτέλεσμα είναι η περαιτέρω αποδυνάμωση της κυβέρνησης.
Η ψήφος εμπιστοσύνης που ζητάει, όχι από τους Έλληνες Πολίτες αλλά από τον ίδιο της τον εαυτό, αποτελεί ένα σαφές δείγμα της επερχόμενης κατάρρευσής της, ανεξαρτήτως του αν αυτό θα γίνει σε λίγες ημέρες ή (το πιο πιθανόν) να συμβεί την εποχή της ψηφοφορίας για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο Σαμαράς τρέμει τις κάλπες και κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να παρατείνει την κυβερνητική θητεία μέχρι τον Φεβρουάριο. Ελπίζει ότι σ’ αυτό το χρονικό διάστημα θα μπορέσει να βρει, με κάθε είδους θεμιτό και αθέμιτο τρόπο, τους απαραίτητους 180 ψήφους για την εκλογή Προέδρου, έτσι ώστε να επιμηκύνει την θητεία του μέχρι τον Ιούνιο του 2016.
Οι διεθνείς τοκογλύφοι και οι εγχώριοι «νταβατζήδες» των καθεστωτικών ΜΜΕ μπορεί να επιθυμούν την συνέχιση της ύπαρξης της παρούσας συγκυβέρνησης, ταυτόχρονα όμως κοιτούν και προς το άμεσο μέλλον, όπως θα προκύψει αυτό μετά τις επερχόμενες εκλογές. Ποντάροντας στο γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει μέρα με τη μέρα σαφή δείγματα «ρεαλισμού» και προσαρμογής προς τις επιθυμίες της Τρόικα, βλέπουν ότι δεν έχουν ιδιαίτερο λόγο να ανησυχούν. Ο πολιτικός σαλταδορισμός του Τσίπρα και της παρέας του είναι τέτοιος που οι διεθνείς τοκογλύφοι έχουν αντιληφθεί ότι το συνονθύλευμα αυτό δεν αποτελεί τίποτα άλλο από έναν εσμό ετερόκλητων ιδεολογικά και διαφωνούντων πολιτικά ατόμων, που όμως φέρονται ως γνήσια «λιγούρια της εξουσίας».
Από την άλλη, όμως, επιζητούν οπωσδήποτε να υπάρξει συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με άλλες πολιτικές δυνάμεις, στα πλαίσια μιας νέας συγκυβέρνησης. Το ιδεατό σενάριο θα ήταν «ο μεγάλος συνασπισμός», μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, ένα σενάριο το οποίο φροντίζουν να το φέρνουν στην επιφάνεια κατά καιρούς διάφοροι εκπρόσωποι και των δύο κομμάτων (κυρίως της ΝΔ). Θέλουν, όμως, όσο το δυνατόν περισσότερους κυβερνητικούς εταίρους ακριβώς για να δημιουργήσουν μια επίπλαστη εικόνα υπερκομματικής συναίνεσης, η οποία θα δικαιολογεί την νέα επέλαση των αντεθνικών και αντιλαϊκών νομοσχεδίων που θα ακολουθήσουν.
Το ΠΑΣΟΚ είναι πάντοτε πρόθυμο (αυτό έλειπε άλλωστε), αλλά ο νέος «παίχτης» στην σκακιέρα της συστημικής πολιτικής είναι «Το Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη. Το μόρφωμα αυτό, το οποίο αποτελεί σαφές δημιούργημα των βαρόνων των μίντια, δεν ιδρύθηκε μόνο για να ανακόψει την διαρροή απογοητευμένων κεντροαριστερών ψηφοφόρων προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Κύριος λόγος της ίδρυσής του είναι το να παίξει μετά τις εκλογές ρόλο κυβερνητικού «μπαλαντέρ», έχοντας ως πλεονέκτημα ότι ως νέο μαγειρεμένο κομματικό προϊόν δεν έχει μνημονιακό παρελθόν και πολιτικές αμαρτίες.
Το Ποτάμι θα αποτελεί και την ασφαλιστική δικλείδα για το «ξεσάλωμα» κάποιων ακραίων του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι ενδεχομένως να έχουν πάρει στα σοβαρά τις λεκτικές «επαναστατικές» αναφορές του πρόσφατου παρελθόντος. Στην ουσία θα είναι η βάρκα με την οποία θα επιχειρηθεί η ευκολότερη ρυμούλκηση του ΣΥΡΙΖΑ στην όχθη του Μνημονίου. Στην Κουμουνδούρου έχουν καταλάβει «τι παίζεται» και από την συμπεριφορά τους φαίνεται ότι έχουν ήδη αρχίσει να ψάχνουν τον τρόπο ώστε να μεταβούν όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα, χωρίς σοβαρούς κλυδωνισμούς, σε μια κυβερνητική συνεργασία με το Ποτάμι και ενδεχομένως με το ΠΑΣΟΚ, αν αυτό καταφέρει φυσικά να μπει στη Βουλή και αν προηγουμένως έχει ξεφορτωθεί το «βαρίδι» που λέγεται Βενιζέλος.
Το μεγάλο ερωτηματικό στην όλη ιστορία είναι η ΝΔ. Το ιδεατό σενάριο είναι και η δική της συμμετοχή στο κυβερνητικό σχήμα. Δεν μπορεί, όμως, να αποκλειστεί και η μη συμμετοχή της, μόνο και μόνο για να μην είναι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ στην Αξιωματική Αντιπολίτευση και με ενδείξεις πλέον πλήρους απορρόφησης των εναπομεινάντων ψηφοφόρων της ΝΔ. Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές θα πληθαίνουν και τα διάφορα σενάρια για το τι πρόκειται να συμβεί μετά από αυτές. Είτε, πάντως, μετά την τερατογένεση του «μεγάλου συνασπισμού» είτε με ένα σχήμα ΣΥΡΙΖΑ-Ποτάμι (ενδεχομένως και ΠΑΣΟΚ) η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ θα είναι η μόνη Πολιτική Δύναμη, η οποία θα εξασκεί Γνήσιο και Ασυμβίβαστο αντιπολιτευτικό λόγο.
Γιώργος Μάστορας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/oi-diergasies-tou-susthmatos-gia-thn-meteklogikh-sugkubernhsh#ixzz3FC7ix7up
