Ευρισκόμενοι «εκτός τόπου και χρόνου» και έχοντας χάσει κάθε επαφή, έστω και στοιχειώδη, με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Ελληνικός Λαός, οι διάφορες οργανώσεις-σφραγίδα, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, ασχολούνται με τον υποτιθέμενο ρατσισμό που διέπει τους Έλληνες. Στην συστημική «Καθημερινή» διαβάζουμε την Πέμπτη τα εξής:
«Σωρεία παραλείψεων ως προς την αντιμετώπιση και την καταπολέμηση του ρατσισμού καταλογίζει στην Ελλάδα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας του Συμβουλίου της Ευρώπης (ECRI) στην τελευταία της έκθεση, η οποία παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια ημερίδας χθες στα γραφεία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών. Παρότι αναγνωρίζεται η πρόοδος που έχει κάνει η χώρα σε θεσμικό πρακτικό επίπεδο, εντούτοις διαπιστώνεται έξαρση του φαινομένου, το οποίο καταγράφεται σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Θέμα της ημερίδας που διοργανώθηκε από τη Γενική Γραμματεία Διαφάνειας του υπουργείου Δικαιοσύνης ήταν η “Ρητορική του μίσους: διαδρομές του ρατσισμού στον δημόσιο λόγο”. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, την οποία συντόνισε η δημοσιογράφος της “K” Ξένια Κουναλάκη, πραγματοποιήθηκε στρογγυλή τράπεζα στην οποία συμμετείχε ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου Νίκος Αλιβιζάτος. Ο κ. Αλιβιζάτος αναφέρθηκε στο θέμα του θρησκευτικού ρατσισμού, όπως παρουσιάζεται κυρίως μέσα από σκίτσα εφημερίδων και περιοδικών. Ως κορυφαίο παράδειγμα χρησιμοποίησε τα σκίτσα του περιοδικού Charlie Hebdo για τον Μωάμεθ και υποστήριξε ότι στόχος δεν ήταν η προσβολή του θρησκεύματος αλλά η άσκηση κριτικής. “Δεν τίθεται θέμα μισαλλόδοξου λόγου. Πρόκειται για σκωπτικό λόγο κατά της στάσης ζωής και όχι της θρησκείας”, τόνισε ο καθηγητής θέτοντας ως ποιοτική παράμετρο της προσβολής “το πλαίσιο στο οποίο διαχέεται ο σατιρικός λόγος”. “Κατά την άποψή μου ήταν εσφαλμένη η προσωρινή απαγόρευση προβολής του «Τελευταίου πειρασμού» και η απαγόρευση κυκλοφορίας του βιβλίου του Μίμη Ανδρουλάκη «Μ εις την Ν»”, είπε, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι η τέχνη και η σάτιρα δεν θα πρέπει να υποχωρούν σε πιέσεις».
Γνωστές οι θέσεις του Αλιβιζάτου. Ο προτεινόμενος στο παρελθόν από το μόρφωμα του «Ποταμιού» για Πρόεδρος(!) της Δημοκρατίας μπορεί να μην αναγνωρίζει το δικαίωμα ύπαρξης στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ως μια νόμιμη Πολιτική Οντότητα με ευρύτατη Λαϊκή υποστήριξη, αλλά σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση πηγαίνει ως μάρτυρας υπεράσπισης του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπακωνσταντίνου… Όσο για την «άνεση» με την οποία τοποθετείται, ότι δηλαδή «η τέχνη και η σάτιρα δεν θα πρέπει να υποχωρούν σε πιέσεις», ελπίζουμε να έχει την ίδια άποψη στην περίπτωση κατά την οποία κάποιοι επιχειρήσουν να σατιρίσουν την εβραϊκή θρησκεία. Τότε θα διαπιστωθεί η ειλικρίνειά του.
Από την «Καθημερινή», επίσης, πληροφορούμαστε ότι «ο γ.γ. Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του υπουργείου Δικαιοσύνης Κωστής Παπαϊωάννου, κατά την τοποθέτησή του, ανακοίνωσε τη σύσταση Εθνικού Συμβουλίου Κατά του Ρατσισμού με στόχο τη χάραξη ενιαίας εθνικής στρατηγικής και τον συντονισμό των εμπλεκομένων φορέων, καθώς και την κατάρτιση καταλόγου με αδικήματα τα οποία εξετάζεται να τιμωρούνται αυστηρότερα εφόσον έχουν τελεστεί στο πλαίσιο ρατσιστικού μίσους».
Μέσα στις αντιφάσεις, ο πρώην Δημαρίτης και τώρα διορισμένος από την νυν συγκυβέρνηση, Παπαϊωάννου. Γιατί χρησιμοποιείται, άραγε, ο όρος «Εθνικός» για ένα συμβούλιο το οποίο αντιτίθεται σε κάθε τι το Εθνικό; Ο όρος «Αντιεθνικιστικό Συμβούλιο» θα ήταν πιο ειλικρινής. Επειδή, όμως, μας πληροφορεί για την «κατάρτιση καταλόγου με αδικήματα τα οποία εξετάζεται να τιμωρούνται αυστηρότερα εφόσον έχουν τελεστεί στο πλαίσιο ρατσιστικού μίσους» και καθώς η έννοια του ρατσισμού αποτελεί πια για τους ακόλουθους της «πολιτικής ορθότητας» ένα ακαταλαβίστικο και ασυνάρτητο μείγμα που ξεφεύγει από το ζήτημα των φυλετικών διακρίσεων, περιλαμβάνοντας πολιτικούς και κοινωνικούς αποκλεισμούς, έχουμε να του καταγγείλουμε το εξής: Συνθήματα όπως «Να πεθάνει η Ελλάδα», «Ελλάδα ψόφα» από συγκεκριμένες πολιτικές(;) οργανώσεις εμπίπτουν στην ρητορική μίσους, ναι ή όχι;
Οι εκφράσεις «τσακίστε τους φασίστες», «κρεμάλα στους Χρυσαυγίτες», «για κάθε εθνικιστή μια θέση στην εντατική» και άλλα παρόμοια, πάλι από συγκεκριμένες πολιτικές(!) οργανώσεις, εμπίπτουν κι αυτές στο «πλαίσιο ρατσιστικού μίσους», καθώς περιέχουν ξεκάθαρα προτροπή σε βία τόσο εναντίον πολιτικά αντίπαλων σχηματισμών, όσο και σε προσωπικό επίπεδο; Ή μήπως η καταπίεση και ο εκφοβισμός εναντίον Ελλήνων δεν θεωρείται ρατσισμός, κι αυτό ισχύει μόνο για τους εδώ διαμένοντες αλλοδαπούς; Εάν, λοιπόν, κάποιοι επιζητούν «να τιμωρούνται αυστηρότατα» οι ρατσιστικές πράξεις και η ρητορική μίσους ας ξεκινήσουν από τους «αθεράπευτα και λυσσασμένα ανθέλληνες», όπως αυτοχαρακτηρίζονται κάποιοι εγχώριοι ρατσιστές εναντίον των Ελλήνων.
Γιώργος Μάστορας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/antiratsismos-ratsismos-enantion-twn-ellhnwn#ixzz3eBP1vFgJ
Οι Ελληνες εχουν μαυρίση?