Άρθρο – ανάλυση του Γ. Ζωγράφου στην εφημερίδα “Εμπρός“
Μια από τις πιο επικίνδυνες «παρακαταθήκες» της Κυβέρνησης της ΝΔ (όταν κυβερνούσε αυτοδύναμη, ώστε να μην μπορεί να ισχυριστεί ότι το έκανε… «για να σώσει την πατρίδα») ήταν η ψήφιση του Νόμου 3655/2008 που έθεσε για πρώτη φορά τόσο σοβαρά το θέμα της αριθμοποίησης του προσώπου μέσω του ΑΜΚΑ και της αδυναμίας πλέον του πολίτη να συναλλαγεί με οποιονδήποτε τρόπο, αν δεν τον υιοθετούσε.
Η επιβολή της επίμαχης ταυτότητας επιβλήθηκε ερήμην των ατομικών δικαιωμάτων του φορέα τους, σε πλήρη αντίθεση με την θρησκευτική συνείδηση πολλών, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα στον χρήστη του συστήματος ένα πλήθος ευαίσθητων προσωπικών μας δεδομένων που κωδικοποιούνται στην μηχανικώς αναγνώσιμη ζώνη, η οποία περιέχει όλες τις πληροφορίες που μας αφορούν και στις οποίες δεν έχουμε καμία πρόσβαση.
Είπε «ΟΧΙ» στην Κάρτα του Πολίτη
«Με την ευκαιρία που μου δίνετε, θέλω πρώτα να ευχαριστήσω όλους όσους βοήθησαν στην δημοσιοποίηση του θέματος της απόταξής μου από την ΕΛ.ΑΣ. για λόγους συνείδησης και ιδιαίτερα τους δικηγόρους μου κ.κ. Ιωάννη Ζωγράφο και Χριστίνα Τσαμπάζη για την πολυετή δικαστική μου εκπροσώπηση καθώς και την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Χρυσής Αυγής για τη ομόθυμη κοινοβουλευτική ανάδειξη του θέματος. Η ανυπακοή στην εξουσία, όταν αυτή παρανομεί, δεν είναι σύνθημα κενό περιεχομένου, είναι υποχρεωτική στάση ζωής για όποιον πιστεύει στοιχειωδώς στις αρχές και τις αξίες της Ορθοδοξίας και του σεβασμού του ατόμου. Αν για κάποιον το να χάσει μια σίγουρη δουλειά φαίνεται ακριβό σαν τίμημα για την αντίστασή του στην αυθαιρεσία, τον διαβεβαιώ ότι είναι μηδαμινό μπροστά στην απώλεια της ψυχής και της συνείδησής του από την μετατροπή του από τους αόρατους δυνάστες του, σε άβουλο ον. Καλώ όλον τον κόσμο που αποδέχεται αυτές τις απλές, αυτονόητες για μένα αξίες, να πάρει πρωτοβουλία, ο καθένας για τον εαυτό του και να συνταχθεί μαζί με όσους μπορούν ακόμα και σήμερα να κρατάνε ψηλά το κεφάλι απέναντι στον κατακτητή, όπως έκαναν πάντα οι αληθινοί Έλληνες.» ΔΗΜ. ΑΝΔΡΕΑΚΟΣ, Πρώην Αστυνομικός
Σύμφωνα με το άρθρο 153 του παραπάνω νόμου, «1. Ο Αριθμός Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης (ΑΜΚΑ) ο οποίος καθιερώθηκε με το άρθρο 64 Ν. 2084/1992… καθιερώνεται υποχρεωτικά ως αριθμός εργασιακής και ασφαλιστικής ταυτοποίησης όλων των πολιτών της Χώρας. 2. Από την ίδια ως άνω ημερομηνία ουδείς δύναται να απασχοληθεί ως μισθωτός ή ως αυτοαπασχολούμενος, να ασφαλισθεί ή να καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές, να εκδώσει ή να ανανεώσει βιβλιάριο ασθενείας, να δικαιωθεί και να εισπράξει συντάξεις και γενικότερα πάσης φύσεως παροχές, επιδόματα και βοηθήματα, εάν δεν διαθέτει ΑΜΚΑ, ο οποίος αναγράφεται υποχρεωτικά επί όλων των ως άνω αντίστοιχων παραστατικών».
Από την απλή ανάγνωση του άρθρου, χωρίς να είναι ειδικός, μπορεί κανείς να κατανοήσει την αντισυνταγματικότητά του, αφού υποχρεώνει σε κοινωνικό θάνατο, όποιον δεν θελήσει να παραλάβει τον αριθμό. Ο ΑΜΚΑ της ΝΔ ήταν η αρχή για την υιοθέτηση της λεγόμενης «κάρτας του πολίτη» και της «νέας ταυτότητας» από τους «αριστερούς» του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία θα ενσωματώσει όλη την τεχνολογία (και τις ηλεκτρονικές πληροφορίες που περιέχονται στον αριθμό), ώστε η εκάστοτε Διοίκηση να έχει ανά πάσα στιγμή με το πάτημα ενός κουμπιού, την «ακτινογραφία» του καθένα μας μπροστά της. Ήδη τότε, εν έτει 2009, με τις πρώτες αντιδράσεις (από βουλευτές που αργότερα ως … μεταγραφές της ΝΔ ψήφισαν τα πάντα!) έγινε γνωστή η πρόθεση της Διοίκησης να εφαρμόσει το σχέδιο της ηλεκτρονικής παρακολούθησης του πολίτη συνολικά. Παρά ταύτα, ο τότεΥφυπουργός Εσωτερικών με την αρ. πρωτ. ΤΚΕ/Φ2/22492/19-8-2008 απάντησή του σε σχετική ερώτηση , μεταξύ άλλων σημείωνε τα εξής: «…Η δυνατότητα ηλεκτρονικών συναλλαγών…δεν υποκαθιστά το σημερινό συμβατικό τρόπο συναλλαγής του πολίτη με την Δημόσια Διοίκηση…Στόχος των εφαρμογών αυτών είναι η διαλειτουργικότητα μεταξύ των Υπηρεσιών και η απαλ- λαγή του πολίτη από τις πολλαπλές διαδρομές σε διάφορες υπηρεσίες με την χρήση των νέων τεχνολογιών…». Αυτό με άλλα λόγια σήμαινε ότι ο πολίτης θα μπορούσε απλά να επιλέξει, αν θα ήθελε να εξυπηρετηθεί μέσω της κάρτας ή με τον κλασικό τρόπο. Εννοείται ότι αυτή η «διαβεβαίωση» ήταν αντίστοιχης σοβαρότητας με τον Υπουργό που την εξέδωσε, δηλαδή καθόλου, εξ ου και δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Η Διοίκηση , τόσο επί ΝΔ, όσο και επί ΠΑΣΟΚ που ακολούθησε, συνέχισε να χρησιμοποιεί την απόλυτη υποχρεωτικότητα του δήθεν «εναλλακτικού» ΑΜΚΑ και μάλιστα με τιμωρητικές ποινές κατά όσων δεν ήθελαν να τον παραλάβουν.
Χαρακτηριστική περίπτωση του πρωτοπόρου στο θέμα, πρώην Αστυνομικού Δ. Ανδρεάκου, που είχα την τύχη να τον εκπροσωπήσω στην δικαστική του περιπέτεια, η οποία συνεχίζεται κατά της ΕΛ.ΑΣ, που παρότι παρασημοφορημένος, τον απέταξε από το Σώμα, επειδή αρνήθηκε να παραλάβει την κάρτα του πολίτη η οποία εφαρμόστηκε πιλοτικά πρώτα στα Σώματα Ασφαλείας!
Όπως προκύπτει από την προσεκτική ανάγνωση της σχετικής διαταγής που είχε εκδοθεί τότε για την υιοθέτηση του νέου δελτίου ταυτότητας, αυτή θα περιέχει στα τεχνικά χαρακτηριστικά της, στοιχεία και πληροφορίες που θα είναι αναγνώσιμα μόνο από το ειδικό σύστημα το οποίο ονομάζεται Μηχανικώς Αναγνωρίσιμη Ζώνη (ΜΑΖ) (παράγραφος 7), η δε ταυτότητα θα περιέχει τεχνικές προδιαγραφές ασφαλείας που είναι απόρρητες και δεν δημοσιεύονται, με άγνωστο περιεχόμενο στοιχείων που αφορούν τον κάτοχο (παράγραφος 4).
Πώς προστατεύει λοιπόν η Πολιτεία, από την αξιοποίηση των απόρρητων προσωπικών μας δεδομένων από τρίτους; Ποιες είναι οι απόρρητες πληροφορίες που θα περιέχονται στην Μηχανικώς Αναγνωρίσιμη Ζώνη και γιατί αυτές να είναι απόρρητες για τον κάτοχο της κάρτας; Σε κάθε περίπτωση, γιατί δεν διευκρινίζεται από την διαταγή εάν επιτρέπεται στον φορέα της κάρτας η πρόσβαση στην βάση δεδομένων ώστε να λαμβάνει γνώση των προσωπικών πληροφοριών που είναι καταγεγραμμένες γι’ αυτόν; Η επιβολή της επίμαχης ταυτότητας, που επιβλήθηκε ερήμην των ατομικών δικαιωμάτων του φορέα τους, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την θρησκευτική συνείδηση πολλών, εφόσον μας καθιστά μη αναγνωρίσιμους ως φυσικά πρόσωπα όπως ορίζει το Σύνταγμα και ο Αστικός Κώδικας, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα στον χρήστη του συστήματος ένα πλήθος άγνωστων σε εμάς ευαίσθητων προσωπικών μας δεδομένων που κωδικοποιούνται στην μηχανικώς αναγνώσιμη ζώνη, που περιέχει όλες τις πληροφορίες που μας αφορούν, στις οποίες μάλιστα δεν έχουμε καμία πρόσβαση!
Η υποχρεωτική χρήση της νέας κάρτας, λοιπόν, ως απαραίτητης προϋπόθεσης για την άσκηση πλήθους συνταγματικών δικαιωμάτων, όπως η άσκηση του δικαιώματος στην εργασία (άρθρο 22 παρ. 1 Συντ.), στην περίθαλψη (άρθρο 21 παρ. 3 Συντ.) κλπ., έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος για την υποχρέωση της Πολιτείας στον σεβασμό της αξίας του ανθρώπου, όπως εξειδικεύεται ως φυσικό πρόσωπο από τις σχετικές διατάξεις του Αστικού Κώδικα (άρθρα 34,57- 59 ΑΚ). Αυτή είναι, όπως εκτέθηκε ανωτέρω και η καθοριστική διαφορά της εν λόγω κάρτας από τις υπάρχουσες ταυτότητες που απονέμει η Διοίκηση ή οι ιδιωτικοί φορείς για την διευκόλυνση στις συναλλαγές (κλασική ταυτότητα, διαβατήριο, αριθμός ασφαλιστικού ταμείου, αριθμοί πρόσβασης σε τραπεζικά δεδομένα, κάρτες κλπ.), ότι δηλαδή οι τελευταίοι είναι όλοι αντικαταστατοί και προσωρινοί, επ’ ουδενί μάλιστα καθορίζουν με τρόπο μόνιμο και ισόβιο το πρόσωπο που τους φέρει ή τους χρησιμοποιεί, ενώ η κάρτα με τα στοιχεία που περιλαμβάνει είναι μόνιμη, ισόβια και μη αντικαταστατή, εφόσον περιέχει καταγεγραμμένα προσωπικά στοιχεία σε barcode, το είδος και το περιεχόμενο των οποίων δεν ελέγχεται από εμάς.
Σε περίπτωση, λοιπόν, μη χρήσης της ταυτότητας από τον πολίτη, ο τελευταίος δεν μπορεί να ασκήσει μια σειρά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων του, που άπτονται του πυρήνα της προσωπικότητάς του (εργασία, υγεία, περίθαλψη, ασφάλεια, σύνταξη κλπ.), ώστε ο δήθεν «δημόσιος σκοπός» που υπηρετείται από την καθιέρωσή της να είναι απλά το άλλοθι για την πλήρη παρακολούθηση των δραστηριοτήτων μας, μέσω όλων των συναλλαγών (οικονομικών και μη). Ειδικότερα, η αριθμοποίηση των προσωπικών δεδομένων, κοινοποιείται αυτόματα, παρά την θέληση του πολίτη, σε ακαθόριστο αριθμό αποδεκτών, τυγχάνει διαχείρισης δε από μια Βάση Δεδομένων άγνωστης προέλευσης και επιδιώξεων που κανένας δεν διασφαλίζει την μη προσβασιμότητα κακόβουλων στα αρχεία της, όπως έχει δεκάδες φορές συμβεί στο παρελθόν σε υψίστης ασφαλείας συστήματα πληροφοριών, απείρως σοβαρότερα από τα Ελληνικά, όπως τα αρχεία των Αμερικανικών FBI, της NSA, του IRS, αλλά και της NASA, του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών, που έχουν δεχτεί πολλές φορές «εισβολές» από πολίτες και υπηρεσίες, ανεξαρτήτως «συστημάτων ασφαλείας».
Αξίζει να σημειωθεί ότι η «πτωχή Ελλάς» που σύρεται σε δανεισμό από την Ε.Ε., ξοδεύει αφειδώς εκατομμύρια Ευρώ για την παραγγελία του τεχνικού εξοπλισμού για αυτές τις ταυτότητες στην Ιαπωνία, την ίδια στιγμή που η Μεγάλη Βρετανία εισήγαγε νομοθεσία για την ανάκληση των smart cards που επιβλήθηκαν το 2006, κατόπιν ισχυρών αντιδράσεων που σχετίζονται με τα ζητήματα ασφαλείας των συστημάτων. Ήδη τον Δεκέμβριο του 2010, η αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, γνωμάτευσε αρνητικά στο ενδεχόμενο εφαρμογής του θεσμού της λεγόμενης «φοροκάρτας», την οποία προωθούσε μυστικά και εσπευσμένα η τότε Κυβέρνηση. Βέβαια, η νέα ταυτότητα, στην σύγχρονη μορφή της, δεν θα έχει ανάγκη από την παράλληλη χρήση «φοροκάρτας» αφού η ίδια θα παίζει και αυτόν τον ρόλο. Είναι γεγονός ότι ειδικά πρόσφατα, η Εκκλησίας της Ελλάδος δυσκολευόταν να πάρει ξεκάθαρη στάση σχετικά με τα ζητήματα που αφορούσαν την υλοποίηση της ταυτότητας, συνιστώντας ειδικές «επιτροπές μελέτης» του θέματος για να αποφανθεί, δεδομένου και του θολού τοπίου στο οποίο μέχρι σήμερα κινούνται οι εξαγγελίες της Κυβέρνησης. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με άλλες Εκκλησίες, που προφανώς κινούνται πιο ανεξάρτητα σε σχέση με την εξουσία, όπως η Ρωσική, όταν εκλήθη να αντιμετωπίσει το ίδιο ακριβώς δίλημμα. Η Ρωσική Εκκλησία συνέστησε στην Πολιτεία και εκείνη υιοθέτησε με τη σειρά της, την προαιρετική παραλαβή της κάρτας από τους πιστούς, μια ξεκάθαρη θέση που έως τώρα αρνείται να πάρει η Ελληνική Πολιτεία.
Ποιος δεν αφήνει την Ελληνική Κυβέρνηση να αποφασίσει την προαιρετική χορήγηση της ταυτότητας; Μήπως εδώ πρέπει να αναφερθούμε στην δήλωση της Δήμητρας Λιάνη Παπανδρέου σε συνέντευξή της στον Γιώργο Τράγκα το 2013, ότι «οι Εβραίοι έβγαλαν το θρήσκευμα από τις ταυτότητες;» Η απόφαση για την παγκόσμια ψηφιακή κοινωνία Διάφορες διεθνείς αποφάσεις (μια από τις οποίες είναι η «χάρτα της Οκινάβας» για την κοινωνία της πληροφορίας καθιερωμένη από τις οκτώ χώρες της «G8» το 2000) άνοιξαν τον δρόμο στην δημιουργία «ηλεκτρονικής διακυβέρνησης του κράτους», η οποία ανταποκρίνεται στις διεθνείς προδιαγραφές που είναι βασισμένες σε κοινή προγραμματική πλατφόρμα.
Τα όργανα του κυβερνώντος συστήματος του κάθε κράτους ενώνονται στο παγκόσμιο σύστημα. Συχνά οι νόμοι λειτουργίας των κυβερνο-συστημάτων μεταφέρονται όπως είναι στην κοινωνία και όλο το σύστημα γεννάει τον κίνδυνο του ολοκληρωτικού ελέγχου και της υποχρεωτικής καθοδήγησης του ανθρώπου και της κοινωνίας. Οποιοδήποτε στοιχείο του ηλεκτρονικού δικτύου, η κάθε κάρτα, άρα ο κάθε πολίτης, έχει πάντοτε την ταυτότητά του, την διεύθυνσή του που είναι ένας μοναδικός ψηφιακός κώδικας. Για αυτόν τον λόγο η βασική αρχή της παγκόσμιας ψηφιακής κοινωνίας είναι η ταυτοποίηση του κάθε προσώπου με έναν ψηφιακό κωδικό, τον οποίο κάθε άτομο χρησιμοποιεί συνέχεια για κάθε συναλλαγή με τον υπόλοιπο κόσμο (υγεία, εφορία, τραπεζικό σύστημα, δικαιοσύνη, κράτος…). Από εδω και πέρα υπάρχει τεχνική δυνατότητα να ελέγχεται κάθε του βήμα, η νομιμοφροσύνη του, η συμφωνία του ή όχι σχετικά με ιδεολογίες και φιλοσοφικές αντιλήψεις, οι οποίες μπορεί να μην συμφωνούν καθόλου με τον Χριστιανισμό.
Αυτές, λοιπόν, οι εξελίξεις αυξάνουν τον κίνδυνο δημιουργίας προκατάληψης για το άτομο σχετικά με τα θρησκευτικά, τα πολιτικά και τα άλλα πιστεύω του, μέχρι και για τις φιλοσοφικές του απόψεις, σε συνάρτηση με την εξουσία. Η Δημοκρατία επαίρεται ότι κατήργησε τους φακέλους, είναι όμως έτοιμη να τους αναβαθμίσει με ηλεκτρονικό σύστημα που θα περιέχει την κάθε λεπτομέρεια για το άτομο, τέτοια λεπτομέρεια που κανένας φάκελος δεν θα μπορούσε ποτέ να χωρέσει! Το επόμενο βήμα στην ανάπτυξη των τεχνολογιών ταυτοποίησης που φέρνει η ταυτότητα, είναι η ενσωμάτωση στον ανθρώπινο οργανισμό μικροσκοπικών συσκευών που επιτρέπουν την παρακολούθηση του ατόμου σε όλους τους τομείς της ζωής του, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα κατοικίδια ή τα υπό εξαφάνιση ελεύθερα ζώα που παρακολουθούνται από επιστήμονες!
Ήδη υπάρχουν πολλές τέτοιες συσκευές όπως υπάρχουν ακόμα και τρόποι να γίνονται ειδικά σημάδια στο δέρμα του ανθρώπου που παίζουν τον ρόλο μικροσυσκευής. Υπάρχουν σχέδια για το πώς θα γίνει η υποβολή τέτοιας τεχνολογίας. Ο αριθμός του ατόμου εκτός από τα στοιχεία ταυτότητας θα είναι και «κλειδί» για τον τραπεζικό του λογαριασμό, τον δορυφορικό εντοπισμό του μέσω GPS, για όλες τις πληροφορίες σχετικά με την υγεία του και γενικά για όλες τις συναλλαγές του. Αυτό σημαίνει ότι στο πολύ κοντινό μέλλον υπάρχει η προοπτική να υλοποιείται πλήρης έλεγχος όλης της κοινωνίας. Η αλήθεια είναι ότι το αυτί της νεοταξίτικης εξουσίας δεν ιδρώνει ούτε από διαμαρτυρίες, ούτε από κοινοβουλευτικούς ελέγχους.
Άλλωστε, στην πρώτη και τελευταία Επίκαιρη Ερώτηση για το θέμα αυτό που κατατέθηκε ήδη από το 2012 από την Χρυσή Αυγή, η γελοία παρουσία της τότε Κυβέρνησης και η σύσσωμη απουσία της αντιπολίτευσης που τώρα κυβερνάει, πείθει για το πόσο πολύ ενδιαφέρονται οι διαχρονικοί υπάλληλοι των σιωνιστών και των μασόνων για τις «δημοκρατικές ευαισθησίες» όσων μιλάνε για Ορθοδοξία, Σύνταγμα, Αστικούς Κώδικες και άλλα τετριμμένα.
Η ανυπακοή (όχι σαν αυτή των κουκουέδων, ασφαλώς…) αποτελεί μονόδρομο για όσους δεν θέλουν να μετατραπούν σε άβουλο αριθμό που καταναλώνει, χωρίς θρησκεία, φυλή, προσωπικότητα. Η άρνηση παραλαβής κάθε «κάρτας» που δεν κατοχυρώνει το ελάχιστο των παραπάνω δικλείδων ασφαλείας, είναι όχι μόνο Συνταγματική, αλλά και ηθική υποχρέωση όλων όσων θέλουν να συνεχίσουν να ονομάζονται Έλληνες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ Δικηγόρος- Μ.Δ.Ε. Ποινικού Δικαίου
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/nees-tautothtes-h-wra-ths-alhtheias#ixzz3x48S9Wrp
