Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας “Εμπρός”, Ειρήνης Δημοπούλου – Παππά στην στήλη “Εγέρθητι”
Ένας αποκεφαλισμένος 84χρονος ιερέας, και καλόγριες όμηροι. Ανέμελοι περιπατητές. Άοπλοι δολοφονημένοι σε γήπεδα και συναυλίες. Εκατοντάδες νεκροί, απροετοίμαστοι να υπερασπιστούν την ζωή τους. Οι ηγεσίες της Ευρώπης αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες της δολοφονικής για τον λαό αλλά κερδοφόρας γι’ αυτές, διεθνιστικής πολιτικής τους. Εκείνοι είναι δημοκράτες. Οι άοπλοι Ευρωπαίοι είναι οι ρατσιστές.
Ο ρατσισμός φέρνει την εγκληματικότητα ή μήπως ο πολυπολιτισμός; Μια νηφάλια παρατήρηση, θα μας οδηγήσει στην διαπίστωση ότι ο φυσικός κόσμος είναι πλουραλιστικός, με μέγιστη διαφορετικότητα, με φυλές, συνομοταξίες και είδη που προκαλούν δέος και χαρά. Ο Θεός και η Φύση είναι μέγιστοι καλλιτέχνες, μέγιστοι επιστήμονες, και μέγιστοι ρατσιστές.
Τι είναι ο «πολυπολιτισμός»;
Η λέξη περιγράφει ταυτοχρόνως τις κοινωνίες που είναι έντονα «διαφοροποιημένες» κυρίως λόγω της μετανάστευσης, δηλαδή το φαινόμενο, και, παραδόξως ταυτόχρονα, τις πολιτικές που υποστηρίζεται ότι πρέπει να εφαρμοστούν προκειμένου να είναι διαχειρίσιμες οι κοινωνίες αυτές, δηλαδή, την απάντηση στο φαινόμενο.
Σοφιστείες! Η Γερμανία, η Γαλλία και οι Βρετανία, είναι χώρες με μακροσκελείς πολυπολιτισμικές περγαμηνές. Η Γερμανία είναι ο πιο δημοφιλής προορισμός μεταναστών μετά τις ΗΠΑ. Η Γαλλία είναι υπερήφανη για την αφομοίωση των πληθυσμών από τις πρώην αποικίες της Βορείου και της Υποσαχάριας Αφρικής. Και οι δύο είναι σήμερα πεδία μάχης. Η δε Βρετανία αποφάσισε να βγει από την Ε.Ε. για να σταματήσει την τριτοκοσμική εισβολή.
Έχει άλλωστε πικράν εμπειρία συγκρούσεων. Αν η Γερμανία επιχείρησε επί μακρόν να προστατευθεί αντιμετωπίζοντας τον ξένο εργάτη ως Gastarbeiter, και ακολουθώντας το jussanguinis, και η Βρετανία έθεσε σε εφαρμογή τους πρώτους μεταναστευτικούς νόμους για να αντιμετωπίσει την εισροή των Εβραίων, στις αρχές του 20ου αιώνα, η Γαλλία, εφαρμόζοντας την πολιτική -και έχοντας την ψευδαίσθηση- της αφομοίωσης, είναι αυτή που μένει σήμερα άναυδη από την βιαιότητα και το εύρος των επιθέσεων, από το Charlie Hebdo ως την Νίκαια, περνώντας από το Bataclan και καταλήγοντας στον ναό της Ρουέν. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Κοινωνίες σπαραγμένες, μειονότητες σε αναζήτηση ταυτότητας (και πολιτικοθρησκευτικοί ηγέτες πρόθυμοι να τους την προσφέρουν), δολοφονίες.
Ο πολυπολιτισμός δεν είναι ούτε σύμπτωμα ούτε σκοπός μιας πολιτικής. Είναι ένα πολιτικό εργαλείο. Δεν αποτελεί απάντηση στην άρνηση μιας κοινωνίας να αποδεχθεί το «διαφορετικό», αλλά μέσον επιβολής.
Κοινωνικές διακρίσεις
Από την αρχαιότητα και μέχρι την προβιομηχανική εποχή οι διαφοροποιήσεις εντός των κοινωνιών προέρχονταν από την αξία του ανθρώπου. Το χρήμα των αστών, εμπόρων, γιατρών, κ.ά., από την μια, και από την άλλη η ανδρεία των ευγενών του πολέμου οι οποίοι έγιναν κύριοι της γης, μια και η απόκτηση γαιών ήταν το έπαθλο των ηρώων.
Με την Βιομηχανική Επανάσταση, συντάσσονται από την μια μεριά οι εργάτες-δούλοι (οι οποίοι σταδιακά θα υιοθετήσουν τις συνήθεις των αφεντικών τους, βιομηχάνων και κρατικών λειτουργών), και από την άλλη οι κτηματίες και οι εργάτες γης, που διατήρησαν τον αέρα της υπεροχής απέναντι στους αστούς, βασισμένοι στον μόχθο, ανεξάρτητα από το χρηματικό αντίκρυσμα. Η επικράτηση της Αμερικανικής Καπιταλιστικής Μονοκρατορίας, η απώλεια της συλλογικής δυναμικής των εργατών στην αποβιομηχανοποιημένη Δύση μετά την μετακίνηση της παραγωγής στην Ασία, καθώς και η διείσδυση της αγοραίας συλλογιστικής σε βαθμίδες της κοινωνίας που την περιφρονούσαν (όπως συνέβη με τα Αγροτικά προγράμματα της Ε.Ε.) επέφεραν η χαλάρωση των διακρίσεων, κι αυτό θα έπρεπε να είχε, υποθετικά, θετικά αποτελέσματα. Όμως, μια άλλη κοινωνική επανάσταση σχεδιαζόταν ήδη.
Το νέο επαναστατικό πείραμα
Η επανάσταση αυτή παραβίασε ένα ως τότε σεβαστό κατώφλι των κοινωνικών πειραματισμών: Το παγκοσμιοποιητικό πείραμα είναι αντίθετο με την Φύση των ανθρώπων. Η πολιτισμική ομογενοποίηση, μέσον επιβολής της παγκοσμιοποίησης, προωθώντας πρακτικές όπως η ομοιόμορφη εμφάνιση, τα διεθνή μουσικά ακούσματα, οι επαγγελματικές αθλητικές ομάδες και το διαδίκτυο, επιχειρεί να μετατρέψει την πολυφωνία σε κακοφωνία.
Η προσθήκη της μεταναστευτικής εισβολής θα προκαλέσει την ανάδυση της σύμφυτης αναγκαιότητας της ταυτότητας, τόσο από την πλευρά των εισβολέων, όσο από την μεριά των γηγενών.
Η νέα επανάσταση στο όνομα του σεβασμού του κατ’ ευφημισμόν «διαφορετικού» αρνείται στον άνθρωπο το δικαίωμα να είναι διαφορετικός. Η ισότητα έναντι του Νόμου, δεν σημαίνει πλέον ίσα δικαιώματα αλλά διαφορετικά δικαιώματα, ρατσιστικά υπέρ των μειονοτήτων.
Η ανάδυση του Ισλαμισμού
Η επίθεση την οποίαν υφίσταται η ήπειρός μας και οι λαοί της παθητικά -πλην των Εθνικιστών- και η επερχόμενη αντιπαράθεση, εντοπίζεται στο εργαλείο της ισλαμιστικής επιθετικότητας. Αφορμή για να βγουν τα ισλαμιστικά στοιχεία στο προσκήνιο υπήρξε αναμφίβολα ο πόλεμος της Βοσνίας την δεκαετία του ‘90. Ο αμερικανονατοϊκός αυτός πόλεμος αναζωπύρωσε τις θρησκευτικές διαφορές που είχαν καταπέσει υπό τις κομμουνιστικές κομματικές επιδιώξεις.
Οι άνθρωποι ανέκτησαν αίφνης την επιθυμία να επιλύσουν περασμένες διαφορές και η μουσουλμανική ταυτότητα «βγήκε από το μπαούλο». Είναι σημαντικό να σημειώσουμε πως οι πληθυσμοί στους οποίους καλλιεργήθηκε η διαφοροποίηση των επίκτητων θρησκευτικών χαρακτηριστικών, ήσαν φυλετικά ομογενείς. Αντιθέτως, στις Δυτικές κοινωνίες, πέραν των Βαλκανίων, όπως της Γαλλίας, η ανακάλυψη της ισλαμικής ιδιαιτερότητας δεν ήταν η επιβεβαίωση μιας διαφορετικότητας αλλά η απόκτηση μιας ταυτότητας που έλλειπε από δεύτερης και τρίτης γενιάς μετανάστες που έως τότε δεν είχαν ταυτότητα.
Ο ιερός πόλεμος – «Τζιχάντ»
Ο τζιχαντισμός, κατασκεύασμα αμερικανικών, αγγλικών, γαλλικών και ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών, συνέχεια των θεωριών περί συγκρούσεως πολιτισμών και θρησκειών, είναι προγραμματισμένος να επιβάλλει το καθεστώς του Τρόμου. Οι δολοφονίες των αόπλων «αμνών» στους χώρους αποτύπωσης της Δυτικής ταυτότητας (με κορυφαία την εορτή της Γαλλικής Επανάστασης) έχουν μαγικοθρησκευτική και μυστικιστική χροιά, όπως καταφάνηκε εξόχως από την δολοφονία του καθολικού ιερέα επί του θυσιαστηρίου στην Ρουέν. Οι ταλμουδικές καταβολές του κύμματος τρομοκρατίας είναι πρόδηλα αναμφισβήτητες.
Η προετοιμασία δολοφόνων με την κατάλληλη ψυχολογική συγκρότηση, κάνει αυτούς που υπηρετούν το Τζιχάντ να πιστεύουν πραγματικά πως έως το έτος 2020 το Χαλιφάτο θα έχει εγκατασταθεί στην Ρώμη, σύμβολο -και γι’ αυτό τρόπαιο- του παλιού, υπερήφανου δυτικού κόσμου.
Σήμερα βρισκόμαστε εν μέσω ενός πολέμου προκλήσεων που εξαπλούται σε ολόκληρη την Ευρώπη, επιχειρώντας να εξωθήσει την ήπειρό μας σε ένα νέο αιματοκύλισμα. Είναι φανερό από την στάση των δυτικών κυβερνήσεων, ότι οι εξουσιαστές όχι μόνον εγκρίνουν αλλά ενθαρρύνουν και τροφοδοτούν το καθεστώς του τρόμου. Συνδυασμένος με την οικονομική τρομοκρατία των διεθνιστικών ελίτ, ο πόλεμος του Ισλάμ εξυπηρετεί την επιβολή του αισθήματος αδυναμίας και παραίτησης στους πολλούς, και την εγκατάλειψη στις ορέξεις των απάτριδων τρομοκρατών, πράγμα που κάνει ευκολότερη την κυριαρχία των ελίτ.
Μαζί με τις βίαιες επιβολές, ένας ακόμη πόλεμος μαίνεται. Ένας πόλεμος για την κυριαρχία των ελίτ επί του ανθρώπινου νου και του ανθρώπινου σώματος. Η εξάρτηση από τον πολιτισμό του ηλεκτρισμού, άυλο και αοράτως διαχειριζόμενο, η νομοθέτηση και τιμωρία εγκλημάτων σκέψεως, και τέλος ο έλεγχος της διατροφής, με την επιβολή της διατλαντικής συμφωνίας ΤΤΙP, θα επιφέρουν την υποδούλωση του ελεύθερου, δημιουργικού, δυτικού κόσμου, και των ευρωπαϊκών κοινωνιών οι οποίες είναι, όπως οι Επικυρίαρχοι πιστεύουν, έτοιμες να σερβιριστούν στο πιάτο τους. Ευρωπαίοι, προπαντός, μην είστε ρατσιστές! Είναι το μόνο παράνομο!
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/tzichant-kai-polupolitismos-ergaleia-twn-diethnistikwn-elit#ixzz4FyeKkDeV
