…Ενώ ετοίμαζαν το κώνειο, ο Σωκράτης μάθαινε μια μελωδία στον πλαγίαυλο.
«Σε τι θα σου χρησιμεύσει;», τον ρώτησαν.
«Μα να μάθω αυτή τη μελωδία πριν πεθάνω».
Η μουσική στην Αρχαία Ελλάδα ήταν κάτι παραπάνω από απλή διασκέδαση. Ήταν το δώρο των Μουσών στην ανθρώπινη ύπαρξη. Είχε άμεση σχέση με τις δραστηριότητες και την καθημερινότητα των Ελλήνων, καθώς και με την πίστη τους. Συνόδευε κάθε κομμάτι τους, άσχημο, όμορφο, λυπητερό…
Οι πιστοί, μέσω της μουσικής προσπαθούσαν να βιώσουν ένα είδος «έκστασης» για να μπορέσουν είτε να έρθουν σε επαφή με ανώτερες συμπαντικές δυνάμεις, είτε για να θεραπεύσουν ασθένειες και ψυχικές διαταραχές. Θεωρούσαν πως η μουσική ξεκλειδώνει κομμάτια του εαυτού τους αφήνοντας τους να προχωρήσουν σε ανώτερα επίπεδα.
Ο Πυθαγόρας ασκούσε την λεγόμενη «Ηχοθεραπεία». Η πρώτη πηγή αυτής της μεθόδου στηρίζεται σε έναν Έλληνα ταξιδιώτη που κατέληξε στην Αίγυπτο. Τον Δημήτριο, όπου το 200 π.Χ. ανέφερε: «…όταν οι ιερείς τραγουδούν τους ύμνους στους Θεούς, τραγουδούν τα 7 φωνήεντα με αλληλουχία, τόσο όμορφα, που οι άνθρωποι προτιμούν να ακούν εκείνους παρά το φλάουτο ή τη λύρα…»
Λέγεται πως ο Πυθαγόρας ασκούσε θεραπείες μέσω του φλάουτου και της λύρας. Έριχνε σε ένα είδος ύπνωσης τον ασθενή, είτε φαρμακευτικά, είτε φυσικά, και όσο εκείνος κοιμόταν του έπαιζαν μουσική. Μαλιστα, παρατηρόντας κανείς τους αρχαίους ναούς μας θα δει πως είναι φτιαγμένοι με την καλύτερη πιθανή ακουστική (παράλληλοι τοίχοι από πέτρα, κοκ).
Ο Ασκληπιός και ο Ιπποκράτης πίστευαν πως μόνο η μουσική μπορεί να χαρίσει γαλήνη και αρμονία μεταξύ ενός ανθρώπου και του περιβάλλοντός του.
Δυστυχώς, έχουν απομείνει μόνο αναφορικά αποσπάσματα πάνω σε αυτές τις θεραπείες, καθώς οι διαδικασίες και οι τεχνικές έχουν χαθεί στον χρόνο.
Αντεπίθεση
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/mousikotherapeia-sthn-archaia-ellada#ixzz4QojTaCXa
