…ου μ’ εθέσπισεν οικείν Απόλλων

Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας “Εμπρός“, Ειρήνης Δημοπούλου – Παππά στην στήλη “Εγέρθητι”

Στους μαθητές των σχολείων της ελεύθερης Κύπρου μοιράζονταν μέχρι πριν από δυο χρόνια, τετράδια με φωτογραφίες από την κατεχόμενη γη μας και το σύνθημα «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ». Με αυτά και με τα βιβλία της Ελλάδος, έμαθαν τα Κυπριοτόπουλα, από το 1981, επί προεδρείας Κυπριανού, να νιώθουν στα χείλη το νόστιμον ήμαρ της επιστροφής στις εστίες που βίαια και βάναυσα κατέλυσαν οι Αττίλες με την συνενοχή ελλαδιτών πολιτικάντηδων που έκριναν, αντίθετα με τον Κίμωνα και τις τριήρεις του, πως η Μεγαλόνησος ήταν μακριά για να εξυπηρετήσει τις πολιτικές φιλοδοξίες τους.

Όμως, η σχολική χρονιά 2014-2015 ήταν η τελευταία για τα τετράδια με τις εικόνες από τα Κατεχόμενα. Η απόσυρση των τετραδίων αποτελούσε ένα από τα «μέτρα ανοικοδόμησης εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο κοινοτήτων». Ένα προαπαιτούμενο σαν τα ελλαδίτικα δηλαδή, όπου ο εν δικαίω ευρισκόμενος καλείται να «δώσει τόπο στην οργή» και να κάνει πίσω, και πίσω, και πίσω, μέχρι να πιστέψει κι ο ίδιος πως έχει άδικο. Και γιατί χαρίσαμε τα τετράδια, δηλαδή την μάθηση, την μνήμη και την ελπίδα χιλιάδων Κυπρίων μαθητών στους τούρκους; Για μια «υποχώρηση» παντελώς άχρηστη, ούτε καν συμβολική: ως ένδειξη… εκτίμησης για το σβήσιμο της φωταγωγημένης ψευτοσημαίας του ψευδοκράτους των κατακτητών στον Πενταδάκτυλο, για πέντε βράδια! Ο παραλογισμός δεν είναι προνόμιο του ελλαδικού κόμματος των πολιτικών κομμάτων, αλλά κοινό των ξενόδουλων πολιτικάντηδων.

Μιλώντας για την απόφαση απόσυρσης των κυπριακών τετραδίων, ο πρόεδρος Αναστασιάδης δήλωνε πως «Κάποιες φορές πρέπει να παίρνουμε αποφάσεις που δεν βρίσκουν σύμφωνη την πλειοψηφία του κόσμου» και πρότεινε να μπει η συλλογή των τετραδίων στο… μουσείο. Πολύ θα ήθελαν οι πολιτικάντηδες να βάλουν την Κύπρο στο μουσείο, όπως έβαλαν την Ιωνία, την Ανατολική Θράκη, την Κωνσταντινούπολη. Θα ήθελαν, αλλά δεν θέλουμε εμείς οι Έλληνες. Εμείς οι Έλληνες, είμαστε όλοι Εθνικιστές.

Η Πατρίδα δεν είναι για τα μουσεία, αλλά για τους ανθρώπους της. Αν κάποιοι θεωρούν πως η Ελληνική σημαία είναι ένα παλιόπανο που δικαιούνται από την πρόσκαιρη θέση τους και την παροδική ζωή τους να υποστέλλουν ή να καίνε, για μας είναι το σύμβολο του Έθνους που απάνω του μάτωσαν οι Σαλαμινομάχοι, ο Κολοκοτρώνης, ο Παλληκαρίδης, ο Σολωμού, ο Βλαχάκος, ο Φουντούλης. Αναιδείς Ελλαδίτες και Κύπριοι, εμείς οι Έλληνες, εμείς οι Εθνικιστές, στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στο Ιόνιο, στο Κρητικό, στην Θράκη, στην Ρούμελη και τον Μωριά, δεν θα υποστείλουμε καμία σημαία, δεν θα πετάξουμε κανένα σημάδι της ελληνικότητάς μας, στον κάδο της λήθης. Αγκάθι θα είμαστε στο πλευρό σας, που θα τρέφεται από τις σάρκες σας ώσπου να σας καταπιεί. Κι αν το τίμημα, ώσπου Κύπρος και Ελλάδα να πέσουν η μια στην αγκαλιά της άλλης, είναι να μείνει σκλαβωμένη η Κύπρος, ας μείνει σκλάβα, με τα παιδιά της να ξέρουν πως έχουν χρέος να την ελευθερώσουν, μα κανένα δικαίωμα να την προδώσουν.

Παιδί μου, μέμνησο της Κύπρου! Θυμήσου πως απέναντι είναι ο Αττίλας που με τις ευλογίες των δήθεν φίλων και συμμάχων, βεβηλώνει τις εκκλησιές, τα μνήματα, το σπίτι μας και την αυλή μας. Οι ήρωες της ΕΟΚΑ, οι έφηβοι άνδρες της Μεγαλονήσου και οι σύγχρονοι ήρωές της, ο Ισαάκ και ο Σολωμού, δεν πέθαναν για την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, ούτε καν για την σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά για την Γαλανόλευκη.

Για αυτήν την γη όπου θέσπισε να ζούμε ο Απόλλων, θα αγωνιστούμε στην Αθήνα, την Λευκωσία, την Αμμόχωστο και την Καρπασία, μέχρι την Νίκη.

Βουνό μου Πενταδάκτυλε
κάμε σεισμόν τζιαί σούστου
τζιαί τον καμόν σου σσιόνωσε
τζιαί τους αττίλες κρούσ’ τους.
Κρούσε τζιαί τη σημαία τους
καρφίν μες την καρκιάν σου
οι κλέφτες τζι η παρέα τους
να φύουν μακριά σου.
Νάρτει αέρας καθαρός
τζι εμείς εν να βουρούμεν
να βοηθήσει ο Θεός
τότες ν’ ανταμωθούμεν.
Μείναμε χρόνια μακριά
λιώννουμεν τζιαί πονούμεν
μόνον που καθηνυχτικά
το χώμα σου πατούμεν.
Τούτον κρατεί μας στη ζωή
την ώρα καρτερούμε
που λευτερκάν παντοτινή
Βουνό μου εν να χαρούμε.