Με πανηγυρισμούς και διάχυτη αισιοδοξία για το μέλλον καλωσόρισε το κυβερνητικό επιτελείο την σύναψη νέας συμφωνίας με τους θεσμούς και την υπογραφή του 4ου μνημονίου, που θα κατατεθεί και συζητηθεί σε λίγες μέρες στη βουλή. Ήδη από την προηγούμενη εβδομάδα, τόσο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, όσο και λοιπά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, με πρώτο και καλύτερο τον πρωθυπουργό, προετοίμαζαν την κοινή γνώμη για την υπογραφή της μνημονιακής σύμβασης με διθυραμβικούς λόγους, τονίζοντας πως παρά τα μελανά σημεία η συμφωνία περιλαμβάνει για πρώτη φορά ρυθμίσεις για το εξωτερικό χρέος και για την επιστροφή της οικονομίας στην κανονικότητα.
Όμως, η διαρροή του προσχέδιου νόμου και οι βασικές διατάξεις του νέου μνημονίου μόνο πανηγυρισμούς δεν δικαιολογούν, αλλά, αντίθετα, συνοψίζουν τους μύχιους φόβους της κυβέρνησης για ολοκληρωτική διάλυση της οικονομίας, που, γνωρίζοντας τις βαρύτατες ευθύνες που της αναλογούν, προτίμησε να κρυφτεί πίσω από παραβολές και γρίφους.
Περικοπές, μείωση αφορολόγητου, διάλυση της επιχειρηματικότητας, υπερφορολόγηση, αύξηση των εισφορών στα ταμεία και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε ξένους επενδυτές είναι λίγες μόνο από τις φανερές διατάξεις του 4ου μνημονίου, το οποίο ελάχιστα διαφέρει ως προς την φιλοσοφία του με τα προηγούμενα τρία.
Το αφήγημα της συγκυβέρνησης, λοιπόν και η κατεύθυνση πάνω στην οποία θα στηρίξει την επιχειρηματολογία της για την υπερψήφιση του μνημονίου θα είναι οι (αόριστες) διατάξεις για την ρύθμιση του χρέους, η λήψη προστατευτικών αντίμετρων για κάθε υφεσιακό μέτρο και η έξοδος από την κρίση μέσω της επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα ή μήπως οδεύουμε προς μία νέα αποικιοκρατικού τύπου δεσμευτική συμφωνία, που θα επιτείνει την φτωχοποίηση των Ελλήνων και θα νομιμοποιήσει την δουλεία των τόκων; Την απάντηση τη δίνουν οι ίδιοι οι δανειστές, που σε αναφορές για τη νέα συμφωνία τονίζουν πως το «βιώσιμο μνημόνιο» του ΣΥΡΙΖΑ θα περιλαμβάνει ρυθμίσεις για το χρέος εφόσον κι εάν ικανοποιηθούν οι (ανέφικτοι) δημοσιονομικοί στόχοι κι αφού ενεργοποιηθούν οι προηγούμενες διατάξεις των άλλων συμβάσεων, τις οποίες καθυστέρησε να εφαρμόσει η κυβέρνηση.
Με άλλα λόγια, τα αντίμετρα, οι μονομερείς ενέργειες όπως τις χαρακτήριζαν οι δανειστές, η ρύθμιση για το χρέος και η έξοδος από την κρίση είναι ένα παραμύθι αριστερής προέλευσης, που σαν στόχο έχει την εξάλειψη διαμαρτυριών από εκείνους που θα δουν και φέτος τα εισοδήματα τους να πετσοκόβονται. Οι υποσχέσεις για ικανοποίηση των βασικών κοινωνικών αναγκών από μια κυβέρνηση εξ’ ορισμού ευαίσθητη σε τέτοια θέματα θα πέσουν στο κενό, αφού η συγκυβέρνηση του μνημονίου γνωρίζει πως η δέσμευση της για την εφαρμογή των νέων μέτρων όχι μόνο δεν θα ικανοποιήσει της ανάγκες του λαού, αλλά, αντίθετα, θα δημιουργήσει νέες, με την σταδιακή μετατροπή της χώρας σε ένα χρεοκοπημένο σοβιέτ των Βαλκανίων.
Α. Μ.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/to-aristero-afhghma-ths-dustuchias#ixzz4hVpgFDnN
