Το Κοινοβούλιο των Παιδιών και των Νέων (Sejm Dzieci i Młodzieży) στην Πολωνία είναι ένας θεσμός που ξεκίνησε το 1994. Λαμβάνει χώρα κάθε 1η Ιουνίου (Ημέρα του Παιδιού) και συμμετέχουν παιδιά Γυμνασίου και Λυκείου. Τα μέλη του είναι όσα τα μέλη του πολωνικού κοινοβουλίου (γνωστού και ως Δίαιτα), δηλαδή 460 και προέρχονται από όλες τις εκλογικές περιφέρειες της χώρας. Η συνεδρίαση κρατάει μόνο μία ημέρα.
Κάθε χρόνο, επιλέγεται ένα θέμα προς συζήτηση. Το θέμα που επιλέχθηκε φέτος ήταν το «Ο δημόσιος χώρος ως τόπος χωρίς σύμβολα που προάγουν ολοκληρωτικά συστήματα», μια ευθεία αναφορά στην προσπάθεια αποκομμουνιστικοποίησης (dekomunizacji) της χώρας και απαλλαγής από την επιρροή των λίμπεραλ μέσων ενημέρωσης.
Η επιλογή τoυ θέματος χαρακτηρίστηκε «ζοφερό αστείο» από την συστημική ιστοσελίδα Wirtualna Polska, ενώ κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν ότι «στρέφουμε τα παιδιά στην Δεξιά». Να φανταστείτε ότι θέματα σε προηγούμενες χρονιές ήταν «Ευρώπη – διάλογος πολιτισμών» (2002), «Οικολογία – επιλογή του μέλλοντος» (2006), «Η πατρίδα μου κατά τις διαδικασίες της παγκοσμιοποίησης» (2007) κλπ..
Η εικόνα νεαρών που μιλούσαν με πάθος από το βήμα της Βουλής για την παράδοση, την χριστιανική ταυτότητα, τον Ιησού Χριστό, την ιστορία και τους «Καταραμένους Στρατιώτες» (οι Πολωνοί μαχητές που αντιστάθηκαν στον σοβιετικό ζυγό από το 1944 μέχρι και τις αρχές του 1960), ε, δεν νομίζουμε ότι είναι κάτι που βλέπεις εύκολα στην Δύση…
«Δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε την χριστιανική ταυτότητας της χώρας μας, την ταυτότητα με την οποία χτίστηκε και η Ευρώπη. Επίσης, πρέπει να θυμόμαστε την παράδοση που επέτρεψε στο γενναίο έθνος μας να επιβιώσει τα δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς» – δήλωσε ο μαθητής Erwin Rabarijoely, αναπληρωτής της XXIII Συνόδου της Βουλής των Παιδιών και των Νέων.
Και πρόσθεσε:
«Σήμερα και πάλι, προσπαθούν να μας αποτρέψουν από τον Θεό, Θεός, Τιμή, Πατρίδα (Bóg, Honor, Ojczyzna), ήταν οι λέξεις που φορούσαν στην καρδιά τους οι καταραμένοι στρατιώτες. (…) Χάρη στις θεμελιώδεις αξίες της παράδοσης η Πολωνία δεν είναι στο έλεος της τρομοκρατίας».
«Πως είναι δυνατόν να μην λειτούργησε η πλύση εγκεφάλου στους νέους Πολωνούς;» – αναρωτιέται ο αριστερός γονιός. «Πώς συνέβη να μην δημιουργηθεί μόνιμη απέχθεια κατά του Χριστιανισμού και της ηθικής;» – ρωτά ξύνοντας το κεφάλι του. Οι νέοι θέλουν αποκομμουνιστικοποίηση και ζητούν να λογοδοτήσουν οι προδότες του έθνους, τους οποίους το σύστημα ποτέ δεν κυνήγησε. Σε αντίθεση με την ελίτ της Τρίτης Δημοκρατίας, η νέα γενιά απαιτεί ένα είδος ξεκαθαρίσματος στο δημόσιο χώρο στην Πολωνία.
«Για να φέρει αποτελέσματα η αποκομμουνιστικοποίηση, θα πρέπει αυτή να πραγματοποιηθεί σε πολλά επίπεδα. Στο επίπεδο κοινωνιολογικό, ψυχολογικό και κοινωνικό. Ο ρόλος της παράδοσης και των θεμελιωδών αξιών είναι εξαιρετικά σημαντικός εδώ» – δήλωσε ο Rabarijoely.
Ο παρακάτω νέος αναφέρεται σε έναν ήρωα στρατιωτικό που το κομουνιστικό καθεστώς φυλάκισε και τελικά εκτέλεσε το 1951, η φήμη του αποκαταστάθηκε μετά την πτώση του κομμουνισμού και κηδεύτηκε με κάθε τιμή το 2016. “Εάν κυβερνούσατε εσείς του Συνασπισμού (με μεγαλύτερο κόμμα το φιλελεύθερο κόμμα του Τουσκ), ποτέ δεν θα γινόταν αυτή η κηδεία”, λέει.
Από το βήμα ένας άλλος νέος είπε «Ο Θεός να σας ευλογεί (“Szczęść Boże”)» – «αυτός ο όμορφος χαιρετισμός παρηγορούσε τους Πολωνούς που ζούσαν στις μέρες της γερμανικής κατοχής και της κομμουνιστικής έλλειψης ελευθερίας», και αμέσως το νεανικό ακροατήριο ξέσπασε σε ένα εκκωφαντικό χειροκρότημα.
Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη είναι μια άλλη εικόνα του Κοινοβουλίου των Παιδιών και των Νέων. Ο νεαρός Młody έσκισε τη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την σημαία σύμβολο της καταστροφής των ευρωπαϊκών εθνών και του ευρωπαϊκού πολιτισμού και είπε:
«Σήμερα οι κομμουνιστές δεν είναι πλέον κόκκινοι. Σήμερα οι κομμουνιστές είναι μπλε. Και εκτός αυτού, πιστεύω ότι η ΕΕ πρέπει να καταστραφεί», – είπε ο νεαρός βουλευτής.
Στο Διαδίκτυο ξέσπασε αναταραχή: Ακούς εκεί το παλιόπαιδο να σκίσει τη σημαία της ΕΕ…
Έντρομοι οι αριστεροί και οι νεοφιλελέ κόλακές τους βλέπουν μπροστά στα μάτια τους μια νεολαία που αρνείται να παραμείνει σιωπηλή, μια νέα γενιά που διψάει για την αναγέννηση της πατρίδας της, που ορθώνει το ανάστημά της μέσα από το σάπιο κατεστημένο και είναι έτοιμη να γκρεμίσει τον Πύργο της Βαβέλ των Βρυξελλών.
